Tekst : Roel Jacobus
Foto’s : Johan Vanparys
In zaal Daverlo in Brugge leek zaterdag 16 september 2023 weer even op een dag in 1995. Op het Loud Music Event verzamelden ervaren rotten met een voorliefde voor grunge. Rode draad doorheen het programma: nevenprojecten van (ex-)leden van stoner legendes Cowboys & Aliens.
Van het viertal A Gentleman’s Fair zagen we ooit het eerste en enige optreden in 2019 op Statierock in Sijsele-Damme 2019. Sindsdien vroegen we ons af waarom die veelbelovende band nooit had doorgezet. Afgelopen zomer pikten ze terug de draad op. Zanger Wieland Deleener heeft nog steeds die veelzijdige stem die je moeiteloos doet geloven wat hij zingt. Daarrond vermengen drie klasbakken invloeden uit de new wave, grunge, stoner en americana tot een pakkend geheel. Bassist Kris Vandekerckhove (ex-Cowboys & Aliens) en drummer Jens Vanhollebeke (Atomic Vulture, ex-Dead Wood Posse) weven het tapijt waarop Bart De Naeghel (Nick Noël & The Red Rose Rogers, ex-Dead Wood Posse) het woestijnzand uit zijn gitaren twangt en vibreert.
Filmscènes uit ‘Wild at heart’ flitsten door onze geest. Wanneer De Naeghel voor enkele songs op akoestische gitaar en dobro overschakelde, was de ninetiessfeer van MTV Unplugged helemaal terug. Er passeerden een flard Radar Love en Beatleiaanse samenzang. Boven broeierige baslijnen ontsteeg de hartkreet “Nobody loves you like I do”. De liefde is wederzijds, gasten.
Voor de tweede band Faktor ging het volume omhoog. Dat is logisch met de drumsalvo’s van Peter Gaelens (Cowboys & Aliens) waar je een kasteel op kunt bouwen. Van frontman Philippe Wimme alle voorgaande bands en genres opnoemen, zou ons een pagina kosten. De grote vriendelijke reus heeft een verleden om “U” tegen te zeggen, van punk tot funk. Een kwarteeuw geleden stak hij bijvoorbeeld met Cosmic Slop het publiek van Marktrock Leuven in zijn binnenzak. Bij Faktor zingt hij dat dwars doorheen de gitaarlijnen van Geert Denys en Dany Gheneyn, de drijvende kracht van dit evenement. Bassist Christophe De Blauwe maakte het plaatje compleet.
De heren hadden zich gekleed alsof ze naar een strandfuif gingen, alsof ze hadden voorspeld hoe verschrikkelijk heet het in de zaal zou worden. “Kom eens wat dichter, jullie allemaal met die zwarte kleren”, slingerde Wimme zijn voodoo energiek de zaal in. Het werkte. Geen idee hoe je het genre van Faktor moet omschrijven maar het rockte en bonsde. Helaas hoorden we in de balans onvoldoende de gitaarsolo’s om de kers op de taart te zetten.
Bij hoofdact Mygun ging het volume nog een klap hoger en zat de mix wel perfect. Net op tijd om volop te horen hoe spectaculair de band is gegroeid in het vijftal keren dat we hen al zagen optreden. Van aanvankelijk een grunge-zijstapje van zanger Henk Vanhee (Cowboys & Aliens) evolueerde Mygun naar een eigen geluid met stilaan enkele klassiekers. We zagen mensen onder meer Arise luidkeels meezingen. Songherkenning is altijd een bewijs van een uniek repertoire.
Gitarist Arnaud De Rouck schrijft met elke noot een verhaal, soms melancholisch expressief en dan weer in een trefzekere staccato. De ritmesectie is zich concert na concert naar een onschatbare waarde aan het toewerken. Bassist Thomas De Sauter penseelt creatieve structuren op het canvas van drummer Wesley Decru.
Mygun is veel meer dan een viertal dat zich toelegt op songs die helden als Stone Temple Pilots vergaten te schrijven. Ze geven grunge een hedendaags geluid en voegen er inhoud aan toe, zowel tekstueel als instrumentaal. In de laatste song schreeuwde Vanhee: “What a waste of time”. Allesbehalve, Henk, wees gerust.
A Gentleman’s Fair
Faktor
Mygun
