Foto’s & tekst: Luc Taes
Eerlijk? We hadden een zaal vol eerstejaarsstudenten verwacht, die na de moeilijke periode al een uur op voorhand, ambiance zouden maken. En waarom? Omdat we geen idee hadden wat we zouden krijgen en omdat er toch zo naar die vrijheid gehunkerd wordt.
We waren op het concert van BRNS in de foyer van Het Depot in Leuven. En die foyer vulde zich langzaam met een publiek van gemiddelde leeftijd. Daar waren we dus al mis, geen zotte toestanden, want dit publiek heeft uiteraard al wat meegemaakt. Het leek eerder een praatcafé waar de leden van de band gemoedelijk aan een tafeltje stonden. We begonnen ons al wat meer onder gelijkgestemden te voelen.
De band stond een beetje raar opgesteld daar in een hoekje van de foyer, zijdelings naar de zaal toe, en de leadzanger als drummer blijven we een raar gegeven vinden. Een drummer kan zich uiteraard wel geven, maar hij zit toch vast aan zijn drum. Geen heen en weer geloop om het publiek te entertainen dus.
Vanaf de eerste noten kregen we direct een gevoel van maturiteit. De songs en de sound klonken volwassen, er zat bite in de nummers, en belangrijk: er was variatie in de sound. Hierdoor ging band niet vervelen en bleef je lekker meegaan in het verhaal.
De interactie met het publiek bleef wel wat beperkt, waarschijnlijk omdat de band Franstalig is en tekstjes om met het publiek te communiceren kan je moeilijk op voorhand instuderen. Dat doet evenwel niets af van de kwaliteit van BRNS die een gesmaakt optreden gaven. Deze band verdient een groter publiek, en vooral een groter podium.
Volgens ons mogen de festivalletjes in Vlaanderen hen gerust contacteren.
Oh ja, enig opzoekingswerk levert resultaat op want BRNS moet je uitspreken als BRAINS!
