Sinds 2013 staan Sep Françiois, Wim De Busser, Tim Vandenbergh, Gerrit Valckenaers, Jeroen Baert en Karel Coninx onder leiding van Aarich Jespers en Kobe Proesmans (samen The Colorist Orchestra) artiesten bij om hun nummers een “kleurrijke colorist-aanpak” te geven. Zo werkte het gezelschap al samen met Sumie Nagano, Cibelle, Lisa Hannigan, Howe Gelb (Giant Sand), Gabriel Rios en Emilliana Torrini. Met die laatste artiest werkte het orkest samen in 2018, waarna er ook een album van verscheen. Blijkbaar was Torrini zo tevreden over het resultaat dat ze nu samen een tweede album hebben ingeblikt.
Deze keer geen jungle drums, maar wel een langspeler met elf nieuwe composities die Emiliana schreef samen met de heren van het kleurrijke orkest. Ook Tamino schreef mee aan de teksten van sommige nummers. Het is een prachtig album geworden met dromerige songs vol warme arrangementen met een sprookjesachtig, IJslands randje en met nimf Torrini in een mooie hoofdrol. Momenteel trekt het volledige gezelschap door Europa om de langspeler Racing The Storm te promoten.
De Nederlandse singer-songwriter Pitou Nicolaes alias Pitou mag mee de boer op als supportact. Ze heeft een achtergrond in klassieke muziek en maakt dromerige indiesongs. Na twee prachtige ep’s bracht ze recent haar debuutalbum Big Tear uit dat ze op deze tournee voorstelt.
Al vijf jaar woont Pitou in Antwerpen en gisteren stond ze voor het eerst in De Roma. Op deze tournee kon ze onmogelijk haar volledige band meenemen, daarom was ze gisteren enkel in het gezelschap van Lieke Heusinkveld die haar bijstond op keyboards en met backings. Het resultaat waren meer intieme versies van de nieuwe nummers. Ook deze pure, ingetogen versies maakten veel indruk. Op het album wordt gebruikt gemaakt van mooi warme laagjes maar nu blonk Pitou uit met haar intens prachtige stem, wij durven haar zelfs vergelijkingen maken met Kate Bush en Loreena McKennitt.
Ze begeleidde zichzelf op akoestische gitaar waardoor de folky vibe van de nummers meer naar voren kwam. Lieke heeft een warme stem die perfect past bij die van Pitou. Bij Knife kon ze haar gitaar even wegleggen en het nummer in alle vrijheid brengen. Ze sloot de set solo af met het prachtige Helium. Gedurende de volledige set was het muisstil in De Roma en hing iedereen aan Pitou’s lippen. Het was een betoverend mooi optreden waar we van het begin tot het einde kippenvel van kregen. Je kan dit toptalent met haar volledige band aan het werk zien op 28 april in de Brusselse Botanique en op 5 mei in Trix in Antwerpen.
Na Pitou werd het podium gevuld met de acht leden van The Colorist Orchestra die plaats namen achter een indrukwekkende muur van instrumenten.
Torrini was voor de gelegenheid gekleed in traditionele IJslandse kledij met gigantische oorbellen in de vorm van hartjes. Het gezelschap opende met het wondermooie Illusion Curse. Vanaf het begin werden we van onze sokken geblazen door het verbluffend mooie geluid. Telkens weer wanneer we The Colorist Orchestra aan het werk zien, blijven we ons verbazen over die machtige wall of sound. Over het hele podium gebeurt er van alles zodat we soms niet wisten waar eerst te kijken, en dan was er nog Emilliana die met haar zachte, warme stem (met een klein IJslands accentje), de zaal volledig inpakte.
Net zoals tijdens het voorprogramma genoten we volop van de set van Torrini en co. Als klap op de vuurpijl mocht Pitou bij sommige songs de backing verzorgen. De combinatie van beide stemmen klonk hemels. Tussen de songs door vertelde Emiliana leuke anekdotes over de songs en hoe ze telkens genoot van de samenwerking met The Colorist Orchestra. Ook vertelde ze hoe blij ze was met de bijdragen van Tamino en Wim De Busser die haar hielpen met de teksten als ze zelf geen inspiratie meer had.
De setlist bestond vooral uit songs uit Racing The Storm die werden aangevuld met een paar nummers uit de eerste samenwerking van Torrini en co. Alleen kreeg Me And Armini (uit het gelijknamige album uit 2008) een nieuwe kleurrijke bewerking door The Colorists. Een voorbode voor een nieuw album?
De bisronde werd geopend met het instrumentale Dreamlands, dat The Colorist Orchestra speelde tijdens de tounée met Howe Gelb. Toen zorgde de Busser voor een bijzondere dansvoorstelling. Tijdens de bisronde kregen we ook nog een sensuele versie van Jungle Drum en werd er afgesloten met Wedding Song dat Torrini ooit schreef voor haar eigen huwelijk en dat terwijl ze eigenlijk dacht dat ze nooit zou trouwen!
Torrini en co kregen verschillende keren een staande ovatie en dat was dubbel en dik verdiend. Het was een verbluffend mooie avond met twee prachtige concerten waar we nog een tijdje van zullen nagenieten.
Emiliana Torrini & The Colorist Orchestra: Facebook – Instagram