Na een korte wandeling tussen de graffiti walls aan het Albertkanaal komt de sfeer van Muziekodroom ons al tegemoet. Eenmaal in de industriële bunkers van deze prachtige concerthal overheerst de urbansfeer en de geur van verse en voornamelijk Vlaamse artiesten. Stuk voor stuk het neusje van de zalm of op z’n minst fishsticks om duimen en vingers van af te likken. Vooral het vrouwelijke geweld weet ons te bekoren. 20 jaar Muziekodroom werd gevierd en dat zal men geweten hebben.
Geen poesje om zonder handschoenen aan te pakken. ILA bezingt de tragiek van de liefde op haar twintigste, maar met de levenservaring van een 60-jarige. De singersongwriter bruist van de kracht en haar twang en ruwe uithalen gaan door merg en been.
Deze kleine, pittige dame verrast met een opvallend distortion gitaargeluid. Geen akoestische gitaar en vergezeld door enkel een drummer. Zo onderscheidt ILA zich van de overlopende emmer vol singersongwriters.
De 20-jarige vulde podium Back en naarmate haar set vorderde, stroomde de zaal vol. ILA deed het gezellige, frêle decor eer aan en durfde er ruw reliëf van te maken. Zelfs gestoord worden door de soundcheck van Dvtch Norris deert haar niet. Ons wel, omdat we net in de sfeer zitten van de stoerste singersongwriter van Vlaanderen.
Amy Whinehouse piept van bovenaf mee naar de tedere nummers. Wanneer ILA haar pijn uitschreeuwt kan je ze zo oppakken en neerplanten in een duistere rockband. Het spectrum van haar nummers is beperkt, maar herkenbaar bovenal. ‘Love me’ smeekte de melancholische rockster. Geloof ons ILA, we fucking do. Je kan haar samen met Emy aan het werk zien op de volgende Luminous Fest-editie in Bar Mirwaar in Gent op 18 oktober.
Eindelijk staat Sylvie Kreusch weer als frontvrouw op het podium. In haar gelijknamig soloproject neemt ze deze rol met glans op, zoals we haar
kennen van bij Soldier’s Heart. Wanneer we naar Warhaus keken lonkten we al naar Kreusch die weer de micro zou grijpen en haar eigen werk toont. Nu is het dan zover en de zangeres voldoet aan de verwachtingen.
Sylvie Kreusch overdondert met een setup van twee drums. Eén standaard drumkit en één vol Afrikaanse invloeden waaronder enkele conga’s. Dit maakt samen met vaak zware bas en enkele synths de sound van Kreusch. Soms Afrikaans, dan weer Arabische ritmes. Onstuimige synthpop en melodieuze discogrooves. De temperatuur stijgt tot onheilspellende temperaturen. Sylvies hoekige, dan weer sensuele bewegingen zet iedere man voor de mainstage op zijn knieën. In al deze hitte doet de nerveuze zang en haar pittige gilletjes een koude rilling over je rug stromen.
Duistere pop met een erotische mist die de bovenhand neemt. Wat groovy beats waarop Sylvie haar heupen lustig en ongegeneerd alle kanten heen zwiert. Enkele moves waar grootmoeder haar ogen voor zou dichtknijpen en tegelijk de drang voelt om haar kunstheupen nog eens los te gooien. Laat dat ook net het devies zijn van Sylvie: dans, passioneel en onbevangen.