De dichtste drommen stonden aan te schuiven aan de ingang van zaal Orangerie afgelopen zondagavond in de Brusselse muziektempel Botanique. Daar werd immers niemand minder dan ene Miles Kane verwacht, maar wij waren de zaal een bocht eerder ingestapt voor een broeierig zwoel zomers dansfestijn.
Reggaeton koningin Ms Nina kwam een geile danscursus geven in de Rotonde, niet toevallig ook de plek waar ze twee jaar eerder geprogrammeerd stond. Dat optreden werd toen naar mei verdaagd door… ohja Covid! Deze keer geen restricties, geen ’twerkstricties’! De plankenvloer was al aan het trillen bij de opwarmer uit Argentinië: DJ Pedrolito. Er was op dat moment nog een danszee van ruimte om benen en heupen te verzoenen met zijn latin trap, cumbia en reggaeton.
Je zou denken, hé Pedrolito is meegereisd met de al even Argentijnse Ms Nina maar dat klopt niet. Ms Nina heet in het gewone leven Jorgelina Torres, ze is 33 en woont al een hele tijd in Madrid. Ze is hét icoon van de neo-perreo, een buitenissige variant op dancehall en vooral gekenmerkt door een gigantische fanbase voor al wie inclusiviteit hoog in het vaandel draagt. De rotonde was ondertussen bomvol gelopen en de meest feestelijke en androgyne types verzamelden zich kirrend van genot voor het podium. Wie reggaeton zegt, zegt nog steeds Gasolina, de monsterhit van Daddy Yankee, ondertussen al 20 jaar geleden. Het is een nummer dat het verhaal beschrijft van een meisje dat zich wil amuseren op een dansfeest. Het genre werd wel erg vaak gelinkt aan drugs en wilde seks.
Een opgroeiende Torres zorgde op haar eentje voor een grote schare reggaetonners en maakte vooral trash, wat geen vuilbakkerij is maar opwindende perreo die werd voorzien van seksueel expliciete teksten. Ms Nina claimt een plek voor vrouwen en minderheden in een door mannen gedomineerd muziekgenre en wilde iedereen uit de bol zien gaan op Zuid-Amerikaanse ritmes, en zo geschiedde. Ze doorbreekt de conventies van de klassieke dancehall, maakt fel gebruik van autotune in haar vaak metalen vocalen en laat zich al een tijdje omringen door underground producers die hun metier kennen en aan de slag gaan met haar geëngageerde teksten vóór gendergelijkheid en tegen homofobie.
Een erg zelfverzekerde “mixmaster mike” draaide aan de knoppen en liet de diva opkomen op de tonen van een opruiend Rico Rico dat ons omwille van de kreet hard deed lachen. Logisch want dat is een legendarische sketch uit Sluipschutters. Daar hield de vergelijking wel op. De spots op het podium zorgden voor verblindend tegenlicht, maar moesten het toch afleggen tegen de figuur Ms Nina die oogverblindend en heel expliciet gekleed gedurende een klein uurtje de reggaetoon zette. Soms is verwijzen naar foto’s makkelijker om kledij bespreekbaar te maken. Kijk dus vooral zelf. Waar het vijf jaar oude Los Angeles nog dreef op een heus reggae-ritme gingen we al vrij snel vol door in de echte perreo dansstijl.
La Caprichosa werd versterkt met een een ge-autotunede stem en een kermissirene. Bad Bitch heette voor de gelegenheid Nasty Bitch en het flirterige Coqueta met de breaks en de versnellingen werd fel gesmaakt en iedereen danste alsof de Antilliaanse Feesten al volop bezig waren. Niet dat we die met Argentijnse dans wil verwarren, maar het is het beeld dat telt.
Ms Nina tastte vaak naar haar kruis en borsten en zette het op geregelde of ontregelde tijdstippen op een twerken. De eerste rijen wisten het even niet meer. Een bommetje als Gata Fina maakte anderzijds wel duidelijk dat er weinig variatie op het reggaetonthema zit en we niet teveel moesten nadenken maar gewoon genieten. De tekst verwees nadrukkelijk naar Gasolina.
Met Si Quieres zaten we al gauw diep in de finale die werd afgesloten met een nieuwe song, Depositame. Nadat Ms Nina nog eens met haar kont schudde, verliet ze het podium. Maar de fans niet de rotonde, want haar soundwizard bleef nog een tijdje doorpompen achter zijn knoppen. Onvergetelijk was dit allemaal niet maar wel zeer entertainend en heel erg zondagavondwaardig vertier. Vrolijk word je sowieso van Ms Nina alhoewel we vaak het gevoel hadden de enige niet-Spaanssprekende in de zaal te zijn want iedereen maar joelen als ze tussen de songs door verhaaltjes vertelde. Wij onthielden vooral dat ze de overtreffende trap van geil dansen heel erg onder de knie heeft.
