Volgens recente mediaberichten zou Amerikaans presidentskandidaat Robert F. Kennedy gedurende quasi tien jaar met een parasiet in zijn hoofd hebben rondgelopen. De worm zou, volgens de berichtgeving, geteerd hebben op de hersenen van de politicus alvorens, na een decennium, alsnog het loodje te leggen. Wormen die teren op de hersenen van politici. Er zouden er wel eens meer politici mee kunnen belast zijn dan enkel Robert F. Kennedy denken we dan.
Maar goed, gelukkig zijn er ook nog aardbewoners wiens grijze massa niet door parasitaire wormen wordt weggevreten en daar is het vijfkoppige Isbells een uitgelezen voorbeeld van. Zo hadden we afgelopen zaterdag het genoegen hen aan het werk te zien in de Warande in Turnhout ter ondersteuning van hun recentste worp Basegemiti. En daar genoten wij met volle teugen van.
Het was singer-songwriter Nicolas Anné, alias Saving Nico, die de avond mocht openen. De muzikant trad die avond solo aan, enkel voorzien van een akoestische gitaar. Het uitgangspunt van de set was de nakende release van debuutep Out Of Sight. Anné gaf in het begin van de set aan alle zes nummers van de plaat te willen spelen en aldus geschiedde. Gedurende een klein half uur vuurde Anné dan ook het ene na het andere nummer af op het publiek.
Bij Saving Nico wordt bij vaak de reflectie gemaakt naar artiesten als Nick Drake en Sufjan Stevens. En die vergelijking gaat zeker op. Bij ons was het echter vooral Bon Iver van Justin Vernon waar we bij regelmaat van de klok aan moesten denken. Dit voornamelijk door het contrast dat Anné regelmatig voorzag door het gebruik van falset vocalen. Desondanks de vergelijkingen met enkele geroemde kleppers, kon Saving Nico ons echter moeilijk overtuigen.
Het gebruik van het voorgenoemde falset was iets dat meermaals terugkwam tijdens de nummers maar, wat ons betreft, bij wijlen ietwat karikaturaal overkwam en dan ook zijn doel mistte. Tegen alle verwachtingen in keerde het tij bij het slotnummer, waarvan we vermoeden dat het de titel Quiet, Quiet Summerdays draagt, en wist Anné alsnog indruk op ons te maken. Sterk eindigen heet dat dan.
Na een korte changeover was het dan de beurt aan Isbells. En hoewel ze de perceptie mogelijks tegen hebben, hadden we na enkel nummers spijt dat we geen oordopjes hadden meegenomen. De sound van Isbells was bijzonder theatraal, rijk en vulde echt de ganse ruimte. Wat ook opviel was hoe goed de band op elkaar was ingespeeld. De set was strak en zowel oude als nieuwe nummers werden steeds met het nodige fingerspitzengefühl en respect tot leven gewekt.
In tegenstelling tot Saving Nico werd er bij Isbells best wel wat tijd vrijgemaakt voor bindteksten, hoewel we daar eerlijk gezegd niet altijd evenveel behoefte aan hadden. De kwaliteit van de nummers sprak dan ook boekdelen, en behoefden dan ook niet telkens een inleiding. De Isbells brachten een mooie mix van de nieuwe nummers van album Basegemiti en ouder werk. Hoogtepunten waren onder meer: Matchday, Sparkle And Shine, Sosei en uiteraard kon ook het schitterende Reunite niet ontbreken.
Het samenspel was top, de kwalitatieve nummers waren er en bovendien spatte het spelplezier er bij de bandleden af. We waren bijzonder blij dat we voor dit optreden present tekenden en gingen dan ook met een vinyl van Basegemiti en een prachtige ervaring onder de arm huiswaarts.
We hebben je hieronder alvast van de nodige links voorzien om zowel Isbells, Saving Nico als de Warande op de voet te volgen.
ISBELLS: WEBSITE – FACEBOOK – BANDCAMP
SAVING NICO: WEBSITE – FACEBOOK – BANDCAMP
DE WARANDE: WEBSITE – FACEBOOK