In 1990 won Noordkaap Humo’s Rock Rally en the rest is history… Zo zou je in een notendop de geschiedenis van Noordkaap kunnen samenvatten. Al weten we allemaal dat die geschiedenis veel pieken, hobbels, kuilen en bulten bevat.
Voor ons was het gloriemoment toch vooral toen Noordkaap in maart 2019 bevestigde dat ze er terug zin in hadden en van plan waren om er opnieuw een stevige lap op te gaan geven. In de originele bezetting dan nog wel! Stijn Meuris als zanger (rocker, stamper, duwer, trekker), Lars Van Bambost op gitaar, Erik Sterckx aan de bas, Wim De Wilde aan de toetsen en voor het drumgeweld tekende ook Nico Van Calster opnieuw present.
De aankondiging was een feit en toen dook covid-19 op. De mensen van Noordkaap werden daar gelukkig niet depressief of neerslachtig van en ze hebben zich (gelukkig!) ook niet bedacht in die periode van lockdowns en andere ongein. Ze wisselden ideeën uit maar bleven op hun honger zitten. Ze wachtten geduldig af. Als een luipaard die op de loer ligt voor een prooi, zo aandachtig keek Noordkaap uit naar het juiste moment om toe te slaan.
En dat moment van toeslaan vond plaats in 2022. Bam! Daar stonden ze. Meteen drie maal de Ancienne Belgique uitverkocht en dan weer het land door naar de festivals: Gladiolen, Crammerock, Rock Herk, TW Classic… De honger van de band, verbleekte bij de honger van de fans, het publiek.
Ze rockten en ze beukten. Ze ramden en stampten. Het zweet gutste van ieder podium richting publiek en dat publiek gooide in ruil overvloedig applaus terug.
In september 2022 sloten ze het festivalseizoen af met Frietrock in Ieper en Noordkaap ging in winterrust. Al speelden ze wel nog een mooie Radio 1-sessie in november 2022.
Toen werd het even stil, echter niet zonder de aankondiging van een clubtour in het voorjaar van 2023.
Op zaterdag 1 april begon die tour in zaal de Zwerver in Leffinge. Officieel was het optreden een try-out maar wij kunnen getuigen dat er niet veel ’try’ meer aan te pas kwam.
De soundcheck, die reeds in de namiddag startte, was de eigenlijke try-out maar daar waren maar heel weinig mensen getuige van. Wij van Luminous Dash waren erbij. De soundcheck was trouwens ook geen gewone soundcheck maar een heuse doorloop.
Stijn Meuris: “Na de Radio 1-sessie hebben we eigenlijk niets meer gedaan. We hebben 1 maal gerepeteerd en dat was het. Er moet nog het een en ander op punt worden gesteld.” (lacht)
Dat “een en ander” bleek toch wel wat voeten in de aarde te hebben. En op zo’n moment weet Stijn duidelijk wat hij wil en ook wat hij absoluut niet wil. De band denkt en zoekt mee en altijd weer komt er een oplossing.
“Deze micro klinkt goedkoop. Ik wil geen kermismuziek. Ik mis de techno. Die drum mag knallen bij dit nummer.” Er was nog wat werk aan de winkel maar we zagen toch vooral hoe de nummers begonnen te groeien tot ze klonken zoals ze bedoeld waren. Je moet ze namelijk niet enkel horen, je moet ze ook voelen. Hoe de bandleden samen naar oplossingen zochten en daar echt plezier in vonden, was mooi om zien. Zo ging Wim De Wilde op vraag van Stijn op zoek naar de sound ‘uit de buik’ van zijn synthesizer; en inderdaad, na wat gepruts en gepingel klonk het geluid veel voller en warmer. Perfect voor de intro van Het Zou Niet Mogen Zijn.
Na de doorloop was iedereen duidelijk meer ontspannen en was het tijd voor drankjes, snacks en een maaltijd. Hongerig om te spelen voor een hongerig publiek… mooie beeldspraak maar met een lege maag kan je het podium niet op natuurlijk. Eten moet er zijn!
