Afgelopen zaterdag vierden we in heel Vlaanderen de hoogmis van het kansenparcours Sound Track. Op maar liefst zes locaties lieten een nieuwe generatie artiesten in de finale zich van hun beste kant zien, waarbij ze begeleid werden door gevestigde waarden uit de muziekscene.
In Limburg vond de finale plaats in de oude mijngebouwen van C-Mine in Genk. Na een selectie uit 1131 inschrijvingen en een handvol plaatselijke preselecties, kwam er een boeiende en diverse groep tot stand van 8 finalisten.
We hadden net ons avondmaal verteerd, toen het piepjonge talent ISE te spits mocht afbijten in een nog halfvolle zaal. Haar zelfverzekerdheid en prachtig warme stem bleken een ideale digestief te zijn. Ze wisselde in haar korte set tussen elektrische en akoestisch gitaar, eens begeleid door een spaarzame drumbeat. Haar afsluitend lied over haat werd spijtig genoeg wat haastig-rockend gebracht maar liet wel horen dat deze muzikante nog veel in haar petto heeft.
Vervolgens besteeg Audri het podium. Ze gooide als solo-artiest al even hoge ‘oren’ met haar vorige ep’s en bracht dit keer vier bandleden mee. Ze verbleef een tijd in Denemarken en de weidse, mysterieuze introsong deed ons meteen denken aan de feeërieke klanken van het IJslands collectief Mùm. We hoorden vooral een hoogst originele doch aparte sound van een zelfzekere artieste die zeker de aandacht verdient op menig Belgisch podium.
Het Hasselts viertal Bloodflowers had overduidelijk de grootste achterban opgetrommeld in deze finale. De roedel wolven sloeg de zaal meteen in hun ban waarbij hun furieuze sound een eerste moshpit veroorzaakte. Hun grappige ongedwongenheid, zelfs na het wegvallen van de frontmans gitaar, brachten ons terug naar de DIY-hardcore-metal periode van Black Flag. We waren tevreden dat dit genre na 30 jaar nog steeds leeft in deze contreien.
Diversiteit kwam weerom bovendrijven bij de passage van ASLOVA, het soloproject van Xander Van der Jeugt. Zijn keyboard en laptop als minimale tools en zijn galmend stemgeluid bleken in het begin niet correct door de mixtafel te komen en dat bracht wat ongewilde stress met zich mee. Desondanks hoorden we een artiest met een soulvolle stem en eerlijke, beloftevolle songs die schreeuwden om een waardevolle band om zich heen.
Het sleazy-electro duo Affaire wist, net zoals enkele andere bands vanavond, afgelopen zomer reeds hun stempel te drukken op menig lokaal festival. Ze begonnen opmerkelijk als LCD Soundsystem op speed en na het wegvallen van frontman Michiel Ritzens gitaar, bleef laatstgenoemde op eigenwijze manier het publiek bespelen met spuwende teksten, doorspekt met soms wat teveel onnodige beats en bleeps. Afsluiter Thoughts and Pleasure was voor ons in ieder geval hét catchy en dansbare nummer.
STEVE deed ons deze zomer al omver blazen op KPM in Hasselt. Hun power-noiserock werd afgewisseld met crossover-hiphop-beats en ja, we gooien hierbij alweer graag met vergelijkbare bands als Beastie Boys en It It Anita. De afwisseling van beide zangers en de beukende drums deden de hele zaal meebangen en we droomden alvast van hun verdiende plek in de Belgische underground noise-scene.
We keken ook nieuwsgierig uit naar Madd9 uit Bilzen. De jonge, enthousiaste kerel mocht reeds het voorprogramma spelen voor Coely, waardoor zijn zelfverzekerdheid meteen standhield door de vette beats en catchy flows. Zijn aanstekelijke r&b en hiphop rhymes, in combinatie met de meezingrefreinen à la Justin Timberlake, waren overduidelijke tekens van zijn ambities. Alweer een duidelijk voorbeeld van hoe kleine Limburg heel wat talent voortbrengt.
Als afsluiter van deze eclectische finale pompte SUNA zijn broeierige sounds de zaal in, doorleefd met housy synths uit de jaren 90. Voor ons een ideale afsluiter op een broeierig dancefestival maar geen noemenswaardige ontdekking op dit divers te-ontdekken muziekfestijn.
Het werd vervolgens middernacht en de jury besloot om ISE, Madd9 en Affaire tot winnaar uit te roepen. De publieksprijs ging, niet verwonderlijk, naar de lokale helden Bloodflowers.