Breekbaar, dat is het eerste woord dat telkens in ons opborrelt als we de muziek van MURI beluisteren. Muriel Boulanger (deze keer op elektrische bas), Eline Flintrop en Jonathan Callens doen het in het Nederlands en duiken graag onder de oppervlakte met hun Nederlandstalige alternatieve, jazzy pop.
In een set van ongeveer een uur passeerde een groot deel van het repertoire van het drietal de luidsprekers. Van erg ingetogen, in broos porselein gebakken nummers zoals set opener Golven en het momenteel wel erg toepasselijke Even Stil tot het psychedelisch poppy P.105 wist de band de aandacht van een volgelopen Trefpunt café vast te houden. Geen evidente opdracht want MURI brengt toch vooral poëtische luistermuziek die best wel wat aandacht vergt van de luisteraar.
MURI heeft een erg herkenbaar, eigen geluid dat ze consequent doortrekken. De stem van Muriel Boulanger en de dichterlijke teksten staan daarin centraal. Vaak komt hun muziek erg dichtbij en die confrontatie kan stevig binnenkomen en zelfs voor wat onwennigheid zorgen. Iets waar de liefhebbers van gladde, wegwerppopmuziek misschien van zullen schrikken. Geen muziek ‘for the masses’ dus, maar zeker en vast het ontdekken waard.
