De vakjury koos uit de honderden inzendingen 24 Antwerpse artiesten. Zij mochten tijdens de voorrondes in Jeugdhuis Wollewei in Turnhout, De Club in Mechelen, Kavka in Antwerpen en Jeugdhuis De Moeve in Lier in de voetsporen treden van Shaka Shams, Jibran Chadouli en Hoffman, die de vorige editie van Sound Track Antwerpen wonnen. Zaterdag 18 december kwamen de finalisten uit de voorrondes in actie in Trix. Ook uit deze finale werden drie winnaars gekozen en één artiest kreeg de prijs van het publiek.
Nicolas D’Exelle mocht de avond openen met zijn solo-project Dexelle. Voor deze speciale gelegenheid had de 27-jarige Antwerpenaar een hele band rond zich verzameld om zijn kitcherige-rock/pop songs live te brengen. Muzikaal was er niet veel diepgang te bespeuren en dat probeerde Nicolas te compenseren met een podiumact die veel weg had van een hard rock band uit de jaren ’80, of de rol van John Travolta in Saturday Night Fever. Terwijl zijn bandleden bijna niet bewogen, kregen we van D’Exelle een show in overacting, en dat inclusief confetti-bommen.
Na de opener kregen we nog een show maar dan in een ander genre. Yana Van Glabeke bracht met haar one man band Yacid, futuristische triphop met af en toe gabber-elementen. Ze zong mee met haar nummers die volledig op tape stonden, terwijl ze zich gehuld had in latex als een cyborg/alien/cyberpunk. Na elk nummer lichtten op haar pak meer en meer neonlampen op zodat ze er op het einde uitzag als een wandelende kerstboom. Het was een mooie theatrale dans/zangvoorstelling waarbij we op het einde nog werden getrakteerd op een lasershow. Anno 2021 moet dit zeker kunnen, maar ook muzikaal had dit iets te weinig om het lijf.
Daarna was het eindelijk tijd voor muziek met BLUAI. Dit is de band rond de 24-jarige singer-songwriter Catherine Smet uit Beveren. Ze bracht met haar drie vriendinnen lo-fi slackerpop die zich ergens bevindt tussen The Breeders, Bettie Seveert en Sleater-Kinney. We hoorden frisse songs die allemaal heel aanstekelijk waren. Na de twee vorige acts was BLUAI zeker een aangename verademing en we waren onmiddellijk fan van dit fijne viertal.
Erna kregen we de enige rapper van de avond: ‘HOZO. Dit is het project van de Antwerpenaar Gihozo Patrick Denis Tuyizere. Deze 21-jarige rapper is extreem gemotiveerd en dat was er duidelijk aan te merken. Hij gaf een enorm energieke show met de hulp van zijn dj en een beatboxer. Na elk nummer trok hij een nieuw t-shirt of een andere jas aan: wat daar juist de bedoeling van was, wisten we niet echt. Maar de man zijn gedrevenheid werkte enorm aanstekelijk en zijn Nederlandstalige raps mochten er zeker zijn.
Zoals in de meeste muziekwedstrijden moet er altijd wel een garagerockband bij zijn en deze keer was dat Meltheads. Het vijftal bracht een mix van smerige garagerock en ordinaire Ramones-punk. Ook al was hun geluid niet echt origineel, dat maakten ze goed met een podiumact waar de energie vanaf sprong en met een flinke dosis arrogantie. Ze kregen het publiek, dat voor een groot deel uit fans van de band bestond, volledig mee.
Na al die smerige rock hadden we behoefte aan iets totaal anders en dat kregen we ook met Porcelain Id, het solo-project van de Rwandese/Antwerpse Hubert Tuyishime. Porcelain Id bracht met gitaar en kristalheldere stem intieme singer-songwriter nummers in het Engels, Nederlands en het Antwerps. Tuyishime heeft een meer dan indrukwekkende stem waarmee de poëtische teksten mooi in de verf gezet worden. Terecht kreeg Porcelain Id – als enige artiest – na afloop van deze set een staande ovatie.
De volgende artiest was ook een singer-songwriter maar van een ander kaliber. Samuel D’Hoore is gitarist van Bontridders maar hij treedt sinds 2015 ook solo op onder de naam Deathstar MacGuyver. Maar nu deed hij mee aan deze wedstrijd onder zijn eigen naam. Hij bracht met zijn gitaar kleine lo-fi pareltjes met een flinke dosis zwarte humor. Ook al klonken zijn songs best boeiend toch was zijn set rommelig en leek het of D’hoore eigenlijk helemaal niet op het podium wou staan.
Als afsluiter kwam Jennisan, de band rond singer-songwriter Jens Pauwels. Hij bracht complexloze r&b, elektrofunk met powerballads. Het klonk allemaal heel strak en we hoorden allemaal hits die zeker niet zouden misstaan op de playlist van één of ander commerciële radio. Alleen misten we een echt eigen geluid.
De mannen van Meltheads waren de grote winnaars van de avond. Zij kaapten de publieksprijs weg en waren één van de drie winnaars van de Sound Track award. Daarnaast werden BLUAI en Porcelain Id ook tot de winnaars gerekend door de jury, wat meer dan verdiend was.