Samen met Sandra Hagenaar betovert ze als Toxic Witch bij Alk-A-Line het podium, maar verscheen even magisch bij Mad Virgins, Flesh&Fell en The Chicks. Laurence Castelain kent de Belgische muziekscene door en door en haar favorieten blijken daarbij erg uiteenlopend te zijn!
Wat betreft mijn voorkeuren, die veranderen met de dag. En de weken zijn momenteel zeer lang…
Wat is voor jou het beste Belgische album ooit?
Op de eerste dag van de week opteer ik voor het allereerste (zelfgetitelde, nvdr.) album van TC MATIC, ‘s woensdags gaat mijn voorkeur naar Geography van FRONT 242 en de zondag is het Magnificent Tree van HOOVERPHONIC.
Wat is voor jou de beste Belgische single aller tijden?
Is het nu Down At Kiki van THE PEBBLES of I Can’t Live In A Livingroom van RED ZEBRA? Wel, Ik ben zeer gevoelig voor ‘hits’ eigenlijk! Het deuntje die eenieder meezingt, kinderen inbegrepen! Banana Split van LIO? Ca Plane Pour Moi van PLASTIC BERTRAND? Of Dans Ma Rue van PHILIPPE SWANN, why not?
Naar welke Belgische artiest kijk je op?
Clara Veut La Lune (van ALAIN CHAMFORT, nvdr.) blijft mijn geliefd opwarmingslied bij de soundcheck. Ik kijk ook echt op naar het talent van tekstschrijver JACQUES DUVALL. Hij is een goedhartige man met zin voor humor! Het was dan ook heerlijk op hem te kunnen rekenen als guest van het derde album van Alk-A-Line! Daarbij hoorden dan ook de sombere en talentvolle PETER SLABBYNCK van Red Zebra, ROSS DEMON van Length of Time en BRUCE ELLISON van de meesterlijke groep Volt Selector, de onstuitbare band rond multi-instrumentalist PHILIPPE BOULON. Volt Selector is een bijzonder energieke band en ik ben er verzot op… Ook al ben ik geen specifieke dub-kenner!
Een onmisbare figuur in ons muzikale landschap is uiteraard ook onze vriend en producer, Déhà! Hij is ook producer van Wolvennest en La Muerte! Je moet wel scherp staan om hem te kunnen volgen, want hij is razendsnel en efficiënt in zijn kunst! Hij heeft een bijdrage geleverd aan zo’n honderdtal albums als producer, arrangeur en geluidsman en ook als muzikant bij een dertigtal projecten. Dat is duizelingwekkend véél!
Mag ik ook aangeven dat ik SANDRA HAGENAAR bewonder en dat ik naast onze vriendschap en onze lachbuien, ook geboeid word door haar talent als muzikante en componiste. Ze heeft een overdosis energie en alle ogen zijn op haar gericht wanneer ze, ongeacht het project, op het podium staat. Daarnaast is ze ook een buitengewone technicus en niemand hanteert in België zo goed de theremin als zij dat doet! Als componiste heeft ze altijd rare ideeën die voor haar vanzelfsprekend lijken. Van die spontane en onnozele voorstellen die zeer verwarrend overkomen en tegelijkertijd ook zeer grappig en verrijkend zijn. Om die ‘war machine’ te volgen moet je gegarandeerd je mogelijkheden overtreffen met 120%! (Sandra, die dit interview vertaalde voor Laurence, voegt toe: ik was van emoties aan het huilen toen ik dit vertaalde. En dat onnozel voorstel dat ik had was Run To The Hills van Iron Maiden. En ik vind dat goed!)
Welke nieuwe Belgische artiest of band moeten we volgens jou zeker in het oog houden?
De electropunk van CARTOUCHE, de new wave van WHISPERING SONS of de minimalistische soul van NINA NEW DAWN. Nina New Dawn is een project rond de werken van Nina Simone, gezongen door de prachtige Delphine Gardin, een goddelijke zangeres die ik al jaren volg met onder andere de getalenteerde Laurent Stelleman.
Wat is jouw mooiste Belgische muziekherinnering (festival, optreden, ontmoeting…)?
Mijn mooiste herinnering in de lage landen was op Pukkelpop ’87. Het aanbod was zeer gevarieerd en mikte nét in alles waarvan ik hou: Nitzer Ebb, Fuzztones, Sonic Youth, Wire, Toots & The Maytals,…
Achteraf beschouwd zijn de beste herinneringen die welke je doen lachen als je eraan terugdenkt. Het zijn uiteindelijk valse noten of onvoorziene omstandigheden. Of een concert van de Chicks in 1990 in de Frontline te Gent. Ik speelde destijds met Simi Nah in de damesband en ik had de volgende dag een examen op de ULB. Mijn cursus werd in vier delen gescheurd en in plaats van de soundcheck te doen hebben mijn vier medemuzikanten mij geholpen de cursus te herzien. Na het concert dan nog, tot 4u ’s morgens. Om daarna mijn examen om 8u ’s morgens goed verknoeid te hebben. Maar het was wel een mooie solidariteitsgeste!
Of het concert van Mister Chickx in de Botanique. Ik had de beste voornemens om nét wanneer de muzikanten de intro begonnen te spelen naar het toilet te gaan. Maar wie heeft in godsnaam de deur op slot gedaan toen ik daar binnen zat? Dat blijf voor mij nog steeds een mysterie! Ik hoorde dat het concert begonnen was… zonder mij! Ik werd zo sterk als de Hulk en ik heb de deur ingebeukt. Ik ben dan als een hysterische gaan lopen door de kelderverdieping waar ik de uitgang zocht. Uiteindelijk ben ik tot aan de ingang van de zaal geraakt waar de security mij heeft tegengehouden. Ik moest hen dan bewijzen dat de groep op het podium al 20 min. dezelfde intro speelden, zónder zangeres! Eindelijk mocht ik binnen en daar er geen trapjes waren om van de zaal tot het podium te geraken ben ik daar op een zeer elegante manier op geklommen (…). De muzikanten waren woedend! Toen ik de micro bereikte was ik van zo’n korte adem dat ik heb moeten vragen om de intro opnieuw te spelen.
Tot de beste herinneringen behoren de twee opeenvolgende concerten van Red Zebra op Park Pop in Oostkamp en op W-Fest in Amougies waar Alk-A-Line als guest mee was. Wij werden met open armen ontvangen en Red Zebra heeft ons een super weekend gegeven! De basgitaar overnemen van Sam Claeys was echt een uitdaging, onder andere omdat ik ook mijn bril verloren had. Dat waren twee fantastische dagen vol muziek en gelach. Op scène was het geluid machtig en backstage waren we omringd door schattige en grappige muzikanten. Ver in de avond na W-Fest heb ik de gps in de auto ingeschakeld en ben ik in slaap gevallen, daar Sandra reed. Door het uitgebreid aperitief (en door het verlies van mijn leesbril) had ik Lille (F) ingetoetst i.p.v. Brussel. Wat was Sandra kwaad toen ze ineens de grens voorbijreed naar Frankrijk! Die fout zal ik gegarandeerd niet meer meemaken. Hoezo? Spelen we dit jaar niet op W-Fest??? (collega, vriendin en vertaalster van dienst Sandra Hagenaar voegt toe: Ja zeg!?! En haar leesbril zat trouwens in haar handtas!)
