Terwijl de sleutels nog op de traditionele concertzalen zitten, kan je in Gent in de eerste week van het nieuwe jaar al terecht voor Belgisch topwerk op een podium. Ontmoetingsplaats : Zebrawoods, een wooncomplex dat voor twee weken omgebouwd is tot een concertterrein en dat in een gezellige kerstsfeer zonder melig te worden.
School Is Cool. De Rock Rally in 2010 gewonnen, maar al lang niet meer de band van weleer, en dit zowel qua line-up als sound en het is dat wat hun ijzersterk heeft gemaakt. Voor zanger Johannes Genard (sinds een tijdje ook al een televisiefenomeen) was het geen al te gemakkelijke opgave. Snipverkouden, een kuchje hier en daar, maar na een kwartier er stralend van overtuigd dat je het nieuwe jaar niet beter kan beginnen dan met een optreden op Zebrawoods. Vinden wij ook.
Het geluid van School Is Cool kun je eigenlijk het best omschrijven als de perfecte feelgoodpop waarvoor je je niet dient te schamen. Een band die het leven wat meer comfortabel probeert te maken, en dat door heerlijke popsongs. Simpeler kan niet, maar wel effectief.
Meteen in de frontaanval met het onweerstaanbare Run Run Run Run en meteen gingen de handjes de lucht in. Juist, Johannes smeekte om wat hij “publieksapparcitatie” noemt, maar het lukt hem wel perfect.
Met In Want Of Something gingen we eventjes terug in de tijd van hun eerste plaat, en je hoort eigenlijk hier al hoe sterk School Is Cool is geëvolueerd, dit maar om te zeggen dat hun laatste Good News echt wel een zeer goede plaat is.
If Soul dan, en waarin je de meerwaarde van het vioolgeluid van Michaël Lamiroy in het School Is Cool-geluid hoort.
Underrated/Underfed is net zoals op de plaat een song die je gemoed oppept en dat hadden de fans in Gent begrepen. Maar Johannes opteerde voor de rol van spelbreker. Tijd om te wenen. I’m Not Fine is inderdaad het meest aangrijpende nummer dat de band ooit heeft neergepend, naar eigen zeggen inclusief een griezelige gitaarsolo waar je zeer veel Dire Straits in hoort. Dit was groots.
In Warpaint en Entertainment hoor je duidelijk de verwijzingen naar 80’s-platen, en dat is niet in het minst toe te schrijven aan de synths van Hanne. Fight Of The Century wat meer uptempo, en Trophy Wall eervol onthaald met een herkenningsapplaus.
The World Is Gonna End Today is niet meteen de titel van een doorsnee School Is Cool-nummer. Het klinkt niet alleen zwart, je hoort er zelfs wat Joy Division in. Verdwijnen deden ze met de song waarmee ze het eerst in de kijker kwamen te staan: New Kids In Town. Een vreugdesprong in de lucht als finaal punt, want School Is Cool wist dat ze de harten hadden veroverd en dat met eerlijkheid, en knappe songs.
Terugkomen moet, zelfs als je doodziek bent. In Black Dog ontdekten we zo waar wat techno-invloeden en de afsluiter was, jawel Honeybee. Voor wie het niet wist, die hit van Belle Perez. Tonen dat je durft, en nog meer tonen dat zoiets kan.
Een weer geslaagde Zebrawoods-avond. Vanavond (6 januari) staan op Zebrawoods nog de Compact Disk Dummies op het programma en zondag als afsluiter Isolde.
Foto’s: Willem Devriendt
Tekst: DIDIER BECU
