Tekst: Erik Van Damme
Een icoon van de Vlaamse muziek, dat kunnen we Raymond Van Het Groenewoud zonder meer noemen. Niet alleen beschikt hij over een uitgebreid oeuvre aan klassiekers, hij brengt nog steeds nieuwe platen uit en verkent graag nieuwe horizonten. Op zijn 74ste wil de man nog niet op zijn lauweren rusten. Hij blijkt ook in een zeer goed gevulde De Casino (Kiosk) tijdens Great Gigs in the Park een rasverteller pure-sang die door middel van een lach, een traan en veel kwinkslagen mensen aan het lachen, huilen en dansen brengt. Hij wet echter vooral een Vlaams volksfeest op eigenzinnige wijze neer te poten, en komt daar zonder enig probleem mee weg.
De band met en rond Kaat Van Stralen mocht de avond openen. Het bleek een wat vreemde eend in de bijt. Het publiek stond dan ook op veilige afstand – de wenkbrauwen fronsend – te kijken naar de schreeuwerige, heel bewegelijke frontvrouw die op punkachtige wijze keet stond te schoppen. Maar evengoed liet ze haar meest gevoelig kantje zien, zoals met een liefdesbrief waarbij de emoties op haar gezicht te lezen stonden.
Je kunt de muziek van Kaat Van Stralen moeilijk in een hokje duwen. We zagen een band die een beetje in hetzelfde vaarwater staat te vissen als de Nederlandse Sophie Straat. Maar dan in het Vlaams. Knettergekke teksten, heilige huisjes omver stampen en soms een smartlap boven halen. Het kan allemaal. Je hoorde en zag dat er bij Kaat van Stralen nog wat groeimogelijkheden zijn, maar binnen de ‘kleinkunst met een hoekje af’ kunnen deze jonge vrouw en haar gezelschap zeker en vast nog meer punten scoren. Dat zette ze op Great Gigs in the Park of wervelende wijze in de best wel kleurrijke verf. Aan het applaus te horen en te zien loonde hun inspanning wel, ons trok Kaat Van Stralen ook over de streep.
Raymond Van Het Groenewoud had er duidelijk zin in. Is het ooit anders geweest? Elk optreden zit boordevol biografische kwinkslagen, grappen en grollen weet hij af te wisselen met intieme momenten waarbij hij als een volleerd chansonnier zijn verhaal vertelt. Dat was ook nu weer het geval.
Wat vooral opviel: Raymond Van Het Groenewoud doet niet aan jukebox spelen. Hij grasduint wat zijn set betreft evengoed doorheen de wat minder bij het groot publiek gekende nummers, zelfs de flops en uiteraard de klassiekers. Met zijn natuurlijk charisma doet hij iedereen van begin tot einde overstag gaan. Maria, Maria ik hou van jou zat vrij vroeg in de set. Maar ook de momenten tijdens dewelke hij, achter de piano gezeten, op bijzonder jazzy wijze zijn publiek bespeelt sprak tot de verbeelding. Wat die piano betreft, mogen we toch een pluim op de hoed steken van alleskunner Bram Weijters die hem aanvulde en zelfs aanspoorde door zijn ongekende virtuositeit. Hij kan ook een potje zingen, zo bleek.
Raymond Van Het Groenewoud trok de meeste aandacht, maar de inbreng van zijn bandleden mag niet worden onderschat. Hij liet zich naar goede gewoonte heel goed omringen. Meermaals speelden de heren de sterren van de hemel met lekkere solo’s. Naast Bram sprong, zonder afbreuk te doen aan de rest, drummer Eric Bosteels nog het meest in het oog.
Je Veux de L’amour werd door honderden kelen meegezongen, Twee Meisjes en Chachacha waren logische hoogtepunten gevolgd door enkele minder bekende nummers als Het verschil met mijn vriend Jan of Ze Houdt van Vrijen. Het werd met even veel enthousiasme onthaalt.
Toen de band even achter de coulissen verdween, toonde Bram nog eens solo wat voor een volleerd pianist hij toch is. We maakten ons op voor een wervelende finale met het prachtige Brussels By Night waar de chansonnier in Raymond, met een streepje jazz daartussen, boven kwam drijven. Uiteraard volgde nog Meisjes, een ode aan alle meisjes en vrouwen. Want “meisjes zijn het mooist op aard” klopt anno 2024 nog steeds. Toch? Als hij tot hilariteit zingt over zijn relatie met zijn Opblaaspop, doet hij het hele park schaterlachen. Met het heel aanstekelijke Liefde Voor Muziek werd het concert met brio afgesloten.
Ons viel vooral de lekker eigenzinnige set op, waarin we een volleerde volksmenner en troubadour naar boven zagen komen die na al die jaren nog steeds voluit gas geeft en nog niet klaar is om op zijn lauweren te gaan rusten. Raymond Van Het Groenewoud doet zowel jong, minder jong als oud dan ook moeiteloos uit zijn hand eten. Wat een feest van het Vlaamse lied toch weer.
Kaat Van Stralen: Facebook – Instagram
Raymond Van Het Groenewoud: Facebook – Instagram