Curtis, de Joy Division tribute band bij uitstek, bezitter van een reputatie die niet halt houdt aan de landsgrenzen, voorzag het vierde Luminous Dash Fest van een fraai orgelpunt. Voor de gelegenheid speelde de vierkoppige groep integraal het JD-debuutalbum Unknown Pleasures. Dat was even wennen voor Lissens & vrienden want een aantal nummers van die magistrale eerste plaat stonden nooit eerder op de Curtis-playlist.
Geen probleem echter, de nummers die net iets minder in de vingers zaten (w.o. Candidate) maakten geenszins een slechte beurt. Verder hoorden we een redelijk potige versie van Shadowplay en zette een fors Interzone de eerste rijen in beweging. So far so good, zo vroeg in de ochtend.
Het beste en meest verrassende van de show werd ongewild tot het allerlaatste bewaard. I Remember Nothing, de traag-sombere uitsmijter van zowel plaat als concert, werd onaangekondigd voorzien van een stevige streep impro jazz. Aanstoker van het goedaardige kwaad; een verdwaalde saxofonist die zich in Kinky Star geroepen voelde om de band te vervoegen.
Zijn tussenkomst was zo passend dat velen, uw aandachtige toeschouwende man incluis, er van uit gingen dat zijn ‘interventie’ geprogrammeerd was. Niet dus. De band speelde perfect in op de ongenode gast en voorzag zo een meer dan deftig concert van een waanzinnig klinkende uitgeleide. Onvergetelijk.
Soms is 1+1 gelijk aan 3. Jawel.