Foto’s: Cath Van Laere
Gabriel Rios woont tegenwoordig in het Spaanse Valencia waar hij probeert door te breken met zijn Latijns-Amerikaans getinte muziek. Het is dan ook logisch dat zijn vorige album Flore, waarop klassiekers uit het genre staan als eerbetoon aan zijn aan Alzheimer leidende vader, en zijn nieuwe album Playa Negra, enkel bestaan uit Spaanstalige liedjes.
Rios nam die nieuwe plaat op samen met bassist/pianist Ruben Samama en een resem muzikanten die de percussie- en blazerspartijen voor hun rekening namen. Toch brengt hij (net zoals tijdens zijn vorige tournee) het album enkel met Samama. We kregen de liedjes in Sint-Niklaas dan ook in een meer intieme versie te horen.
Het voorprogramma werd verzorgd door Milo Meskens die net zijn nieuwe plaat All The Things I Couldn’t Tell My Therapist uit heeft. Deze plaat verscheen niet toevallig op World Mental Health Day, want het is een muzikaal dagboek over zijn depressie die hij verwerkte in twaalf liedjes. In 2023 zocht Meskens hulp bij een therapeute waaraan hij zijn verhaal kwijt kon. Telkens ging hij echter naar huis met het gevoel dat hij wat hij voelde, niet had kunnen overbrengen. Met zijn muziek slaagde hij daar beter in. We waren dan ook benieuwd hoe hij deze nummers live zou brengen.
Meskens had zijn band thuis gelaten en begeleidde zichzelf op elektrische gitaar. Hij vertelde dat hij bekend is voor zijn triestige nummers en lange gitaarsolo’s, dat tweede is niet zo evident als je alleen op een podium staat.
Hij opende met zijn debuutsingle New Beginning dat hij met veel gevoel en vrij sober bracht. Meskens maakte al meteen veel indruk en hij bleef dat hoge niveau aanhouden gedurende heel de set.
Het bluesy Fool was het enige nummer waarin Milo zich kon uitleven met een gitaarsolo die trouwens perfect paste bij de knappe song. Het grootste deel van de set bestond echter uit mooie, ingetogen liedjes die even doorleefd klonken als Jeff Buckley. Meskens pakte iedereen in met het Into The Water, zijn meest positieve liefdesnummer When She’s Around en het prachtige If I Don’t Want To Live, Do I Die? Op zijn platen klinkt Meskens soms wat vlak maar in De Casino liet hij horen dat hij zijn nummers met veel passie kan brengen waardoor ze een stuk intenser en doorleefder klonken. De less is more aanpak van Milo Meskens werkte perfect.
Gabriel Rios gelooft in diezelfde ingetogen aanpak. Hij wil zijn luisteraars niet vervelen door de nummers op dezelfde manier te brengen als op plaat en kiest voor een heel breekbare live uitvoering. Openingsnummer Playa Negra werd ontdaan van de speciale effecten en percussie van het album en kreeg een hele pure versie. Omdat de twee muzikanten helemaal in de muziek kruipen hebben Gabriel en Ruben hun volledige aandacht nodig om de liedjes te brengen. Ze vroegen dan ook om bij de volgende nummers geen foto’s meer te maken, het geklik stoorde en bracht hen uit hun concentratie.
Het duo ging heel intiem verder met het prachtige La Bolsa waarna de fotografen even terug hun job mochten doen bij het aanstekelijke La Torre. Daarna moesten de fototoestellen allemaal weg want wat volgde waren heel ingetogen pareltjes als Se Encelan, Pdacito De Papel, Marcela, Flore, de Caraïbische gothic van El Raton en het bloedmooie Ven dat het duo voor het eerst live bracht.
Bij Casi viel op hoe de twee muzikanten perfect op elkaar ingespeeld zijn en hoe strak de timing zat. Zonder drum of enige percussie wisten beiden alles heel mooi te brengen, terwijl dit allesbehalve eenvoudige nummers zijn door de verschillende wendingen.
Live klonk El ultimo Choque veel warmer en pakkender dan op plaat en dat gold ook voor de afsluiter, de traditional Payaso die Rios een eigen jasje gaf. Natuurlijk kregen we nog een bisronde met het groovy Panteon, dat werd ingezet met een geweldige schreeuw van Ruben, een knappe ingetogen versie van Broad Daylight en het niet kapot te krijgen Gold.
Gabriel Rios bewees samen met Ruben Samama dat je niet veel nodig hebt om toch een indrukwekkend te klinken en intens te raken. Het duo gebruikt de stilte als instrument. Hoe knap de nummers ook klinken in de studio, live gaan de uitvoeringen nog dieper. “Less is much more”, was echt wel het thema van de avond.
Je kan Gabriel Rios nog aan het werk zien op:
23/10 – Cactus Club, Brugge
24/10 – Bootstraat, Hasselt
25/10 – De Warande, Turnhout
26/10 – TRAX, Roeselare
07/11 – De Roma, Antwerpen
14/02 – Het Depot, Leuven
11/03 – Ancienne Belgique, Brussel
15/03 – Ha Concerts, Gent