“Dit is De Floeren Aap, Planeet aarde. Dit is Jan Hautekiet.” Zichzelf voorstellen deed Kloot Per W niet echt, maar was dat überhaupt nodig? Die melomanen die vrijdagavond 9 juni 2023 de felle hitte trotseerden en niét voor het terrasje buiten kozen maar voor het concert binnen, hadden op zijn minst al gehoord van het genie uit Tervuren, duivel doet al Kloot Per W, né Claude Perwez. Toch?
Dat Per W onder meer zijn sporen verdiende bij Polyphonic Size, The Misters, The Employees, bij De Kreuners speelde, met Peter Slabbynck (on)gein trapte met De Lama’s en al jaren dwars en wars vooral zijn eigen muzikale goesting doet, in een veelheid van stijlen, van Abba tot Zappa, al dan niet met een hoekje af, hoeven we je dan ook niet meer te vertellen.
“Jan en ik zijn eigenlijk al in de jaren zestig beginnen samenspelen” beweerde Per W. Een klein rekenfoutje of leugentje om bestwil, alleszins Per W en Jan Hautekiet zijn al langer muzikale vrienden. “Vanavond brengen we vooral hulde aan de muziek waar we mee opgroeiden”. En zo werden we meegezogen in een behoorlijk interessante setlist, met odes aan helden als John Lennon, Rolling Stones en Velvet Underground, maar ook The Kinks en The Modern Lovers of nog Wreckless Eric werden niet vergeten.
Mondjesmaat liet Per W toch ook wat eigen werk toe in de setlist. Géén oude krakers als Pop Politics, Male Feminism, Tonight of Candy, wel werd geput uit de recentste albums van Per W, Kloot Per W Group en het duo-album met Mauro Pawlowski. Per W was meer dan goed bij stem, had er duidelijk veel plezier in en de gulle gitaarklanken van Per W en het fraaie toetsenwerk van Hautekiet klonken voortreffelijk.
Als Kloot Per W een nummer covert, is dat nooit zomaar een slap afkooksel van het origineel, noch een krampachtige poging tot een gelijk klinkende interpretatie. Nee, die nummers worden op Perweziaanse wijze herwerkt, en anders ingekleurd, soms al wat drastischer dan anders. En zo werd een knappe vertolking van John Lennons Working Class Hero dat de set opende in het Frans gezongen, waarop Per W ons geruststelde: “Het is niet allemaal in ’t Frans zenne, maar het is wel een taal waar ik graag in zing, Engels ook. Nederlands niet.”
Een subliem Sweet Jane, zette ons eerst op het verkeerde been want bij de intro hadden we haast gezworen dat het Beast Of Burden (Rolling Stones) was. Nee, een subliem Sweet Jane van Velvet Underground dus, met heerlijke vette gitaarlijnen van Per W, een fenomenale pianopartij van Hautekiet die, al dan niet toevallig neigde naar de melodie van Parachute van Something Happens. Oh, en schreven we al dat Per W geweldig bij stem was? En hoe mooi klonk die andere Velvet Underground-classic Pale Blue Eyes zeg? Ooh!
What Goes On en Waiting For The Man, ook in de set, klonken bijwijlen beter dan de originele versies. Jawel, Velvet Underground was goed vertegenwoordigd. “The Velvet Underground is een fetisjgroep van ons” had Per W ons eerst al toevertrouwd.
Nadat Per W ons overtuigend hilarisch demonstreerde hoe hij ook kan klinken als een kaboutertje. “Ik kan ook een kaboutertje nadoen, hoor je dat?”, kondigde hij aan “een new waveke te gaan doen” en een initiatie in de chorus- pedaal en effect volgde: “Hoor je dat, dat is The Cure? Die sound! Ze zijn hier!” En iedereen beaamde. Maar wie had In Between Days van The Cure meteen herkend, ondanks de pap in de mond over de choruspedaal? Per W bracht de song dan ook in geheel ander tempo en maakte er een wonderlijke ballade van, jawel! Meesterlijk noemen wij dat.
Toegegeven, het was David Bowie die ons tot Pablo Picasso van Jonathan Richmans band The Modern Lovers introduceerde met diens cover in 2003 (op het album Reality). Toen Kloot Per W het had over “een liedje over ne schilder”, hadden we al een vermoeden. En ja hoor; Per W zette een zeer overtuigend Pablo Picasso neer, stouter dan de Bowie-versie, veel vuiler dan die van Richman & co ook, half in parlando, half gezongen en met puik dreigend gitaarwerk. En Whole Wide World klonk gewoon zomaar eventjes véél beter dan het origineel van Wreckless Eric. Straffe uitspraak? Ja.
Dat Redemption Song van Bob Marley & The Wailers niet echt een reggae-song is, benadrukte Per W even, om er vervolgens een doorleefde bluesy versie van neer te zetten. En jongens wat klinkt die tekst actueler en urgenter dan ooit. Dat het binnen kwam!
Voor ons mochten er best wat meer Per W-songs in de set gezeten hebben, zeker van het niveau van parels als The Land of The Most Forgotten, een nummer dat Per W met Mauro Pawlowski schreef, en een subliem Nuits Blanches van de Kloot Per W Group beiden in de set vrijdag. Al maakt Per W natuurlijk van élk nummer een Kloot Per W-song door diens overtuigende hertalingen.
Een eigen nummer dat ook de set haalde was Eleonore Rigby, Per W’s ode aan de Eleanor Rigby van The Beatles. In de song beeldt Per W zich in dat hij Rigby zou tegenkomen, en wat hij haar dan zou zeggen. Een deemoedige en pakkende song was ons deel!
Of Per W Beatles- of Rolling Stones-fan is, wij denken beide. En, vertelde hij ooit eens niet dat hij The Kinks een zwaar onderschatte band vond, of projecteren we nu onze eigen visie? En zo zaten ook The Stones de set, meteen na een Lennon-song. Per W pakte uit met een eerder ingetogen en behoorlijk beklijvend en indrukwekkend Mother’s Little Helper (Rolling Stones) en vervolgde met een ronduit verschroeiend en vitaal Cold Turkey (John Lennon).
Dat Per W zijn set zou besluiten met Dress Sexy At My Funeral van Smog, neen, dat hadden we niet zien aankomen. Lichtjes anders dan hoe Bill Callahan dat deed of doet natuurlijk en met een andere timbre, maar zo goed zeg.
“Aan dat spelletje van weggaan en terugkomen doen we vanavond niet mee, dus we blijven zitten, en we doen er nog eentje”, aldus Per W. En onze stiekeme hoop kwam uit. Per W toverde een nummer van The Kinks uit zijn mouw. En wat voor een nummer. Nee, dus niet het kapot gespeelde Lola. Wel een redelijk fantastische versie van Celluloid Heroes, jawel!
We hopen Kloot Per W dra nog eens terug te zien, met een andere gulle greep originele en/of eigenzinnige covers, maar het mag gerust ook een full set vol eigen werk zijn, wij tekenen al zéker present!