Junior was eerst het soloproject van zanger/gitarist Bert Hofmans en is uiteindelijk uitgegroeid tot zeskoppige band. Na de straffe debuutep Are We There Yet uit 2020 wou de band zichzelf overtreffen en werd er lang gewerkt aan het debuutalbum Eternal Stumble waarop je hoort dat het zestal is gegroeid in hun mix van indierock en americana. Het is dan ook niet voor niks dat deze langspeler op het Duitse label Thirty Something Records verscheen en dat ze deze plaat binnenkort gaan promoten in Europa als voorprogramma van Jaguar Sun.
Maar eerst dus in de Antwerpse Trix met Stoop Kid in het voorprogramma. Een band die ook ooit begon als soloproject van de Dietse singer-songwriter Jens Rubens. Na twee ep’s en een album op Gazer Tapes versierde Jens een platencontract bij V2 Records waar vorig jaar het tweede Stoop Kid-album Mount Cope op verscheen. Voor deze langspeler trok Rubens voor het eerst naar een deftige studio zodat zijn prachtige pareltjes beter werden opgenomen met als resultaat dat het echt wel een straffe plaat is geworden die hij dan ook in Antwerpen kwam voorstellen.
Jens heeft van Stoop Kid ondertussen een vijf koppige band gemaakt die – zoals we hoorden in Antwerpen – heel goed op elkaar is ingespeeld. Alles klonk super strak zonder de typische lazy slackervibe te verliezen. Er werd meteen afgetrapt met het dromerig hitje Easy Now en het aanstekelijke gedreven Cold Tiles Bad, Warm Breeze Good, tevens de eerste twee songs van Mount Cope en die klonken zelf nog beter dan op de plaat. Dan ging Stoop Kid naar het vorige album met het catchy Brave Face Days en het vrolijke The Way it Is. Opnieuw naar de nieuwe plaat met het sublieme Why Look Further Than Tonight…, het punky Dawn Damage That’s Why, het groovy dansbare Settling Down om er daarna terug stevig in te vliegen met This Much Of Anything.
Met het hoekige punky Nothing From Under The Sink en het meer ingetogen Thought This Was The Uniform, keerde Rubens en zijn vrienden terug naar het begin van Stoop Kid. Om dan verder te gaan met het no wave-achtige Just Paint Over It en daarna af te sluiten met het vurige This Is It, Right? Wat een sublieme set was dit! We weten al lang dat Jens zijn songs heel catchy zijn, met af en toe een hoekje af, maar met deze band klinkt alles nog intenser en beter. We waren dan ook enorm onder de indruk van deze geweldige Stoop Kid.
De heren van Junior hadden gekozen om op het podium te gaan met het funky Hit Or Miss van Odetta als intro, wat wel een contrast is met de muziek die ze zelf brengen. Want de band opende met de meeslepende americana van Out Of Time en Song For A Friend dus was het even gewoon worden om in die gemoedelijke vibe te geraken, ook al klonk de band prachtig. Na deze twee songs kreeg Junior het gezelschap van een trompettist en trombonist die alles subtiel aanvulden. Zo kregen I’m Over Here, Glow, Wallet In The Well, Eternal Stumble en Keep It Hid een extra toets die de Juniors sound perfect aanvulde.
Het aanstekelijke Stranger In My Clothes bracht Junior met zijn zes en klonk nog intenser dan op de plaat. Daarna kreeg de band het gezelschap van Cath Smet van BLUAI voor het mooi breekbare duet An Attempt en ook op het prachtige Slow Down zong ze mee. Een nummer dat alles in zich heeft om een klassieker te worden. De set werd machtig afgesloten met World’s Greatest Sailor, die eerst rustig werd ingezet maar naar het einde toe opbouwde naar een geweldige vurige climax. Omdat de band niet van het podium geraakte doordat er teveel volk stond in de uitverkochte Trix Bar bleven ze dan maar staan om direct met de bisnummers verder te gaan. Eerst kregen we een hele knappe gedreven versie van de Bob Dylan-klassieker The Man In Me om daarna af te sluiten met de radiohit Reiko (Oh My Friend) waar de band opnieuw werd bijgestaan door de blazers.
We zagen in Trix twee bands die volledig klaar zijn om op grotere podia te schitteren met hun verbluffende knappe songs. Het is dan ook te hopen dat Stoop Kid en Junior deze zomer op diverse festivals mogen staan.