Als grote fan van all things Australian waren we door het dolle heen toen we lazen dat Asha Jefferies geboekt stond voor een rondje Witloofbar in de Botanique. De 25-jarige singer-songwriter met de mooiste stem van Oost Australië kwam haar gloednieuw debuut Ego Ride aan ons voorstellen. Asha is geboren in het noordoosten van New South Wales, meer bepaald in de regio van de Northern Rivers maar groeide een staat hoger op, in Queensland en haar hoofdstad Brisbane. Haar muziek vormt een garantie op pakkende refreinen, speelse pittige nummers en dus vooral een bedwelmend mooie stem.
We kregen mooi volk te horen en zien als voorprogramma. De Frans-Zweedse Lisa Li-Lund, zangeres/pianiste/gitariste van beroep, bracht vier jaar geleden album Glass Of Blood uit. Haar eerste werk in vijf jaar heette dat toen want hou je vast, ze heeft al een tiental platen uit, niet allemaal onder haar solo-naam. Ze is hoe dan ook al bezig van 1997 dus we waren razend benieuwd. Ze bracht ook als duo werk uit onder de naam Bay Bear en met haar band The Big Crunch Theory. Echt actief is ze dus niet meer. Benieuwd of ze hierover iets zou vertellen. Dat deed ze wel want er komt nieuw werk uit met Brusselse muzikanten.
In de muziek van de zich uiteraard in perfect Frans uitdrukkende Zweedse staat het hart centraal. Meestal is dat wel gebroken. Waar de eerste song “the beat of my heart” bezong in Muscle Memory Of Missing You klonk het een nummer verder in Look Out, Lover al heel erg Velvet Underground als ze “broke my heart” zong. Lisa verraste het – op dat moment nog in aantal erg schaars aanwezige – publiek door zich podiumgewijs te richten tot de plek waar vroeger het podium stond in de Witloofbar. De ingetogen nummers werden op het slotduo na allemaal op gitaar gebracht. Vrolijker werd het er niet op want de magnolia in haar tuin was dood. Ze coverde dan een Franstalig Belgisch nummer Bébé L’Èléphant waarover ze vertelde dat het erg moeilijk was in Frankrijk om muziek te ontdekken die geen hiphop is. België bracht dus redding.
Als Zweedse groeide ze in hoofdzaak op met Anglo-Amerikaanse muziek. De treurnis kende een schrijnend einde op piano in Rivers Waterfall met de zinsnede “If I had a penny for every time you broke my heart I would have a golden heart”.
Toch verraste de in puik rood uitgedoste Lisa nogmaals door een windrichting verder aan een piano plaats te nemen voor Blue Ink Letters om dan af te sluiten met Rêver dat eigenlijk een duo-song is. Ze nam beide stemmen voor haar rekening wat bij haar onwennige lachjes ontlokte. En zo werd haar hart voor de laatste keer gebroken. Mooi en met veel gevoel gezongen allemaal maar iets te weinig variatie om ons echt te veroveren.
De mooi gepolijste en bedwelmend mooi ingezongen Ego Ride-songs van Asha Jefferies werden volledig live gespeeld met drie extra muzikanten en een heel overtuigend geluid dat eigenlijk de nummers van Li-Lund in kracht en precisie overtrof. Logisch want een eenzame singer-songwriter kan dergelijke strijd nooit winnen maar het zorgde er wel voor dat de podium-impact van de nummers groot was. Het ingetogen, oudere Crybaby van The Pinnacle ep werd in stevige rockmodus gespeeld en bassist George smeet zich meteen vol. We hadden het hierboven al aangehaald, Asha heeft een stem uit de duizenden. Haar nummers zijn eigenlijk melancholische popsongs die gigantisch horen te scoren als we de hitlijsten als ijkpunt hanteren.
Keep My Shit Together is een typische “Aussies nemen geen blad voor de mond”-hit in wording. “There is nothing sexy about being alone” zette de puntjes op de i en het nummer klonk muzikaal als familie van Sabrina Carpenters Taste.
