De Casino in Sint-Niklaas werd de tweede stop in de Brits-Europese tour van The Damned, een band die ontstond in London in 1976 en de eerste punkband was die een single (New Rose) en een album (Damned Damned Damned) uitbrachten. In de jaren ’80 groeiden ze, met de release van Phantasmagoria, uit tot één van de belangrijkste vertegenwoordigers binnen de gothicstroming van de new wave. Hun nieuwe plaat, Darkadelic, komt uit op 28 april bij EarMUSIC van Piccadilly Records.
Eerst stond er ons echter een korte, maar hevige set te wachten van de Italiaanse punkdames van Smalltown Tigers. Dit trio, bestaande uit Valli (bas, zang), Monty (gitaar, zang) en Castel (drums), begon als een Ramones-coverband. Nu brengen ze krachtige 70s punkrock.
De zaal gonsde al van het enthousiasme en een gezonde anticipatie nog voor het voorprogramma opkwam en Smalltown Tigers gaf het publiek de kans om al een deel van hun energie te kanaliseren. Wij waren mee, het publiek was mee. Een indrukwekkende, opzwepende punkset als entertainend voorgerecht voor wat komen zou.
Tegen 21u30 zat de zaal bomvol, want ondertussen ook uitverkocht, en gevuld met een ouder goth en punk publiek, met ook opvallend wat buitenlanders. Een duidelijk toegewijde fanbasis.
Aangemoedigd door een gretige zaal betraden ze het podium: Dave Vanian (zang), Captain Sensible (gitaar), Paul Gray (gitaar, bas), Monty Oxymoron (toetsen) en Will Taylor (drums). Paul Gray met een blonde Chimay in de hand. Hij deed een teken naar het publiek dat hij het een uitstekend bier vond. Dave Vanian getooid in hoed, kostuum en zwarte handschoenen, retro microfoon in de hand en Captain Sensible in een zalige wit-rode outfit die aan Waar is Wally deed denken.
De set barstte los met Street of Dreams, een nummer van op Phantasmagoria. Het publiek bleek minder wild dan we hadden verwacht, hoewel er in het midden van de mensenmassa toch een milde moshpit ontstond. Gevolgd door Invisible Man, de nieuwe single en voorloper van hun komende album.
Het werd een zeer gevarieerde set die teruggreep naar hun volledige back catalogue – en met de nodige aandacht voor het nieuwe album – en die duidelijk gesmaakt werd door het publiek. Een dame die zich in haar jeugdig enthousiasme op het podium waagde, werd stante pede verwijderd door security. We moesten zowaar even denken aan een Morrissey concert. We waren blij Neat Neat Neat live te horen. Al werd dit punknummer net iets teveel uitgerekt met onnodige gitaarsolo’s.
I Feel Alright, een cover van Iggy Pop and The Stooges zorgde voor veel animo en beweging in het publiek. Eén van de bisnummers was Eloise, een cover van Barry Ryan, dat even een valse start kende en hernomen moest worden.
Een gevarieerde, uitgebreide set gebracht door de energieke podiumbeesten die The Damned zijn. Hun aanstekelijk enthousiasme en aanhoudende passie voor muziek zorgden voor een memorabel optreden.
Smalltown Tigers: Facebook – Instagram
The Damned: Facebook – Instagram