Op vrijdag 14 maart is het zover. Een nieuwe Luminous Fest. In de Kinky Star presenteren we naast de postpunk van Mixed Waste, de psychedelische bulldozer die Liquid Silver is. Eerst wordt frontman Fabian Van Acker naar een onbewoond eiland gezonden. Niet dat het verblijf lang duurt, want de man moet terug op tijd zijn om de Kinky in vuur en vlam te zetten. Omdat we geen sadisten zijn, mocht Fabian drie platen meenemen. Dit is zijn keuze.
TELEVISION – Marquee Moon (1977, Elektra)
Ik heb een zwak voor 2 soorten albums: debuutplaten en platen die een muzikale aardverschuiving hebben veroorzaakt. Deze valt in beide categorieën.
Marquee Moon heeft het allemaal: de attitude, de clevere lyrics, de episch meanderende en duellerende gitaarpartijen van Richard Hell en Tom Verlaine, de iconische hoes. Dit wordt beschouwd als een van dé protopunkplaten al zou een punkband vandaag liever dood gevonden worden dan een nummer van meer dan tien minuten met eindeloze gitaarsolo’s op plaat te zwieren.
SLINT – Spiderland (1991, Touch And Go)
In de categorie platen die een muzikale aardverschuiving hebben veroorzaakt. Een plaat bij elkaar geschreven door broekventjes van 17 en 18 jaar, maar van een onwaarschijnlijke maturiteit en visie. Eigenhandig postrock als genre en beweging uit de grond stampen en daarna gewoon vaporiseren.
Sommige van de leden hebben hier en daar nog iets van betekenis gedaan maar met een zodanige nonchalance en minachting tegenover alles wat een carrière omhelst, dat ik er enkel grote eerbied voor kan tonen. Dit is een document van een van die uiterst zeldzame punten in tijd en ruimte waar alles precies goed zit om grootsheid te creëren.
ANIMAL COLLECTIVE – Merriweather Post Pavillion (2009, Domino Records)
Simpelweg een plaat die ik waarschijnlijk nooit niet zal willen horen als ik er nog eens aan denk. Ik vind alle Animal Collective-platen de moeite, maar aan deze zijn er voor mij heel fijne herinneringen verbonden. Prachtig uitgekiende vocale harmonieën schudden handjes met synthesizer experiment en bouncy drumloops en baslijnen. Alles gedrenkt in een overweldigende reverb. Dit is hoe lsd klinkt.
