Wie al eens in de shop van PIAS is geweest, weet dat er zich in de kelder van het gebouw waar ooit Le Peuple werd gemaakt, een klein concertzaaltje bevindt. In dat zaaltje organiseert PIAS regelmatig showcases en ander feestgedruis en op donderdag 15 december mochten Malvin Moskalez en Naima Joris de ruimte vullen met hun hartverwarmende muziek.
Openen voor Joris deed ‘het fenomeen’ Malvin Moskalez (Nico Goethals), geen onbekende op deze pagina’s. Een man met een baard, een gitaar en een stem zo warm die ie, op een droge zomerdag, de Kalmthoutse heide spontaan zou doen ontbranden.
Maar Moskalez is meer dan alleen maar een stem. Het is een man met een verhaal dat hij wilt delen met ons. Trauma’s die verwerkt en liefdes die bezongen moeten worden. Ze komen aan bod in zijn recent verschenen en best indrukwekkende debuut For The Beauty Kept Inside waarin hij, zonder overdadige franje of gratuit effectbejag, het individuele op heel intieme wijze vertaalt naar het herkenbaar universele.
Niet iedereen in de zaal had al van de man gehoord, maar daar is tijdens de show ongetwijfeld verandering in gekomen. Op een goed half uur speelde hij een set bij elkaar die hier en daar een mond deed openvallen of een traantje deed opwellen. En neen, we zaten niet allemaal aan de downers maar wat Moskalez bracht en de manier waarop, ging in een rechte lijn naar het hart. The Shores, Alone, Ghosts, Broken en I’m on Fire, ze staan allemaal op de debuutplaat, maar er was ook het nieuwe Not Today dat op de tweede zal staan (aldus Malvin). Om maar te zeggen: er komt dus een tweede…
Ook aanwezig was de ‘meester van het mondstuk’, aka ‘de heiland van de harmonica’ (ja ja, we zijn op dreef): Steven De bruyn. De bruyn was daar natuurlijk niet zomaar want hij speelt hier en daar mee op de plaat en verzorgde de productie van het album. Of zoals hij het zelf zei: “Nico en ik zaten elk in een aparte kamer. Nico speelde de muziek en ik draaide wat aan de knoppen en voegde hier en daar een effect toe.” Een understatement natuurlijk want het zijn net die accenten en ingrepen die het verschil maken en een plaat naar een hoger niveau tillen. En ook op het podium zorgden de subtiele aanvullingen van De bruyn voor kippenvel.
Wie iedereen in de zaal natuurlijk wél kende, was Naima Joris, de hoofdschotel van de avond. Joris is dit jaar goed op dreef want niet alleen was er de ‘ep’ (tussen aanhalingstekens want met zeven nummers erop) Tribute To Daniel Johnston, begin november verscheen ook het album While The Moon. Twee nogal donkere platen; ingetogen albums gebouwd rond de kenmerkend diepe stem van Naima.
Aan haar zijde Vitja Pauwels, Lara Rosseel, Niels Van Heertum en Tijl Piryns, die veel meer zijn dan ‘de begeleidingsband van Naima’. Het zijn elk op zich muzikanten met bakken talent en een eigen persoonlijkheid. Want talent en muzikaal inzicht heb je nodig om de vaak erg breekbare composities en interpretaties van Joris te vertalen naar een live set.
Naima durft al eens wat nerveus zijn tijdens een optreden en laat zich soms wat uit haar lood slaan door kleine technische problemen en ander bescheiden onheil. De manier waarop haar band zich op zo’n moment virtueel rond haar schaart en een soort bufferkussen vormt, is mooi om te zien. Wederzijds vertrouwen en regelmatig oogcontact zijn daarbij cruciaal.
Natuurlijk speelde Joris heel wat werk uit haar nieuwe album: Hopeful Again, titelnummer While The Moon, Inside Our, Anyone (naar een gedicht van EE Cummings), Remember en What If passeerden ten gepasten tijde doorheen de set. Maar er was ook plaats voor Walking The Cow en Cold Hard World uit de tribute-ep en My Home uit haar naamloze debuutep.
De saus die al dat werk met mekaar verbind is niet enkel de stem van Naima maar ook de wonderlijke klankenwereld die haar band op onnavolgbare wijze uit hun instrumenten tovert. Niels Van Heertum doet daarbij dingen met zijn euphonium die je, vermoeden we, nooit zal leren in het conservatorium. Het laat het instrument zuchten, piepen en kraken om er enkele seconden later ook gewoon een melodie op te spelen. Je moet het gezien en vooral gehoord hebben, om het te geloven.
Zie je Naima Joris of Malvin Moskalez ergens op de kalender van je favoriete concertzaal verschijnen: niet twijfelen, ticketje kopen en gaan kijken!
