Tekst: Egbert Verheyen
Foto’s: Dirk Wouters
Pioniers in de muziek – of beter, cultuur in het algemeen – zijn verantwoordelijk voor het ontstaan van een
nieuwe stroming of genre, en steevast volgt een onderscheid op het gebied van kwaliteit van het afgeleverde werk
tegenover ‘de rest’. “Hoe is dit toch mogelijk?” Mozart, Django Reinhardt, Miles Davis, Elvis Presley, The Beatles, Lee Perry (2x – reggea en dub), Ramones, Kraftwerk, Bad Brains, Horta, Frank Lloyd Wright, Picasso, Cézanne… De lijst is lang, en in deze lijst der groten verdienen ook The Melvins een plek.
The Melvins onderscheiden zich tegenover de meeste van hun ‘collega’s’ door hun werkethiek: 25 studio lp/cd’s, 7 live albums, 53 singles en de talrijke samenwerkingen met andere artiesten. Het is nauwelijks bij te houden! Live speelden ze al meer dan 1500 optredens. Om hun 40-jarige jubilee te vieren passeerden ze zondag 25 juni in de Trix in Antwerpen.
De Melvins hebben de gewoonte om hun voorprogramma zelf te kiezen dus de huidige keuze was wat vreemd gezien hun jarenlange vete ondertussen met onder andere Dave Grohl en hun aversie tegenover het muziek-establishment. Edoch het voorprogramma werd verzorgd door Taipei Houston, een bas/drum-combo bestaande uit Myles en Layne Ulrich. Inderdaad, zonen van. Ze speelden een soort van metalachtige garagerock waarbij ze zichzelf duidelijk niet echt afzetten tegen de vader ;-).
Kon beter, maar ze zijn nog jong, en misschien dat ze een keer naar Lightning Bolt kunnen gaan kijken om zo hun niveau wat op te krikken.
Daarna was het de beurt aan de feestvarkens en we gaan kort zijn: de afwezigen hadden ongelijk (Ticketswap had de hele dag nog genoeg tickets in hun wachtrij). Good times were had by all. Van in het begin was duidelijk dat Steven Shane McDonald er klaar voor was, zelden hebben we hem zo in form gezien!
Ze begonnen met Snake Appeal, wat later volgden onder andere I Want To Hold Your Hand van de Beatles op z’n Melvins (ziek mooi gespeeld), Blood Witch (natuurlijk) Honey Bucket, Night Goat en in totaal nog een 10-tal andere songs. Afsluiten deden ze met Boris en een intiem moment met Buzzo. Een optreden van deze mannen is iets dat je zeker een keer moet meemaken!
Wie er behoefte aan had om nog meer gitaarnoise door z’n oren te laten rammen kon naar de aftershow in
Trix café met de energieke, Belgische, luide postpunkband Ronker.
