Nathan Daems zal wel nooit beroemd worden voor zijn eloquente en sappige bindteksten, maar één zinnetje tijdens de première van hun nieuwe project typeerde hemzelf en zijn groep Black Flower ten voeten uit: “Ik hou van het universum”. Niet dat die uitspraak als een grote verrassing kwam want zowat alles wat de band al maakte schreeuwde namelijk liefde voor de natuur. En ook nu was dat niet anders, al dook de band in hun nieuwe show die toepasselijk Nanokosmos: An Audiovisual Live Performance heet, de onzichtbare wereld van bacteriën, schimmels, gesteente en virussen in.
Dat ‘induiken’ mag je best letterlijk nemen want tijdens de performance werden prachtige beelden van virussen, allerhande eencelligen en ander microscopisch grut getoond die onze interpretatie van de instrumentale muziek in een bepaalde richting stuurden. Die beelden werden verkregen van specialisten uit verschillende universiteiten en tot prachtig bewegende materiaal verwerkt door visueel componist Nele Fack.
Muzikaal was het, zoals steeds, weer één groot feest.
Zowel Daems als blaascompagnon Jon Birdsong deinzen er namelijk niet voor terug om de – al dan niet bedoelde – functie van elk gaatje in hun uitgebreide fluitcollectie (muzikaal) te onderzoeken. Dat onderzoek leidt tot ongehoorde klanken en wonderbaarlijke geluiden waarvan je je nauwelijks kan inbeelden dat ze uit een fluit, saxofoon of cornet komen. Diezelfde Jon Birdsong liet deze keer trouwens zijn schelpenverzameling thuis en beperkte zich tot de cornet. Wist je dat je er, als je de knoppen uit dat instrument haalt, een soort van panfluit geluiden mee kan maken? Wij niet en je moet het gehoord hebben om het te geloven…
Hoewel Birdsong en Daems het meest met de aandacht gingen lopen, mogen we de andere bandleden ook niet uit het oog verliezen. De ritmesectie met Filip Vandebril die de lage registers voor zijn rekening nam, verscholen achter de twee blazers. En de onnavolgbare Simon Segers die zich, sinds zijn solo-experiment tijdens de corona periode, meer en meer inlaat met elektronica en effectpedalen en daar wonderbaarlijk dingen mee doet. Ook vooraan op het podium tenslotte Karel Cuelenaere met zijn clavinet en orgel. Twee eenvoudige toetseninstrumenten die ons altijd een beetje aan Dijf Sanders doen denken en wier klanken helemaal aansluiten bij de Oosterse vibe die de muziek van Black Flower kenmerkt.
Fijn uiteraard als je zo’n vijf toppers samen kan brengen op één podium maar dan moet je natuurlijk wel iets maken dat interessant is om naar te luisteren. En gelukkig zat het ook daar helemaal snor. Nog meer dan in de vorige projecten van Black Flower, zaten we tijdens Nanokosmos op het puntje van onze stoel en soms met open mond (beetje gênant) te luisteren naar de wonderbaarlijke wereld die het vijftal voor onze oren en ogen creëerden. Het ene nummer nog magischer en onverwachter dan het andere met als climax een op een dubreggae ritme gestoeld nummer (helaas weten we niet hoe het heette) waarin vooral het percussionele werk van Segers gensters sloeg.
Tachtig minuten later zat het er alweer op en wisten we opnieuw helemaal waarom Black Flower tot een van onze favoriete livebands behoort.
Er zijn momenteel geen plannen om Nanokosmos op plaat of een andere drager uit te brengen, live gaan meemaken is dan ook de boodschap. De band plant een toer, en zodra we daar meer over weten, zullen we er hier over berichten.