Drummer Kaleah Scanlon was zich een optreden lang dik aan het amuseren want ze lachte haar tanden meermaals bloot. We hadden de band evengoed kunnen omdopen tot “Asha In Flames” want de band droeg bij elkaar passende outfits met vlammenmotief. Ze hielden hun shit together en dit nummer hoort verplicht in alle hitlijsten te bivakkeren. Het nummer had ook live haasje over gespeeld met Stranger dat uitblonk in breekbaarheid en voor kippenvel zorgde in een ondertussen toch voor een kwart volgelopen Witloofbar. De bedaarde piano-aanslagen van tweede stem en violiste Jo Davie zorgden al meteen voor een tweede hoogtepunt met dit echt wel episch mooi lied. De bandleden rond Asha hebben erg veel in hun mars want ze hebben nog een muzikale loopbaan naast deze band.
Cruise Control gaat over hoe je de controle over je leven zomaar kwijt kan raken en het pakkende Spinning had het in het verlengde over de gevolgen ervan want de meter blijft draaien en deze kleine wereld blijft maar ‘spinnen’. Jo haalde een viool uit haar koffer en zorgde zo voor een extra gelaagdheid. Hoewel Asha geen ego heeft, zoog ze onze aandacht onverdroten naar zich toe. Haar stem… zucht. We konden Natalie Imbruglia plots niet meer uit ons hoofd zetten. Toen we haar stem nadien, face to face, met de Australische superster vergeleken was Asha klaar voor een rondedansje. Zelden een artiest zo verbaasd zien kijken want ze blijkt super fan van Imbruglia: “This is somewhat the biggest compliment you could ever give me since you have no idea how many songs of her I sing when I take a shower”. We besloten dit als een retorische vraag te klasseren.
Tijd voor een cover dacht Asha. En wat voor één. Maandenlang wordt godenkind Chappell Roan door talloze zangleraars bejubeld voor haar buitengewone zangkwaliteiten. En dan gaat Asha even fijntjes haar hit My Kink Is Karma spelen en die gewoon briljant naar haar hand zetten door er een typische Jefferies-touch aan te geven.
Asha had de band voordien al voorgesteld en liet weten dat dit niet zomaar haar band is maar haar beste vrienden die erbij waren toen ze het volledige album liet rijpen. Ze hoefde dit eigenlijk niet te zeggen, het straalde zo van het optreden af want de vier keken elkaar voortdurend aan alsof ze de tijd van hun leven hadden. Het was overigens het laatste optreden van deze Europese tour.
Afsluiter was uiteraard Brand New Bitch, de songtitel die het aan de merch erg goed doet. De plaat was overigens uitverkocht dus Asha Jefferies heeft overal indruk gemaakt. Brand New Bitch is een geweldig nummer dat het resultaat beschrijft van de ‘ego ride’ die Asha de voorbije jaren doormaakte. Ze ging door een lastige periode met een relatiebreuk en ervaarde de kracht van vriendschappen en de gemeenschap waarin ze woonde, het belang van eerlijkheid en het aanvaarden van verandering in je leven. De plaat levert het overtuigende bewijs dat het leven blijft evolueren en we door die veranderingen heen moeten. Eerlijkheid stond ook in ons hoofd geprent als we de band hoorden spelen. Het verhaal klonk over de hele lijn overtuigend en geloofwaardig.
Asha haalde haar Aussie cowboy hat boven en tijdens Brand New Bitch speelde zich een soort ritueel af. Iedereen ging zitten – ja oké, Kaleah zat al – en de hoed werd doorgegeven en zo werd elk bandlid even bejubeld door de anderen tot de hoed naar de volgende werd doorgegeven die dan op haar of zijn beurt in de spotlights kwam te staan.
Hoop speelt een grote rol in hoe Asha door het leven stapt. Wij hopen dat we haar binnen een paar jaar kunnen vragen: “Weet je nog Asha toen je nog in kleine zaaltjes speelde”? Grand cru indiepop uit Brisbane, noteer dit maar!
Instagram: Asha Jefferies – Lisa Li-Lund