Fig Trees is een Gents muzikaal project dat uit de geest komt van JJ Vroman. De ietwat vreemde bandnaam heeft alles te maken met een vijgenboom die hij in zijn tuin plantte als ode aan het leven omdat zijn dochtertje haar hartritmestoornissen overwon. Na een hele resem sterke singles is Fig Trees er opnieuw met Look For The Hook. Een eigenwijs, energetisch nummer, zoals hij zelf zegt.
JJ schreef ooit muziekrecensies voor de krant De Gentenaar. Iemand met veel lievelingsplaten dus, maar helaas wordt de brave man door ons naar een eiland verbannen. Het zalvende nieuws is dat hij drie platen mag meenemen. Dit is zijn keuze.
BON IVER – 22, a Million (2016, Jagjaguwar)
Muziek die geluid overstijgt. Als ik deze plaat opleg, ben ik week. Ik voel me zo kwetsbaar en tegelijk bevestigd in het hier graag zijn. In het bijzonder 8(circle) spant de kroon. Het was mijn openingsdans. Het brengt me terug naar één van de mooiste momenten uit mijn leven. Intens beseffen dat je een gelukzakje bent met zo’n fantastische vrouw en dat omsingeld door vrienden en familie die allemaal in de liefde en warmte van het moment delen. Ik heb er ook mijn label naar vernoemd: 8circus.
PATRICK WATSON – Wave (2019, Domino Secret City)
Twee jaar terug zag ik Patrick Watson live bezig in Het Depot in Leuven. Ik was gehypnotiseerd door zijn authenticiteit. Zo wil ik ook zijn. Daarnaast heb ik een zwak voor de cinematografische geluiden, die liedjes nemen je dromerig mee in een verhaal. Echt sterk. En last but not least kan ik de warmte van analoge muziek niet beter omschrijven dan te verwijzen naar deze plaat. Een belangrijk kompas in de heilige zoektocht naar de juiste sound.
COLDPLAY – Everyday Life (2019, Parlophone)
Dit album werd op ons losgelaten met rooftop-beelden uit Jordanië. Een deel bij sunrise en een tweede deel bij sunset. Het brak met vorige platen qua stijl, ze vonden zichzelf opnieuw uit en je hoort veel exotische, alsook godsdienstige invloeden. Een plaat die niet het beste scoorde bij het brede publiek, maar bij mij groeide die uit tot mijn top 3. Een pleidooi ook om platen volledig te beluisteren en niet te playlisten. Ooh, en wat is dat in Arabesque met die saxofoon op die etherische achtergrond: die mag voor mij eeuwig doorgaan. Dus zeker ook op mijn verlaten eiland!
