Zoals zo vaak kan je in muziekcafé De Giraf genieten van interessante optredens. Deze avond waren we getuige van twee Mechelse bands die opgang maken in het harde genre. Dat er wat beweegt in Mechelen is al een tijdje te voelen. Zie de fantastische Psychonaut, net beloond voor hun harde werk met een contract bij Pelagic Records en een veel belovende internationale release van hun eerste album Unfold The God Man.
Hippotraktor nam de aftrap op deze winderige donkere avond. Wie Hippotraktor reeds beluisterde, weet dat deze band muzikale kunst maakt, gespeeld door drie jonge helden: drummer Lander De Nyn, bassist Jakob Fiszer en gitarist Chiaran Verheyden. Recent sloegen ze met Stefan De Graef (zanger van PSYCHONAUT en Helion Creek) en Sander Rom (ritmegitaar, backing vocals, L’itch en Helion Creek) een andere weg in. Na een try-out in Mechelen werd dit hun echte vuurdoop.
Met aandacht voor sound en techniek, want vergis je niet deze jonge kerels kennen het vak, stelden ze meteen hun nieuwste werk voor. Manifest The Mountain liet onze hoofden meteen op en neer gaan. Het publiek luisterde geïnteresseerd. Chiaran en de zijnen blikten in de zaal en zagen dat het werkt.
Al vlug viel op dat tussen de nummers door het publiek na het gemeende applaus stil wachtte op het volgende nummer. Zo’n eer gaat normaal vooral naar de ‘grote’ namen in het genre. Elk lied klonk af. Stefan krijste en begeleide af en toe op slagwerk. Sander vulde met zijn stemgeluid het rauwe aan.
Het vijfde nummer werd Juncture. Dit lied was oorspronkelijk een instrumentale reis op hun eerste ep P’eau, maar klonk volledig anders met zang. We zijn benieuwd wat de band zal doen met de andere eerdere nummers.
En de originele Hippotraktors zijn pure muzikanten, die zich zouden kunnen verliezen in solo’s maar toch strak de afgesproken structuur van elk lied volgen. Op en top professioneel.
Afsluiter Beacons is hun eerste single als vijfkoppige band. En dat is ook hun anthem voor ons. De band start in de Giraf hun concertenreeks, waarop wij je enkel kunnen aanraden om hen te bezoeken.
Pothamus kenden we al. En onze eerste vraag aan hen na hun optreden was hoeveel nummers ze eigenlijk gebracht hadden. Vijf, zo bleek. Maar zo hebben we het graag. Sludge van de vetste soort, aan elkaar geregen songs, tempowisselingen en van stil ambient omslaand in een orkaan van geweld.
Zanger/gitarist Sam Coussens, drummer Mattias Van Hulle en bassist Michael Lombarts kregen wat meer ademruimte op het podium en maakten er gebruik van.
Als een metronoom vuurde Mattias zijn compagnons aan om ons zo geniepig mogelijk in een hoofdkloppende trance te vervoeren. Hoe zij ons met hun unieke sound steeds weten te pakken, het blijft een raadsel. We namen ons voor om deze keer te genieten met de ogen open. Dat was bij vorige bezoeken nog nooit gelukt.
En elke keer vragen we hetzelfde: wanneer wordt hun album gelost? En telkens moeten wij hier nog een beetje geduld voor opbrengen. “We hebben eigenlijk zelfs nog geen titels voor de 5 nummers die we gespeeld hebben”, zegt Mattias na hun opvoering.
Pothamus is nog vaak te beleven o.a. op Dunk!festival. Laat ons weten of je akkoord gaat om ze op te nemen in de Vlaamse Canon.
Op zaterdag 28 maart kan je beide bands, samen met Rook, zien in Villa Bota in Brugge.
Voor de geïnteresseerden hier nog de playlist van Hippotraktor:
1. Manifest The Mountain
2. Sons Of Amesha
3. Mover Of Skies
4. God Is The Slumber
5. Juncture
6. Beacons