Eigenlijk zijn we nog steeds niet volledig hersteld of bekomen van dat fenomenale dansfestijn, dinsdagavond in De Roma, nog steeds volop zoekende naar de gepaste superlatieven en bewoordingen, met blijvend die kamerbrede glimlach op onze smoel. Of hoe wervelwind Altin Gün hun blend van Turkse psychedelica, folk, funk en disco, groove na groove door de kolkend dansende zaal blies.
‘Wow’, ‘Wat was dat?’ en ‘Zo goed gedanst!’, waren zowat de meest gehoorde reacties meteen na de show van het Turks-Nederlandse collectief. De band stelde songs uit het nieuwe album Ask voor, die ze combineerde met prijsbeesten uit de vorige drie platen.
Het Zwitserse electro pop-duo Reymour had de eer de avond te openen en deed dat voor een nog niet halfvolle zaal. Voor de Altin Gün-die hards die zich al strategisch vooraan hadden gepositioneerd, voor enkelen in de zitjes, voor ons, was het eigenlijk een lange zit. Erg inspirerend klonk het allemaal niet. De songs speelden leentjebuur bij elkaar en bij wat in de jaren tachtig toch echt wel beter klonk. De behoorlijk gedateerde keyboardsound eiste zowat alle aandacht op. De véél te luide keys verdronken de stem van de zangeres Lou Savary volledig in de mix.
Dat de vocalen beter in de mix zaten naar het einde toe bleek toen Savary het op een wel heel erg vals zingen zette. We hebben niet de intentie een welbepaalde supermarktketen te beledigen, maar in onze notities lezen we iets als ‘de Beach House van…’ (vul supermarktketen in kwestie in). Geen overtuigende kennismaking met Reymour dus. Maar beterschap was op komst. En lang was het niet wachten om compleet murw geslagen te worden en van onze sokken geblazen te worden. Jawel!
Een rode gloed verscheen op het podium en onder luid applaus wandelden de Amsterdamse muzikanten het podium op. Rakiya Su Katamam werd ingezet en meteen was er dat machtige geluid van de Bağlama (ook Saz genoemd), prachtig bespeeld door Erdinç Ecevit, die ook keys speelde en menig song van diens soms wat zagerige maar altijd indrukwekkend mooie stemgeluid voorzag. De meeste ogen van best wel wat concertgangers waren allicht gericht op aangename verschijning Merve Dasdemir, die ook keys en kleine percussie voor haar rekening nam, maar ons vooral deed smelten met dat prachtige stemgeluid waarmee ze gezegend is.
De zangeres kronkelde ook sensueel over het podium, het dansfeest mee orkestrerende. Voor zover nodig, want de grooves die de band’s sublieme ritmesectie – Chris Bruining en Daniel Smienk op percussie en drums – en basgitarist Jasper Verhulst door de zaal stuwden, zorgden daar wel voor. En het gitaarwerk van Thijs Elzinga en dus die Bağlama van Ecevit waren smakelijke kersen op een overheerlijke taart.
Het verhaal achter Altin Gün is je allicht wel bekend? Dan hoeven we je niet te vertellen dat Jasper Verhulst tijdens een trip naar Istanbul begeesterd en geïntrigeerd raakte door Turkse psychedelische folk uit de jaren zeventig. Daar wou Verhulst zélf mee aan de slag en hij ging op zoek naar muzikanten. In 2018 was Altin Gün een feit. Het eerste album On bleek meteen een schot in de roos, met een onweerstaanbare mix van psychedelische grooves en hypnotiserende synths, traditionele Turkse folksongs en hymnes. Dat de band dat live op fenomenale wijze weet over te brengen, is een understatement, weten we nu. Een overvolle zaal vanaf de eerste minuten omtoveren tot één grote kolkende, waanzinnig dansende massa. Altin Gün draait er zijn hand niet voor om.
Natuurlijk waren er ook wat rustigere passages, zoals het deemoedige Kalk Gidelim, maar dan nóg was stilstaan voor velen absoluut géén optie. Vanzelfsprekend zorgde Leylem Ley voor menig aha-erlebnis, en er waren méér songs die het publiek overduidelijk (her)kende.
De blend van Turkse traditionele muziek, funky vibes en psychedelica en een band die er 200% voor ging, zorgde voor pure magie en wonderlijke waanzin, die zich manifesterenden in één groot (dans)feest..
Merve Dasemir had het overduidelijk naar haar zin. Tijdens de finale, startende met een door de hele zaal gedragen en meegezongen Goca Dünya – was het nu tijdens Süpürgesi Yoncadan, of toch het allerlaatste bissalvo Halkalı Şeker – sprong de zangeres van het podium, om even stevig mee te dansen in het publiek met de fans op de eerste rijen. Sympathiek!
Of Altin Gün tekende voor hét concert van het jaar weten we niet, en we zagen al wel wat fraais in 2023, alleszins dingen ze minstens mee voor de top 5. Hét feest van het jaar schrijven ze sowieso al op hun conto. Kom dààr maar eens over!