De naam van Koen Castermans is al jaren niet meer weg te denken op onze pagina’s. Komt ervan als je deel uitmaakt van HEISA, en met een nieuwe plaat in zicht, zal dat de komende maanden niet veranderen. En eigenlijk mag je dat met twee vermenigvuldigen, want Koen is ook nog eens één van de bezielers van de gloednieuwe shoegazeband Felt. Hier zijn zijn de drie platen mocht hij toch per abuis op een eiland terechtkomen.
SONIC YOUTH – Washing Machine (1995, DGC)
Als ik maar 3 platen mag meenemen naar een verlaten eiland dan ga ik er eentje nodig hebben waar ik mezelf goed in kan verliezen. Zoals bij deze van Sonic Youth die zowat alles heeft wat ze te bieden hebben. Lekkere noiserock maar ook nummers die eindeloos blijven doorgaan en je helemaal kunnen meenemen in een trance zoals met nummers als Washing Machine zelf, Unwind en natuurlijk het grandioze The Diamond Sea. Al moet ik toegeven dat ik zowat de hele discografie van Sonic Youth zou kunnen meenemen naar een verlaten eiland, vind ik dit een speciaal ondergewaardeerd plaatje. Elk nummer heeft zijn eigen identiteit en de jams op deze plaat zijn van Sonic Youths hoogste kwaliteit. Ideaal voor wanneer je een paar verdachte besjes hebt gegeten op dat eiland.
BON IVER – Bon Iver (2011, Jagjaguwar)
Wanneer ik die besjes dan weer heb uitgekotst moet ik misschien wel wat wenen en welke plaat om dat beter bij te doen dan Bon Iver van Bon Iver? Dit is één van de platen die mij zeer sterk heeft beïnvloed op compositievlak. Geweldig gearrangeerd met verrassende experimentele keuzes. Een nummer als Holocene zal voor eeuwig in mijn lijstje van favoriete nummers blijven staan omdat het me altijd weet te raken. Maar daarnaast staat deze plaat vol emotionele bangers zoals Perth, Minnesota en Calgary. Ideaal voor elk moment van de dag.
SHELLAC – 1000 Hurts (2000, Touch And Go)
Natuurlijk moet ik ook een plaat meenemen waarbij ik goed kan rocken. En dan liefst een beetje intelligent rocken. Noise. Uitdaging. Experiment. Geen herkauwde rock die de populaire paden bewandelt. Ideaal daarvoor vind ik Shellac (of TOOL, maar laat ik maar eens iets anders kiezen). Ik heb Shellac live leren kennen en dan op aanraden 1000 Hurts gekocht en heb sindsdien het Shellac-kamp niet meer verlaten. De aparte sound, de energie, de humor, de maatsoorten, het minimalisme en de composities. Allemaal zo eigen en zo doeltreffend. Squirrel Song en Watch Song zijn geniale hardhitters waarin woede en humor hand in hand gaan en nummers als Prayer to God en Shoe Song heb je zelfs experimentele emotie. Topplaat!
