Het blijft eventjes wennen voor de trouwe concertganger om na al die jaren het over de Nosta te hebben in plaats van de Nijdrop te hebben, maar alles went. Na de officiële opening met Dans Dans en SCHNTZL presenteert de herboren muziekclub een affiche die vooral gedomineerd wordt door Belgisch talent die je van je sokken blaast. En geloof ons, België heeft dat op dit moment, zelfs met ruime overschot!
En wat kon je beter doen dan op een vrijdagavond naar richting Opwijk rijden, het carnavalgeweld dat in Aalst op stapel stond proberen te ontvluchten, en je laten onderdompelen in het kruim van de Belgische donkere muziek. Rumours deed het met verbeten, eigentijdse electronische klanken terwijl het bij Limburgse Mantis de gitaren en de drums van Ruben waren die de verpletterende scepter zwaaiden.
Rumours is een band uit de goed boerende stal van het Gentse Live Fast Die Young, een organisatie die eigenlijk gespecialiseerd is in het brengen van (tja) noiserock, maar met deze vier hebben ze toch iets anders beet.
Het blijft moeilijk om te omschrijven wat Hannah Vandenbussche, Stefanie Mannaerts (beiden in de vroegere line-up van The Spectors) , Jonas Boermans en Pieter-Jan Cools muzikaal precies doen. De term shamanhop viel eerder, maar wat ben je ermee? Laten we het eerder houden op het geluid van een Belgische belofte die ergens de ontbrekende schakel tussen triphop en opzwepende electronica heeft ontdekt , en dat allemaal aangevoerd door twee zangeressen van wie het haar op je arm overeind laat staan. Hannah imponeert met haar nasale doordringende stem die haar tot vervelens toe vergelijkingen met Björk oplevert. Hannah is wel klein van gestalte, maar ze is een frontvrouw die het publiek van de eerste tot de laatste seconde meezuigt in songs die dwarrelen tussen hoop en verdriet.
De meeste songs kwamen uit de (ondertussen hopeloos onvindbare) Infant EP (op tape, jawel!) en gebracht met een allure van een band waarvan je weet dat ze het zullen maken. Vier mensen waarvan je beseft dat weldra de kans groot is dat cafés en kleinere clubs te klein voor hun zullen worden. De juiste songs, donker en dansbaar, en daarenboven nog eens gebracht met de juiste attitude. Te klasseren onder Belgische klasse zonder weerga.
Ook in dat rijtje onder te brengen is de tweede act van de avond: Mantis uit Limburg. Geen onbekenden op Luminous Dash, en ook niet in het buitenland, want een paar dagen voor het optreden in de Nosta kregen deze vier herriemakers te horen dat ze dit jaar op het prestigieuze Roadburn hun ding mogen doen. Dit maar om te zeggen dat Mantis als een trein loopt.
De soundcheck duurde net iets te lang om ons niet te doen zuchten, maar de mondspieren namen gauw de vorm van verbazing over toen we de eerste klanken hoorden. Het is wellicht alleen Mantis die weet welke song ze aan het spelen zijn, maar dat is net de kracht van dit postmetal/postrock viertal, dit is geen samenraapsel van zo maar wat tracks…het is een trip!
Instrumentale composities die je schuimbekkend met een oorgasme achter laten, een viertal die iedere seconde bewijst waar ze toe in staat zijn en zonder dat ze er ook maar één seconde moeite moeten voor moeten doen. Explosions In The Sky en vooral Mogwai met zwaarder gitaarwerk, dat is Mantis.
Maar laat het vooral Mantis zijn. Ja, die worden net als Rumours (zeer) groot!
DIDIER BECU