Er is de laatste weken al heel wat geschreven over wedstrijden als De Nieuwe Lichting. Is een rockconcours nog van deze tijd, heeft het zin dat je in een piepklein land de scene overdondert met drie wedstrijden (De Nieuwe Lichting, Sound Track en Humo’s Rock Rally)? Wie zal het zeggen. Feit is dat het winnen van zo’n wedstrijd nog nooit in het nadeel van een band heeft gespeeld. Op de torenhoge verwachtingen na, misschien wel, maar ze zorgen op zijn minst voor exposure. En dat betekent gehoord worden. En zeg nu zelf, waarom maak je anders muziek?
Negen finalisten zijn er bij De Nieuwe Lichting. Zes vallen af, drie gaan door en hopen in het voetspoor te kunnen treden van de Equal Idiots, Mooneye, Tamino, Sons of Tamino. Onder hun The Radar Station.
De Nieuwe Lichting is een democratisch principe. Wie de meeste stemmen krijgt die wint. Simpeler kan niet. De Gentse groep rond Brent Buckler dacht aan de oude truc die politiekers uit de oude doos wel eens uit hun mouw durfden te schudden. Stemmen ronselen via de lookworst en de pint op café. Zo gezegd zo gedaan, en in plaats van op Facebook stemmen te garen (doen ze ook hoor!), organiseerde The Radar Station een miniconcert waarbij ze het publiek proberen te overtuigen waarom zij bij die drie gelukkigen dienen te horen. Leuk toch? Eén van de pitstops was De Loge in Gent.
Van spanning geen sprake, eerder een glunderende ontlading. Er was volk, zelfs veel volk en na een verschrikkelijk moeilijke periode komt er licht aan het einde van de tunnel voor deze Gentenaren. De band was genoodzaakt om hun vroegere naam Sun Gods met de vuilkar mee te geven, want ergens op deze aardbol lopen er nog kerels rond die dat een goede groepsnaam vonden. De naamwissel lijkt hun in ieder geval geen windeieren opgeleverd te hebben. De band die voor eventjes het gevaar opliep om als eeuwige belofte te worden aanzien, loopt de laatste tijd meer en meer in de aandacht. Zelfs radio-airplay op StuBru, waar zo’n wedstrijd al niet goed kan voor zijn!
11 songs op een klein uurtje, waarbij je je afvraagt waar dat debuut nu blijft, want songs hebben ze. Luisterliedjes verpakt in ontwapende indiepop, en met een stem die tamelijk uniek is. Naast klassesongs als I Moan, The Giant of Into The Mud hoorden we ook een prachtige versie van Pictures Of You waar zelfs Robert Smith de tranen in de ogen zou van krijgen, al was het maar omdat de combinatie van The Cure en americana een droomkeuze lijkt. Dat laatste zit er altijd wel ergens in, zelfs bij hun hit Subtle Science waar men de omnicore voor boven haalde, een instrument dat gebruikt werd door hun voorbeelden Daniel Lanois en Brian Eno. Deze jongens komen er wel…