HET BESTE VAN 2021: Geert ‘Chesko’ Vandekerkhof (Der Klinke, Pesch)

Ook voor Der Klinke en Pesch bracht 2021 nieuwe muziek en daar heeft Geert Vandekerkhof a.k.a. Chesko zonder twijfel van genoten. De nieuwe platen die hij in zijn living room draaide het voorbije jaar, ontdek je hier.

Het eindejaarslijstje… amai, alweer een jaar. Hoe ouder ik word hoe sneller een jaar voorbijvliegt wat eigenlijk niet zo leuk is. Maar gelukkig was er ook dit jaar, niettegenstaande we afscheid moesten nemen van John Miles, de man achter Music, wel veel muziek.

Beste Belgische albums / singles

Als ik zo eens door m’n platenkast blader en er de platen van 2021 uitneem kom ik tot dit wel verrassend lijstje. Geen specifieke volgorde maar Belgisch album van het jaar was voor mij toch wel I Was Never Really There van MILDREDA. Industrial van hetzelfde niveau als Skinny Puppy en Frontline Assembly maar deze wordt niet in Canada maar hier om mijn hoek gemaakt. Dan vanzelfsprekend ook de 10” A New Dawn van Dirk Ivens en Eric Van Wonterghem, ABSOLUTE BODY CONTROL dus.

De Several Others lp van WHISPERING SONS vond ik iets minder dan de voorganger maar het nummer I Leave You (Wounded) is gewoon zo beklijvend eerlijk sterk dat ook deze dus een volwaardige plaats in deze prozaïsche opsomming verdient. Gelanceerd door hetzelfde label, namelijk onze Belgische smurf aka Wool-E Discs / Tapes is DISORIENTATIONS, een nieuwe postpunkband die dit jaar ook de champagne mocht ontkurken na, net zoals de Whispering Sons, een platencontract bij PIAS te hebben binnen gereven. Hun single Don’t wordt alvast gretig op het beste radiostation in ons land gedraaid. Willy dus. Een radiozender waar velen ook de nieuwe singel van DER KLINKE, The Shallow Shadow, hebben ontdekt alsook mijn sappige samenwerking met Peter Slabbynck onder de naam PESCH.
Misschien komt het wat vreemd over dat ik mezelf nomineer maar de nummers die je zelf hebt gemaakt zijn natuurlijk ook de nummers die je het meest hebt gehoord alleen al door de vele studio uren die erin zijn gekropen.

En nee, het is niet dat ik Oostendenaar ben dat ik me ergens verplicht zou voelen ook de volgende te nomineren, nee, zo ben ik niet, deze behoort tot the best of 2021 gewoon omdat het ook zo is. Ik heb het over de lp Vivre van ARNO & SOFIANE PAMART. Voor mij Arno zijn eigen Blackstar.
Heel sterk is voor mij ook de Eternal Sunday Drive plaat van MAURO PAWLOWSKI. Belpop in tijden dat deze term niet meer in gebruik is, met een, voor mij noodzakelijk, donker kantje. Een popplaat van hetzelfde hoge niveau als waar NOVASTAR al jaren staat en ook hij verdient met de lp Holler and Shout een plaatsje hier.

Ik moest me beperken tot 10 beste albums of singles, dus als laatste moet zeker de meest opmerkelijke samenwerking van het jaar hier worden bekroond. BUSCEMI FEAT STEVE IGNORANT met de singel Who D’you Think You’re Talking To.  Steve Ignorant die we allemaal wel kennen van CRASS, Do They Owe Us A Living,… heb ik, toen ik iets jonger was, vaak meegebruld.
Dirk Swartenbroekx, Buscemi dus, wist alvast met deze samenwerking te verrassen in de meest positieve zin.
En doordat deze half Belgisch, half internationaal is brengt dit dus naadloos naar het tweede hoofdstuk van deze zoektocht in mijn korte termijn geheugen namelijk de tien beste internationale singles of lp’s…

Beste internationale albums/ singles

Ook hier geen volgorde. Ben soms nogal binair, het is 1 of 0, goed of slecht.
Een van de platen die ik het meest heb gedraaid was Fortitude van GOJIRA, een plaat die je eenmaal op hoog volume moet laten over je walsen, je laten overdonderen, een plaat met nogal wat Killing Joke invloeden. Ik wil geen volgorde toekennen maar deze staat op nummer één.

