Zebrawoods zit er bijna op. Met een bijna dag na dag uitverkocht concert bewezen de Gentenaars nog maar eens dat ze de betekenis van het woord “feesten” maar al te goed snappen, zelfs in het putje van de winter. Eerlijk is eerlijk, met negen graden op de thermometer kun je moeilijk van witte kerstdagen spreken, maar in de Zebrastraat is er niets dat de kerstsfeer kan dempen, zeker niet als de Compact Disk Dummies de gasten van dienst zijn.
Zebrawoods kiest dan misschien voor intimiteit, maar de broertjes Coorevits bleven zichzelf. Voor wie het niet zou weten : welberekende elektropop met een onweerstaanbaar hoog punkgehalte.
Hun circuspakjes die ze al van in hun begindagen dragen, waren op Zebrawoods nog nooit zo raak. Lennert heeft er altijd van gehouden om hun shows met acrobatische kunstjes te kruiden, maar op Zebrawoods kwam daar nog een extra dimensie bij. Lennert sprong niet alleen gewoontegetrouw om de haverklap het publiek in, hij klom ook letterlijk in de Zebrawoods-decoratie.
Meteen van jetje geven, en Silver was dan ook de perfecte (weliswaar verwachte) opener van iets wat een elektropopfeestje grand cru zou worden. Het werd pijlsnel opgevolgd door What You Want inclusief de acrobatische danspasjes en de indrukwekkende vocals van Lennert.
Monster is een nummer dat zijn naam niet gestolen heeft. Stilaan wordt het tijd om te denken aan de opvolger van Silver Souls en dus werd een nieuwe nummer uitgeprobeerd. Lennert beloofde ons dat het geen Ed Sheeran-cover zou worden, wel een vette funksong met (jawel) heel wat flarden van Prince.
Eens je het geluid van de trompetten hoort bij de broertjes Coorevits, weet je dat het moment van Holy Love is aangebroken. Terwijl Lennert met apekuren de dakversiering verkent, tovert Janus de meest heerlijke minimal klanken uit zijn synths. De liefde voor Prince werd nog eens bewezen toen True Colours naadloos op Controversy aansloot. Soms zijn covers volstrekt overbodig, maar in dit geval niet, al was het maar om te zien hoe jonge gasten met diens erfenis omgaan. Als een perfecte mix ging de Prince-klassieker over naar Girls Keep Drinking. Benieuwd wat seksist Boef daar zou van vinden…
De Compact Disk Dummies weten perfect hoe ze hun publiek moeten bespelen. Een Bazarke doen op het nog steeds imponerende The Reeling, iedereen zitten om daarna op bevel op te springen. Het zijn de oude truken van de foor, maar ze werken keer op keer.
Extravaganza verpakt in onweerstaanbare pop. Een handelsmerk dat de Dummies uniek maakt, en er mag zelfs een spatje melancholie bij zoals in de aangrijpende afsluiter Remain In Light. Een jaar beginnen met een ijzersterk concert, meer vroegen we niet. Wie vanavond (7 januari) nog eens wil genieten van Zebrawoods kan dit nog een laatste keer met Isolde.
Tekst: Didier Becu
Foto’s: Willem Devriendt