Je hebt het gehad met mensen die tijdens een concert het nodig achten om het omringende publiek te moeten charmeren met het vertellen van hun recente levensavonturen? Welkom in Café De Loge in Gent. Een muziekcafé waar alles kan, maar waar een strenge cafébazin erop hamert dat we tijdens de concerten de lippen op elkaar moeten houden. Een tikkeltje overdreven? Neen, de ideale situatie om te genieten van De Havilland.
We veronderstellen dat de naam van de groep afgesnoept is van Olivia De Havilland. Mocht je het niet weten, besparen we je de Wikipedia-trip. Zij was één van de grootste filmsterren uit de jaren veertig en schitterde in de meest overroepen film aller tijden (Gone With The Wind). Maar genoeg cinefielenpraat, het gaat ons om de muziek.
Net zoals de actrice zou het ook wel best kunnen dat dit Belgische trio in de toekomst met een karrevracht awards wordt overladen. Er is niet alleen de kwaliteit, maar het drietal wordt ook omringd door mensen die op muzikaal vlak toch het één en ander hebben verwezenlijkt, en dat gaat van Belgische postpunkpionier Rudolf Hecke tot Balthazar-bassist Simon Casier die de rol van producer voor zich neemt.
Een band waarover regelmatig wordt gepraat, één die als de muziekgoden welgezind zjin het zal maken en één waarvan je weet dat het cafécircuit weldra achter de rug zal zijn. Maar niet in Gent dus…
Hoewel het publiek knusjes in de zetels hangt, staat hun het komende uur geen gemakkelijke trip te wachten. Niet alleen gaat het om luistermuziek die zweeft tussen meditatie, bezinning en ontspanning, maar niemand van de aanwezigen (op de incrowd na) die de songs kent. Tot dusver heeft De Havilland nog niets uit, alleen maar You dat ondertussen reeds is opgepikt door een paar radiozenders.
Een band valt op staat op met zijn frontman of –vrouw. Bij De Havilland is dat naar de richting van de sterren, want zangeres Nathalie Van den Meutter heeft een stemklep die zelfs de grootste zuurpruim kan doen smelten. Qua performance dient er nog het één en ander bijgeschaafd te worden, want op momenten is het net iets te statisch, maar qua groepsgeluid zit het allemaal meer dan goed.
Hoewel ze in de achtergrond verscholen zitten, spelen ook gitarist Willem Heylen en percussionist en sitarspeler Nicolas Mortelmans een voorname rol bij De Havilland. Muzikale spinsels met een moderne knipoog naar het hippiedom, of voor wie het allemaal niet zo moeilijk wil maken: de drang om steeds maar naar je dromen terug te keren.
Een set van elf nummers inclusief een cover van Hope There’s Someone van Anthony & The Johnsons en No More Tenderness dat op vraag van het publiek twee keer door de mangel mocht. A star is born, de echte De Havilland zou er alleen maar jaloers op zijn…
Copyright foto: Wouter De Sutter.