Wat als er een feestdag als ‘geluidsstilstand’ zou bestaan? Dan vierden ze die in Lede alvast niet mee op 11 november. Wij tekenden – naar goeie, jaarlijkse gewoonte – present voor de zevende editie van Indietronic Fest en kunnen bevestigen dat het opnieuw alleen maar ‘geluidsvooruitgang’ liet horen!
Er zijn voor ons wel enkele goeie redenen om van onze aanwezigheid op Indietronic Fest een gewoonte te maken. De organisatoren gaan volledig voor Belgisch en dat is nu net iets waar we positief gevoelig voor zijn. Daarenboven weten ze altijd toch 1 of 2 bands te strikken die we niet kennen en diedaarbij ook nog eens een straffe ontdekking bleken. Daarnaast biedt GC De Volkskring een zeer mooi podium, uitstekend geluid en komen de visuals er beter tot hun recht dan eender waar.
Van bij de opener, konden we meteen merken dat het kwaliteitsniveau hoog lag. Het electroduo Final Orbit is het nevenproject van DeKay, waarmee ze spacey soundtracks laten horen, alsof ze bestemd waren voor sci-fi-films. Dat helemaal in de stijl van Neon Judgement, Front 242… Helemaal niet slecht dus!
“A supernova ready to explode.” De nummers bouwden zich ook zo op. De beats en toetsen klonken urgent, dreigend, mystiek en de opbouw zat helemaal goed, omdat de tracks vaak uitmonden in machtig theatrale soundscapes.
Ook een fijn duo om te zien: de ene met dubbele metaalkleurige maskers, de andere met lichtdetails aan het gezicht. Op een bepaald moment deden ze enorm eenvoudige, maar simultaan gebrachte, strakke bewegingen naar mekaar toe. Dat op de voorgrond van de space-visuals maakte het plaatje volledig.
Buitenaardse electro met monotoon donkere vocalen van beide heren, in Spacewalker bijvoorbeeld gecombineerd met mantrische female vocal samples, die Indische invloeden toelieten in de koud elektronische soundscapes. Technotronic-beats, snerpende toetsen,… Final Orbit krioelde, sprintte, haalde onze hartslag in, maar aarzelde of kruimelde daarbij geen seconde in hun spurt naar apotheosen die uiteindelijk uitstierven met de schreeuw “Reality!”
Het volgende duo was voor ons de grote onbekende en meteen ook de meest verrassende ontdekking. Matuyama komt uit Luik (ja, we moeten echt meer die taalgrens over, want daar houden zich straffe projecten schuil!) en pakte ons volledig in met zachtwarme lounge ambient met fijn ritmische accenten, maar evengoed sterk elektronisch drumwerk voorzien van een stevig uitgebouwde elektronische ruggengraat. Niet zo speciaal? Wel op het ogenblik dat er plots een basgitaar bovengehaald werd en daar funky en groovy baslijnen bovenop gelegd werden! Muzikale glinsteringen met rockelementen. Deed ons op heel wat momenten aan Air denken.
Blurred Times was één van de nummers die daarbij het meest onze aandacht trok, ook al met de knappe visuals. Sterren verdwenen in een onstopbare sonische spiraal van de melkweg. Seconden konden we horen wegtikken in al hun schoonheid, de dof bonzende drums namen de uren mee in de tijd… tot de nacht en de bas het funky overnam. Ze namen ons mee tot aan de prikkelende dageraad, hoewel het leek dat ook de oerknal even passeerde.
Yokocho bracht ons dan weer helemaal in rave-sfeer en hun fijn, intelligent opgebouwde ritmes en elektronica veroorzaakten al wat meer beweging in het – duidelijk niet dansgrage – publiek.
Ritmische tracks volgden elkaar op en het was knap om te zien hoe het energieke Antwerpse duo ook fysiek helemaal opging in wat ze brachten. Dit had het nodige effect op de enkelingen die toch aan het dansen gingen (ja, dit is een blaam, naar het enthousiaste, doch niet dansende publiek!). Scherpzininnige toetsen, etherische jungledrums, verfrissende synthloops, het bonzen van de beats bracht ons alvast in trance. Als we dan toch één kleine kritische noot mogen toevoegen: in veel nummers werden de knap opgebouwde rave-trips te regelmatig stilgelegd door rustigere intermezzo’s waardoor we uit onze dance-trip raakten. Maar in ons hoofd bleef het een feestje!
De band waar we steeds weer opnieuw blijven naar uitkijken, mocht de avond afsluiten. Use Knife is een opvallend en bijzonder project van Stef Heeren, Kwinten Mordijck en de uit Irak afkomstige percussionist en vocalist Saif Al-Qaissy, dat straffe elektronica voorziet met elektronische drums, gecombineerd met traditioneel Arabische invloeden.
We krijgen hen amper te zien, want de drie staan zoals steeds verscholen achter de licht doorzichtige witte doeken, die enkel hun energieke bewegingen tonen, achter de sterke visuals die er op geprojecteerd worden.
Iedere keer opnieuw hopen we dat de doeken neervallen, want dat zou voor een intenser contact tussen publiek en de band zorgen en toelaten dat de impact van hun muziek nog groter wordt dan deze al is.
De zangers wisselen mekaar af en dat zorgt voor een zeer divers geluid, gebonden door het onmiskenbare instrumentale typerend aan Use Knife. Zo krijgen we evengoed klankklare melodisch warme zang te horen als mantrische ritmes met dito gezangen die elke track als een vreedzame protestsong laten klinken.
Tintelend, prikkelende elektrobliepjes en stevige elektronische drumslagen zorgen ervoor dat veel mensen aan de grond genageld staan en overdonderd ingepakt werden door dit uitzonderlijk eigenzinnige trio. Om even later ook mechanisch strakke beats door ons lijf geramd te krijgen, waar af en toe ook een vette gitaarlijn lijkt tegenaan te schuren. Theatrale chorussen, tegen mekaar slaande koebellen en metalen slagen, zijn iets wat men als details zou kunnen beschrijven, maar bij dit trio precies het bevreemdend mystieke verschil maken. Duivels, spiritueel, profetisch, onheilspellend, verzoenend. De band weet al deze gevoelens op te wekken… Dat ze het goed doen is een feit. En ze toonden dat bovenop hun muziek ook nog eens met een steunactie, want wie hun in verschillende betekenissen ‘wijze’ t-shirt met opdruk “sowieso f****d” (jaja, fucked) koopt, steunt daarmee het noodfonds in Gaza, die de volledige opbrengst ervan krijgt van Use Knife.
Tussen en na de optredens, konden we rekenen op met liefde geselecteerde plaatjes van dj François Du Painlait, die daarmee zijn liefde voor (exclusief) vinyl overbracht op jong en oud.
Een avond vol (koude) beats en warme lopende harten.
Indietronic Fest / Final Orbit / Matuyama / Yokocho / Use Knife