Julia Holters’ muziek in één vakje onderbrengen is bijna onmogelijk en dát maakt haar songs ook zo boeiend. Het lijkt of ze schildert met diverse invloeden en klankkleuren en zo altijd een mooi warme aquarel maakt. Eerst bracht ze haar albums in eigen beheer uit waardoor ze pas vier jaar later “officieel” debuteerde met het album Tragedy. Dit jaar verscheen haar zesde soloplaat Something In The Room She Moves dat ze in april kwam voorstellen in de Botanique in Brussel. Nu kwam ze dat nog eens overdoen in Gent.
Op deze kleine najaarstournee brengt Holter Elizabeth Goodfellow (Iron & Wine, boygenius, Calexico,…) mee op percussie en backings, Devra Hoff (Sharon Van Etten, Xiu Xiu...) op bas, en Tashi Wada (zoon van de Japanse geluidskunstenaar Yoshi Wada) op synthesizer en doedelzak. Ook het voorprogramma werd door Julia zelf gekozen, het was de Keniaanse multi-instrumentaliste/zangeres Nyokabi Kariũki. Zij experimenteert met elektronica, Oost-Afrikaanse traditionele muziek en pop. Vorig jaar bracht ze haar derde album Feeling Body uit waarin Kariũki zingt over de periode dat ze ziek was van covid. Ze had er maanden last van en dat bracht zowel fysiek als mentaal heel wat teweeg.
Nyokabi stond alleen op het podium met een backingtrack vanop de laptop. Die track bestond uit geluidscollages (van druppels, dierengeluiden, stemmen… vooral geluiden die ze opnam in haar geboorteland Kenia) die ze ook nog eens vervormde met allerlei effecten. Die backingtrack vulde ze live aan met haar geweldig mooie en flexibele stem. Ze heeft een natuurlijke soulstem waarmee ze de nummers afwisselend zacht en krachtig inkleurde. Soms klonk ze zelfs als een sopraan en moesten we denken aan een soulvolle versie van Diamanda Galas. Op sommige nummers speelde ze op de kalimba waarvan ze het geluid ook vervormde.
De korte set bestond uit een compilatie van haar twee albums waarvan ze zelf vindt dat de liedjes vrij experimenteel zijn. De combinatie van haar geweldige stem en de unieke samples klonk heel fascinerend. Je kan haar werk wat vergelijken met het oeuvre van Laurie Anderson al heeft Kariũki zeker een eigen geluid dat op alle vlakken intrigerend is. We hadden ons geen betere opener kunnen bedenken voor Julia Holter.
Al stond Holter vooraan in de spotlight, toch viel op dat ze wat verlegen overkwam en het publiek nauwelijks aansprak. Ze zong de sterren van de hemel en kon rekenen op fantastische muzikanten die haar nog meer lieten schitteren. De ritmesectie was ronduit subliem, Goodfellow gebruikte verschillende percussie instrumenten en haalde uit haar drumstel geweldig avontuurlijke ritmes. Met haar zachte warme stem ondersteunde ze Holter. Devra Hoff speelde heel strak op de fretless bas en produceerde een geluid dat ons deed denken aan dat van Mick Karn (Japan/Dalis Car). Tashi Wada’s aanvullingen op synthesizer waren eerder subtiel maar toen hij de doedelzak bovenhaalde paste dit instrument eigenlijk perfect in de composities van Holter.
De set opende met het speelse Sun Girl dat nog warmer klonk dan op het album Something In The Room She Moves dat uiteraard centraal stond in Gent. De organische live aanpak zorgde ervoor dat alles nog intenser binnenkwam. We gingen terug in de tijd met het dromerige Silhouette en het jazzy In The Green Wild. Uit haar laatste plaat volgde het prachtige titelnummer dat wondermooi werd opgebouwd om dan een duik in het verleden te nemen met de pareltjes In The Same Room en Marienbad uit het album Ekstatis uit 2012.
Voor nog meer schoonheid speelde Holter vervolgens het dromerige, breekbare Evening Mood. Bij Spinning ging de ritmesectie stevig te keer maar zorgde Julia voor een knap evenwicht met haar zachte, fluwelen stem. De nieuwe single The Laugh Is In The Eyes (staat niet op het album maar is wel opgenomen tijdens de sessies van Something In The Room She Moves) kon natuurlijk niet ontbreken en kreeg een speelse jazzy bewerking.
Hoe kwetsbaar Holter het oudje Silhouette ook zong, toch was het vooral Hoff die uitblonk in dit nummer met haar geweldige baswerk. Talking To The Whisper klinkt op de nieuwe plaat vrij indrukwekkend maar de live uitvoering in Gent was nog straffer, zeker door de toevoeging van de doedelzak van Wada. Het dromerige I Shall Love 2 was de geschikte afsluiter van deze geweldig mooie set maar we waren toch in de wolken dat Holter en haar band nog eens terugkwamen om het sublieme Betsy On The Roof te brengen als bisnummer.
Julia Holter bewees in Ha Concerts nogmaals dat ze één van de meest avontuurlijke artiesten is van haar generatie en dat ze een neus heeft voor geweldige muzikanten. Haar liedjes werden tot in de perfectie uitgevoerd zodat we na het concert op wolkjes naar huis vertrokken.
Nyokabi Kariũki: Facebook – Instagram
Julia Holter: Facebook – Instagram