Laten we met een waargebeurd verhaaltje beginnen, Shtt is sowieso een band die altijd buiten de lijntjes zal willen/blijven lopen. Ergens in de vastenperiode (dat weten we omdat het toen in Gent de Vastenfoor op zijn einde liep) kwam ondergetekende een café binnen. Een alledaagse zaak daar niet van, maar in ’t Krawietelke (de naam van het café) was een band bezig aan zijn soundcheck. Luminous Dash was uitgenodigd voor een interview met een veelbelovend bandje, de naam ervan: Shht. Tijdens het interview fluisterde hun partner in crime-kunstenaar William Massy me toe dat deze band groot zou worden. Eentje die je niet te vaak in je leven tegenkomt, eentje die zou doen wat de Evil Superstars deden: groot worden in je eigen waanzin. Een paar uur later liep het café vol, maar studentencafés lopen altijd vol, toch?
Vreemd was wel dat die naam alsmaar meer opdook. Nou ja vreemd, wie ze één keer heeft gezien, wil ze eigenlijk honderd keer zien, al was het maar omdat een optreden van Shht nooit hetzelfde is. De rollercoaster werd alsmaar gekker. Ze stonden op Boomtown (en voor een vol plein!), De Zwerver bekroonde hun met de Verse Vis-trofee en vandaag beweren nog heel wat Kinky Star-tooghangers dat hun optreden in het Gentse muziekcafé het meest waanzinnige is dat ooit op de Vlasmarkt was dat ze ooit zagen.
Of de jongens het zelf beseffen weten we niet, maar we vermoeden van wel. Deze Gentse band die iedere stap zelf heeft gezet is een undergroundfenomeen zonder weerga, want (waar is die rekenmachine?) zeven maanden later staat Shht in een compleet uitverkochte Nest waarbij organisator Simon zelfs volk moet weigeren wegens compleet volzet. De gelukkigen die er gisteren wel bij waren, wisten wat hun overkwam, want je kwam ogen tekort.
Tegendraadsheid, het zit in het bloed van Shht. Neem nu het voorprogramma! De band stelde een soort van wedstrijd samen met als prijs de support van Shht. We kunnen ons voorstellen dat de band overstelpt werd met massa’s inzendingen van bands die in hun vaarwater zitten, maar tot ieders verbazing kozen ze voor Danièle Van Os.
Net voor het optreden fluisterde Shht-gitarist Nathan me toe dat hij deze avond niet de beste gitaarspeler van de avond zou worden. Die eer ging inderdaad naar de klassiek geschoolde Danièle Van Os.
Een dame met een muzikale cv om van achterover te vallen: ze studeerde aan het Lemmensinstituut bij Godelieve Monden en Aram Van Ballaert, werkte bij de Universität für Musik und darstellende Kunst Wien en is tevens lid van het Erasmus-ensemble. Dit maar om te zeggen dat deze artieste haar instrument tot in de puntjes beheerst. Helemaal alleen op een stoeltje spelen voor een groep Shht-fans. Geen gemakkelijke opgave, maar het was meestal muisstil in de Gentse zaal en dat op zich een teken dat de mensen ervan genoten. Tja, als je dat kunt…
Shht dan. Zou er iemand in staat zijn om het geluid van deze Gentenaars te omschrijven? Twee maal werd Faith No More naar mijn hoofd geslingerd als een mogelijks te gebruiken referentie, maar laat Shht vooral Shht zijn. Extravaganza zonder grenzen. De lof der waanzin, alles mag, maar alles moet wel goed zijn! Voor deze gelegenheid had Shht alle mogelijke ideeën uitgestald. De zeer eigen fotokunst van William Massy, opblaaspoppen, vreemde snoeshanen die door het publiek liepen, acrobaten (ja, acrobaten) die de meest gekke toeren uithaalden, mensen verkleed als oliesjeiks, een opgezette arend, … Alles wat je maar bedenken kon kreeg een plaats.
De zaal ging van de eerste tot de laatste seconde uit de bol. Er was een moshpit, en eventjes leek er wel een polonaise in te zitten. Een band die zich te pletter amuseert, maar de oren met een allesverwoestende sound weet te verpletteren. Hard, maar melodisch, en natuurlijk die vocoders.
Shht is een bewijs dat anders kan zonder daarom te moeten toegeven in moeilijkdoenerij. Het is duidelijk dat de Belgische scène ervoor gekozen heeft om te gaan dwarsliggen, en in een recordtempo heeft Shht bewezen dat ze één van de belangrijkste bands van dit klein landje zijn geworden. Het optreden in Nest was het spreekwoordelijke kersje op de taart. Volgend jaar spreekt iedereen over Shht!
DIDIER BECU