De New Yorkse gitarist en songschrijver Steve Gunn is van vele markten thuis. Hij is een meesterlijke gitarist die invloeden van blues, folk, free jazz en psych en zijn composities verwerkt maar hij is ook een fantastische singer-songwriter die knappe folkrock maakt.
Vorig jaar was hij nog in ons land met pianist David Moore om het instrumentale album Let The Moon Be A Planet te promoten en bracht hij het dromerig psychedelisch album Glass Band uit dat hij opnam met Bill Nace en John Truscinski. Nu toert hij terug door Europa en deze keer solo. We waren dan ook serieus benieuwd naar welke kant van zichzelf hij zou laten horen.
In ons land kwam hij naar de Cactus Club in Brugge en Trix in Antwerpen. Wij zakten af naar Antwerpen waar singer-songwriter Brigid Mae Power het voorprogramma verzorgde. Deze Ierse is één van de topnamen van de hedendaagse folk scene maar ze is er ook niet vies van om country, jazz en psychedelische invloeden in haar songs te verwerken. Vorig jaar bracht ze haar vierde langspeler Dream From The Deep Well uit die ze tijdens deze tournee solo kwam voorstellen.
Zoals meerdere singer-songwriters zong Brigid met haar ogen dicht zodat ze volledig in haar wereldje zat. In Antwerpen bracht ze de songs op een elektrische gitaar die niet van haar was, normaal speelt ze op akoestische gitaar en deze gitaar ontstemde regelmatig. Dat zorgde tussen de nummers voor wat stemwerk maar dat vormde op zich geen stoorzender.
Naar onze mening was het een veel te korte set van maar 45 minuten want alles wat ze speelde klonk magisch mooi.
Ze kreeg de goedgevulde Bar volledig stil met haar breekbare songs. Brigid heeft een knappe, intrigerende stem die ergens ligt tussen die van Eva Cassidy, Melanie en Joni Mitchell. Ze vulde die aan met ingetogen gitaarwerk, waar geen effecten aan te pas kwamen. Zo puur en kwetsbaar stelde ze zichzelf op en daardoor raakten haar songs heel diep.
We kregen slechts drie nummers uit het nieuwe album, waaronder het bloedmooie Counting Down. De set werd verder aangevuld met het kwetsbare Mother In The Sky, plus de songs Is It My Low Or Yours en Sometimes uit haar debuutplaat en een cover van Rose Marie van Slim Whitman (een van de songs die haar dementerende vader zich nog herinnert). Hopelijk komt dit Iers talent snel terug naar ons land want dit subliem optreden smaakte naar veel meer.
Steve Gunn bracht zijn nummers op akoestische gitaar met zoals gewoonlijk een klein maar fijn pedalboard dat hij regelmatig gebruikte om een psychedelische vibe aan zijn liedjes te geven. Elk nummer dat hij bracht in Antwerpen had een zuiver folky begin en eind maar ergens tussenin was er altijd plaats voor een experimenteel moment waarin hij met zijn effecten een combinatie van noise, jazz en psychedelica bracht. Iets wat op de studio uitvoeringen bijna niet voorkomt. Het was dan ook een set waar zijn talent als songschrijver en gitarist ten volle naar boven kwam.
Naast eigen composities bracht Gunn twee eigenzinnige covers, Among The Trees van Michael Chapman en een intrigerende Venus In Furs van The Velvet Undergroud (waarbij Steve wist te vertellen dat hij ooit Lou Reed tegenkwam op een vernissage en dat hij het zo’n vriendelijk man vond, ook al geloofd hij de verhalen dat Reed soms ook wel een lastige kerel was). Hij speelde vorig jaar trouwens een The Velvet Underground tribute in het Andy Warhol Museum in Pittsburgh, dus er is zeker een link met Reed’s werk.
Verder bracht hij nummers uit verschillende platen waarin hij volledig afweek van het origineel. Dat maakte deze avond zo avontuurlijk en boeiend.
De man kan echt een geweldige geluidsmuur optrekken uit het niets en daarna gewoon verder doen met zijn song zoals hij die geschreven heeft. Dat maakt Gunn ook zo’n talent omdat hij gewoon zijn eigen ding doet. Wie zijn pure sing-songschrijver songs verwachtte moest zijn drang naar experiment erbij nemen. Wat blijkbaar niet evident was voor iedereen omdat er wel wat mensen het optreden voor het einde verlieten.
Wij konden zijn gevarieerde set zeker smaken en genoten ten volle wat Steve Gunn bracht. Ook al was de set van Brigid Mae Power iets volledig anders, toch vormde de combinatie een goede match. De optredens zouden normaal plaats vinden in de Club maar aangezien er niet zoveel tickets waren verkocht, werd het verzet naar de Bar, vreemd want dit echt twee supertalenten. Blijkbaar weten nog te weinig mensen dat.
Brigid Mae Power: Facebook – Instagram
Steve Gunn: Facebook – Instagram