Mijn eeuwige jeugdheld GARY NUMAN bracht dit jaar ook een nieuwe plaat uit. Intruder is dan ook een lp geworden die de constante kwaliteit van deze terug perfect weet te bevestigen. Zijn optreden op Sinner’s Day was voor mij ook één van de optredens van het voorbije jaar. Heel wat rustiger maar van zo’n ongelofelijke schoonheid is het album Burn van LISA GERRARD & JULES MAXWELL.

De derde beste plaat is meteen een lp Box met 7 platen geworden, namelijk de B-Sides & Rarities box van NICK CAVE. Hoe saai en overbodig ik alles wat na Skeleton Tree uitkwam ook vond… Op deze box staan enkele pareltjes die me terug fan hebben gemaakt. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan het instrumentale Cocks ‘n’ Asses of de versie van Red Right Hand met de orkestratie van Barry Adamson. 

Ook dit jaar was er terug een Record Store Day, zelfs meer dan één, en dan worden steevast ook postmortem dingen uitgebracht die je als fan niet kan laten liggen, voor mij was de lp Lovefield, Neon and Stone van ADRIAN BORLAND dan zo’n essentieel hebbeding waarbij Adrian klinkt alsof hij vlak naast je staat en zijn wanhoopsdaad er nooit is geweest.
Eén van de origineelste nieuwe bands van de jongste jaren zijn voor mij SLEAFORD MODS. Ze brachten dit jaar de plaat Spare Ribs uit. Ribbetjes zoals ik ze wel graag heb, goed gebakken aan de buitenkant maar nog sappig van binnen. Vorig jaar opgenomen maar dit jaar uitgebracht is ook de lp The Future Bites van STEVE WILSON. De platen van Steve Wilson zijn telkens iets compleet anders, maar kunnen ook telkens perfect binnen mijn eigen ruime muzieksmaak kaderen, de ene houdt ervan de andere niet, ik behoor tot die eerste groep van mensen. 

Heel wat minder gekend is waarschijnlijk de uit Brooklyn afkomstige postpunk band GEESE die met hun lp Projector toch ook voor een opmerkelijk debuut hebben gezorgd. Geese want Goose bestond reeds hahaha, het zou best wel eens kunnen want bands uit Brooklyn hebben vaker tegenslag dat de naam die ze willen reeds is bezet door een Belgische band. Denk maar aan Dive die eigenlijk DIIV is moeten worden.
Iets dichter bij huis wonen de heren van IDLES die met de plaat Crawler ook onuitwisbaar in dit lijstje mogen staan.
Ik moet mijn overzicht beperken tot 10 platen dus slechts plaats meer voor eentje… Uit de vele wave en minimal releases dewelke ik dit jaar wel wat te weinig m’n naald heb op gezet, kies ik dan voor de plaat Overcome van BROKEN NAILS, dewelke op het Swiss Dark Nights label verscheen.

Favoriete Belgische festivalaffiche

Er werd mij ook gevraagd om een persoonlijke Belgische affiche samen te stellen maar zal me hier niet aan wagen, voor hetzelfde geld kan het niet doorgaan en deed ik al dit werk weeral voor niets.
Maar ik wil wel nog zeggen dat ik wel uitkijk naar de prachtige affiche van Sinner’s Day volgend jaar, alsook naar Bauhaus hier gewoon op het strand van Oostende. 

Zo, dit was het. Geniet allen van jullie kerstversiering en bijhorende sfeer en ik zal hier nog eens een plaatje opzetten.