Dit jaar verscheen zijn vierde solo plaat Love Is Magic met weer prachtige ballads maar ook voor het eerst lichter dansbaar werk. Misschien wel het meest optimistisch album dat Grant ooit gemaakt heeft, maar dat kan natuurlijk ook weer cynisch bedoeld zijn… Dit album kwam hij gisteren voorstellen in de Antwerpse Trix.
Het voorprogramma werd verzorgd door het duo Two Medicine. Het nieuwe project van Midlake-bassist Paul Alexander en zangeres Aimee Adams waarvan onlangs het sfeervolle debuut Astropsychosis verscheen. Niet toevallig dat zij het voorprogramma mogen spelen van Grant, aangezien Midlake ook de begeleidingsband is geweest van de Amerikaanse zanger en beide zitten ze ook op Bella Union.
Voor Two Medicine was het niet simpel om hun songs van het debuut live te brengen. Want voor de plaat werkte het duo samen met verschillende muzikanten en live stond dus een backingtrack mee te draaien waar de drums en baslijn op stonden. De breekbare psychedelische dreampop viel dan soms wat in het water door de slechte mix. Paul Alexander leek dan ook niet altijd zo toonvast te zijn of het kwam door de massa echo die op zijn stem stond, maar zijn stem klonk dus af en toe vals. Maar als het duo samen zong kwam er licht in de duisternis. De stemmen vulden elkaar mooi aan, Aimee heeft een engelenstem en dat gecombineerd met Paul’s stem dat ons doet denken aan mooie Beach Boys-harmonieën. Met een live band had dit een fantastisch optreden kunnen zijn, nu kregen we een basic voorproefje waar Two Medicine voorstaat.
John Grant had wel zijn begeleidingsband bij gelukkig, de vierkoppige band bestaat uit allemaal IJslandse muzikanten (omdat Grant daar nu al een tijdje woont) behalve de Engelse drummer Budgie dan. Grant had op zijn gezicht een soort van KISS-masker geschilderd in blauwe glitter verf en dat gecombineerd met zijn lange baard en baseballcap had wel iets absurds duister. Hij opende zijn set met het donkere Tempest, waar onmiddellijk opviel dat zijn band enorm strak klonk. We kunnen zelfs zeggen perfect. Budgie mag wel 61 jaar zijn maar dat merk je niet, zijn unieke intense manier van drummen past perfect bij de John Grant-sound. De gitarist die John bij had kon werkelijk alles uit zijn gitaar halen en zette een overdonderde wall of sound neer.
Met het nieuwe Love Is Magic bewees Grant nogmaals wat een indrukwekkende stem die man wel heeft. Meestal gaat hij in het diepe donkere maar in dit nummer gaat hij met gemak de hoogte in. Met een paar nummers kwam Paul Alexander meezingen aangezien hij ook voor de harmonieën zorgde op het laatste album. En dat deed hij perfect, geen valse noot te horen.
Voor zijn set koos hij vooral songs uit de albums Love Is Magic, Pale Green Ghosts en Grey Tickles, Black Pressure. Zodat we genoeg afwisseling kregen met rustige bombastische avontuurlijke pianoballads en dansbaar materiaal zoals Preppy Boy, He’s Got His Mother’s Hips en Black Belt. Ok, het is vreemd om de melancholische Grant te zien dansen maar blijkbaar doet het hem goed, en het publiek genoot er ook van en deed enthousiast mee.
Naar het eind toe kregen we ook songs uit zijn debuut Queen Of Denmark, hij sloot zijn set af met het titelnummer en bij de bissen kregen we het wondermooie (I Wanna Go To) Marz en Caramel. Dat maakte heel het optreden af, het was de kers op de taart. John Grant heeft in Antwerpen laten zien dat hij zijn unieke songs verbluffend live kan brengen. Als een eigentijdse crooner brengt hij zijn pakkende songs, maar ook kan hij zijn publiek vermaken met zijn liefde voor de Vlaamse taal (waar hij toch een paar woordjes van kan spreken) en zijn ingehouden danspasjes. John bracht de magie van Love Is Magic mee naar de Trix.
Copyright foto: Bart Verlent