Vanaf 20u arriveerden de eerste bezoekers en om 21u stond de volledig uitverkochte zaal afgeladen vol; een mix van jong en oud. Je voelde de verwachting zinderen in de zaal.
Wanneer de muzikanten het podium bestegen, kregen ze meteen applaus en als de eerste tonen van Het komt voor in de beste families werden ingezet en Stijn het podium op beukte met de niet mis te verstane woorden “Hop hop!!”, volgde er nog een applaus.
En we zagen hoe het wonder zich voltrok. Belichting en muziek gingen synchroon en iedereen op het podium was in goeden doen. We voelden het heel duidelijk: hier stond Noordkaap weer zoals in de jaren negentig. Het publiek zong zowat alle nummers mee.
Of neen, Noordkaap stond er zelfs beter dan in de 90’s. En dan hebben we het niet over het muzikale, maar we zagen en hoorden vooral een vernieuwde dynamiek. De muzikanten wilden daar staan. Ze hadden er verdomd veel zin in.
We merkten het al op in de backstage en in de doorloop maar het vertaalde zich pas echt op het podium. Buiten zweet gutste er nu ook goesting van het podium. Er werd gelachen en gezeverd in de backstage, er waren guitige blikken naar elkaar op het podium.
We willen niet gezegd hebben dat dat er allemaal niet was in de jaren ’90, maar nu spatte het er gewoon af.
Misschien komt het door wat Stijn Meuris hierover vertelde: “We doen het vooral rustig aan, maximum 15 optredens per jaar. We zijn nu heel selectief in de keuzes waar we gaan spelen.”
En dat is een groot verschil met vroeger. Ging je in de jaren ’90 naar vijf festivals, dan was de kans groot dat je drie of vier maal Noordkaap had gezien. Dat had ook gevolgen voor de band; positieve maar ook minder leuke gevolgen. Een band kan zich ook de vernieling in spelen. Of te routineus worden. Of verveeld. Of wat dan ook. Hoe het ook zij, gelukkig zijn er bands die hiervan kunnen herstellen. Gelukkig!
Eenmaal gaat het even mis tijdens het geweldige optreden: de microfoon van Stijn weigert plots dienst. Heeft Stijn dan toch voor de verkeerde microfoon gekozen? Neen, zo blijkt. Want even plots doet het ding het weer en gaat het optreden gewoon verder.
Stijn Meuris hierover tegen het publiek: “Ja jongens, dit is een try-out hé. Dan mag het niet perfect zijn. Want het is niet gezegd dat het ook goed is als het perfect is. Ik ken bands die perfect spelen, maar dat maakt ze daarom niet goed.”
De volledige setlist op zaterdag 1 april in zaal De Zwerver te Leffinge:
Het Komt Voor In De Beste Families – Panamarenko – Verloren Dag – Hoopvol – Pretentious Moi – Laat Ons Bidden – Soms Schrik – Veerle – Bedland – Satelliet Suzy – Arme Joe – Wat is Kunst? – De Belofte Jong Te sterven – Het Zou Niet Mogen Zijn – Druk In Leuven – Van God Los – Een Heel Klein Beetje Oorlog – Harry & Jeanne (instrumentaal) – Dat Het Gauw Winter Wordt – Gigant – Ik Hou Van U.
Noordkaap speelt de komende weken nog in clubs maar alle concerten zijn hopeloos uitverkocht.
07/04 – Muziekgieterij, Maastricht
14/04 – De Posthoorn, Hamont-Achel
20 & 27/04 – De Roma, Borgerhout
Het is dus wachten op de festivals.
Die programmatie kan je hier vinden. Meer info over Muziekclub De Zwerver kan je hier vinden.
We willen de crew van zaal De Zwerver bedanken voor het hartelijke ontvangst. Heel leuke zaal en, niet onbelangrijk: volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Hou zeker hun programmatie in de gaten, er zitten echte pareltjes tussen. Ook de mensen van Noordkaap willen we bedanken om ons te tolereren, voor het vertrouwen om ons zo diep in de band mee te laten kijken, ook met een joekel van een fototoestel. De openheid. De hartelijkheid. De warmte. De warme kameraadschap.
We zien jullie zeker terug ergens deze zomer!
