“Wat ben ik blij dat jullie er zijn, en zo talrijk! Ik dacht al dat er niemand zou komen!” Het leek een oprechte bezorgdheid van Jillian Medford, maandagavond nadat ze ons als Ian Sweet al had bedwelmd met een succulent en intens Drink The Lake. Toegegeven: een uurtje eerder deelden we haar bezorgdheid nog, want het duurde tot een vijftal minuutjes voor aanvang van het concert van het Brusselse Maple Paper vooraleer de sfeervolle Witloofbar gezellig vol liep. Het podium stond nu te midden van de zaal, zodat het publiek als vanzelf een halve cirkel vormde rondom de muzikanten. Lekker knus.
Aanvankelijk leek het erop, ook afgaand op de enthousiaste shout-outs vanuit het publiek voor de jonge band, dat de meeste jongere melomanen énkel voor Maple Paper gekomen waren. Maar ze bléven en ook Ian Sweet speelde voor een goedgevulde Witloofbar. En na de aangenaam verrassende lichtjes psychedelische indie-gitaar pop van Maple Paper, laafden we ons gretig aan de warme gitaargloed en broeierige veelal onweerstaanbare ‘unhappy’ songs van Ian Sweet.
Luttele minuten voordat Maple Paper aan hun set zou beginnen, druppelden plots toch heel wat melomanen de Witloofbar binnen. Het kwartet begon er dan ook redelijk stipt aan, luid toegejuicht door de Brusselse fanbase.
Yellow River met zijn héél erg mooi dromerig geluid, mooie vocalen van chanteuse Orel Storrer en een geniale gitaarklank, klonk een beetje melancholisch en dromerig. Later zou gitarist Adam El Moukadam nog straffer doen met een gitaarklank die een weinig bij David Gilmour aanleunde, in het psychedelisch aandoende Why Do People Feel Lonely, waar Storrer zich ook als uitstekende gitariste bewees. De bas van Sitar klonk hier wel erg luid en dreigend. Misschien was dit wel ons favoriete momentje in de set, al klonk het donkere Lynchiaanse Snake ook wel erg lekker, beklemmend ook. Jammer van het brute einde, alsof de song nog niet af is. Toch wel een heads up voor het subtiele percussiewerk van Audrey Dechèvre.
Sounding Butterflies, “een liedje over verliefd zijn, specifiek over ‘queer verliefd’ zijn en hoe dat voelt”, aldus Storrer, besloot liefelijk het korte optreden. Echt omverblazen deed het viertal ons (nog) niet, al is Why Do People Feel Lonely toch een wereldsong. Naar meer smaakte het absoluut wél. Een band om te volgen dus; dit zou wel eens ’the next big thing’ kunnen worden.
Op Sucker, de voortreffelijke vierde plaat van Ian Sweet, nom de plume van Jillian Medford, die eind vorig jaar (november 2023) uitkwam, hoor je hoe sterk de zangeres en componiste gegroeid is. Een breakupplaat naar verluidt, maar toch vooral een album vol zelfvertrouwen en experimenteerdrang, met stuk voor stuk sterke composities. Meer dan aangenaam verrast! Als trio tourt de New Yorkse nu, met een percussionist en bassist, zelf grossierend in gul en gretig gitaargeweld, en ons volop verwennend met dat aparte stemgeluid van haar natuurlijk. Zo was alleszins onze ervaring maandagavond.
Drinking the Lake (uit Show Me How You Disappear) opende zoals reeds vermeld stevig de set, na Sweets openlijke vrijage aan haar publiek volgde dan een eerste traktaat uit Sucker, een geweldig Your Spit, lekker vuil rockend, vol gitaar, ontdaan van de franjes die je op de plaat hoort, een lekkere rauwe versie dus. “Kiss me like you mean it, your spit taste different”, hoezo een song “over hoe het uit te te maken, met iemand”, Ian?
Fight was niet echt onze favoriet op die nieuwe plaat, te poppy misschien, of teveel arrangementen. Maar in de Botanique klonk dat redelijk fantastisch en machtig in zijn ruwere versie, met weerom veel gul gitaargeweld van Sweet. En dat gaat zeker ook op voor Emergency Contact, een ballad met veel meer kracht in die live-versie. En jongens wat kan deze dame gracieus geniaal lawaai maken met die gitaar!
Het trio had een ronduit slepend, broeierig en allesverzengend (nou, ja) luid #23 (uit Shapeshifter) op het publiek losgelaten, er moest even van gitaar gewisseld en iemand wou weten waar de zangeres vandaan kwam. Het antwoord luidde: “We komen uit New York, maar dat is geen big deal, iedereen komt uit NY tegenwoordig. Het is hier veel fijner, ik zou graag hier blijven. Het eten is geweldig, en jullie zijn zo lief.” Ze leek het oprecht te menen.
Hilariteit alom wanneer Sweet de volgende song “over stoppen met roken” aankondigde, niet meer uit haar woorden geraakte, en de song een valse start kende. Dus werd Smoking Again (van Sucker) opnieuw ingezet. Wat een versie zeg, lekker vuil gitaarspel ook weer, en krachtig keelwerk van Sweet. We vroegen het ons stilletjes een beetje af: is dit dan de Amerikaanse PJ Harvey? Niet dat we die connectie eerder hadden gemaakt, maar tijdens de live-set slopen ook geregeld spontaan Throwing Muses, Belly, Breeders door onze train of thoughts. Of ook Blondie, zeker tijdens de pure pop van Wild Heart, weliswaar omarmd door een grauwe gitaarklank, toch heel subtiel.
“We gaan een droevig nummer spelen, … ach eigenlijk zijn ze dat allemaal, maar deze is écht droef”, en Clean, ook op de plaat een favorietje van ons, prachtig breekbaar gezongen, en met subtiele gitaargruis, klonk simpelweg subliem.
“Jullie zijn zo lief, kom alsjeblief na het concert even dag zeggen aan de merchandise stand. Ik zou graag met jullie wat socialisen,… en al jullie geld nemen als jullie al onze spullen kopen”, grapte de New Yorkse en een krachtig Sucker werd door de zaal gevlamd. “Roep gerust bis straks, maar we zijn al toe aan ons laatste nummer en we hebben geen songs meer”, klonk het dramatisch. Natuurlijk heeft Sweet nog songs op het repertoire, maar allicht moest de speeltijd gerespecteerd.
De zangeres had nog één boodschap voor ons in petto: “Dit is echt onze laatste song, en hier moet je op dansen”. En met een inderdaad bijzonder dansbaar Sword, werd besloten. Gedanst werd er, door sommigen toch. En aan ons zal het niet gelegen hebben. En toen zat die veel te korte set er – écht – alweer op.
Misschien is het een idee om de songs van Sucker eens opnieuw live in te spelen, in de huidige live-bezetting, of een live-registratie van deze tour uit te brengen. Ondertussen kunnen we je alleszins aanraden om deze artieste te gaan beleven als je de kans krijgt!
MAPLE PAPER – Facebook – Instagram
IAN SWEET – Facebook – Instagram