Niet eens zolang geleden snuffelde Girl in Red, de bedroompop singer-songwriter uit Noorwegen, aan de hogere regionen van de indie charts met haar single Serotonin. De 22-jarige Marie Ulven Ringheim wond er geen doekjes om. “I’m running low on serotonin/Chemical imbalance got me twisting things/Stabilize with Medicine/There’s no depth to these Feelings/Dig deep, can’t hide/From the Corners of my Mind/I’m terrified of what’s inside”, klonk het. Allemaal terug te voeren tot de stofwisseling in onze hersenen en de gelukshormonen die je van doen hebt voor een juiste balans.
Dit halen we uit de feelgood-stukken in de Goed Gevoel-magazines die ons net zo dierbaar zijn als de opiniestukken in de kwaliteitskranten. Naast serotonine vormen endorfine, dopamine en oxytocine het klavertje vier van de gelukshormonen. De singles van Abba zijn doortrokken van deze hormonen. Daar is alvast de brede bevolking van doordrongen. In de Britse album charts bijvoorbeeld klimt Abba Gold deze week van twaalf naar zeven in de… 1.012de week dat deze compilatie in de top honderd terug te vinden is. De 1.012de week! Dat is iets minder lang dan de leeftijd van Girl in Red.
Omdat we zelf, net als jij overigens, best wat gelukshormonen kunnen gebruiken, deden we op de dag des heren de Stadsschouwburg van Brugge aan. Daar trad ABBA Tribute met zijn programma Waterloo ’74 voor het voetlicht, één van de vele hommage-acts ter meerdere glorie van de Zweedse producenten van serotonine, en lang niet de beste; Bjorn Again, ABBA MANIA, Abba Gold en dichter bij huis Abba4u slaan we hoger aan. In de geluidsmix overdonderde de drummer de plaatsvervangers van Björn en Benny, die muzikaal amper uit de verf kwamen. Gelukkig waren er de stand-ins van Agnetha en Anni-Frid, die in jurkjes gehuld gingen waar de smaakpolitie vandaag zwaar tegen zou optreden; volledig terecht overigens.
Ze lieten hun vocale partijen accorderen met flukse heupbewegingen in Dancing Queen, Waterloo, Knowing me, Knowing you, Fernando, Super Trouper, Summer Night City, Chiquitita, The Winner takes it all (misschien wel de diepst snijdende break-up song ever), I do, I do, I do, I do, I do, Mamma Mia, Voulez-vous, Money, Money, Money, S.O.S. (24 karaats pop zoals ze niet meer gemaakt wordt), Honey Honey, Lay all you Love on me, Ring Ring, Take a Chance on me, Does your Mother know, Gimme, Gimme, Gimme en Thank you for the Music (wat zouden we zijn zonder?) – samen de playlist van ABBA Tribute.
De onlangs uitgebrachte nieuwe Abba-singles Don’t shut me down en I still have faith in you had deze vermommingsact nog niet opgepikt. Beide zijn trouwens voorlopers van het op handen zijnde, negende Abba-studioalbum Voyage met als verschijningsdatum vrijdag 5 november.
In de lente van volgend jaar volgen dan de reünieconcerten van Abba in het Queen Elizabeth Olympic Park in Londen, met Abba als avatars en een tienkoppige liveband.
Hologramconcerten zijn wat ons betreft niet ’the real thing’, maar tribute-optredens evenmin. Dat er in het perfide Albion evenwel veel serotonine zal opgewekt worden, lijdt niettemin geen twijfel.
Kan iemand Girl in Red hiervan op de hoogte brengen?
