Gent, altijd open voor iets anders. In de buurt van de Kinepolis liggen er een hele boel straten die vernoemd zijn naar leuke beesten, gewoon omdat er in de tweede helft van de 19e eeuw een Gentse dierentuin bestond. Een straat die tot ieders verbeelding spreekt is de Zebrastraat, eentje die opvalt door zijn bouwkunst waar zelfs een architect als Richard Rogers nog eens zijn ogen de kost voor zou geven. En kijk, het toeval wil dat de bewoners van dit prachtige complex een tegenaanbod tegen de afgezaagde traditionele kerstmarkten willen bieden. Bouw de binnenplaats van je pand om tot een festivalterrein, maak het hypergezellig en nodig het kruim van de Belgische alternatieve pop uit en Zebrawoods is geboren.
Eerder mocht Gabriel Rios de nieuwe Zebrawoods-editie aftrappen, en donderdag stond Tout Va Bien gepland. Een artiest in volle wording die al kan zeggen dat hij op Werchter stond, en ook de tent op Zebrawoods bleek meer dan aardig gevuld te zijn voor de komst van deze Mechelaar.
Zijn eerder verschenen ep A Curious Encounter, en opvolger van Kepler Star, was er een die samen geschreven is met Ozan Bozdag van Oscar & The Wolf en meteen zeer goed de essentie van deze artiest samenvat: fragiele pop die door zijn melancholie je strot dichtknijpt, ergens zwevend tussen de richting van de hitparade en die van je ziel. Grootse woorden om eenvoudigweg te zeggen dat Jan-Wouter Van Gestel weet hoe je perfecte pop dient te schrijven.
Jan-Wouter was duidelijk onder de indruk van het decor van Zebrawoods, wie niet, en wees het publiek erop dat hij voor de gelegenheid een bijpassende kerstpullover had aangetrokken. Nou ja kerst, door songs als Goodbye Full Stop, Queen Of Sheeba of Lucy waan je je gewoon op één of ander tropisch eiland waar dromen je enige compagnon zijn. Het mag gezegd worden, en dat hoeft niet eens een minpunt te zijn, Jan-Wouter aan het werk zien doet je vrijwel automatisch denken aan Max Colombie van je weet wel wie… En toch hoe gelijkend de electropop van Tout Va Bien soms ook is met die van de populairste band van het land, heeft Jan-Wouter Van Gestel toch een zeer eigen gezicht aan zijn muziek.
De kunde om die perfecte hits te schrijven, maar tevens de wens om de intimiteit op te zoeken. Het is dan ook geen wonder dat Jan-Wouter samenwerkte met Wally Gagel die al mooie dingen deed met Bon Iver. Dat laatste, frêle element hoor je vooral als Jan-Wouter alleen achter zijn piano kruipt, zelfs als hij een song covert van iemand die de nodige wenkbrauwen doet fronzen (Let Me Love You van Justin Bieber).
De kunde om die perfecte hits te schrijven, maar tevens de wens om de intimiteit op te zoeken. Het is dan ook geen wonder dat Jan-Wouter samenwerkte met Wally Gagel die al mooie dingen deed met Bon Iver. Dat laatste, frêle element hoor je vooral als Jan-Wouter alleen achter zijn piano kruipt, zelfs als hij een song covert van iemand die de nodige wenkbrauwen doet fronzen (Let Me Love You van Justin Bieber).
De voormalige Nieuwe Lichting-winnaar houdt blijkbaar van covers, want ook Default van Atoms For Peace (de band die Flea en Thom Yorke samenbracht) ging door de Tout Va Bien-mangel. Er is zonder meer nog wat werk aan de winkel, zo willen we nog iets meer de zelfzekerheid en wat meer podiumpersoonlijkheid zien, maar met zo’n songs is dat niet meer dan wachten. Tout Va Bien, de naam kon niet beter gekozen zijn…