Binnenkort verschijnt Room 22, het langverwachte debuut van Fig Trees: de band rond JJ Vroman – JJ voor de vrienden. De nieuwe single Look For The Hook doet alvast het beste vermoeden. Of het een Belpop-classic wordt? Dat zullen we heel binnenkort weten, ondertussen vroegen we JJ wat zijn favoriete Belgische platen zijn.
dEUS – Pocket Revolution
Voor kerst kreeg ik deze cd van de voor mij toen semi-gekende Belgische band dEUS. Op de urenlange CM busritten had ik enkel deze cd mee en stond de repeat aan. Daar werden de fundamenten van mijn muzieksmaak op 12-jarige leeftijd volledig gevormd. Indie, rock, verhalend, verrassend.
GHINZU – Mirror Mirror
Doorgaans ben ik eerder aan de rustige kant van het energetische spectrum te vinden qua muzieksmaak. Maar deze plaat is zeker een guilty pleasure. Het pompt me zo vooruit als ik ga lopen. Nu hoeveel decibel ze er ook insteken, de melodie gaat helemaal niet verloren. Dat blijkt toch een belangrijk criterium te zijn voor mij, melodie.
DRESSED LIKE BOYS – Jaouad
Less is more. Less is more. Om toch eens terug te grijpen naar recentere muziek. Toen deze single uitkwam, was ik meteen mee. Intrigerend, het timbre van Jelle is een golden match met de subtiele keys. In de elektronische outro wordt de intimiteit volledig opengetrokken en besef je, dit experiment is geslaagd.
IAN CLEMENT – God’s Gift To Women
Ian leerde ik goed kennen toen hij als producer mijn debuutalbum Room 22 mee vorm gaf. Een intelligente, zachtaardige man. In zijn nummer God’s Gift To Women neemt hij me terug naar het Pocket Revolution-hoogtepunt van dEUS. De speelse wahwah-gitaar maakt me terug kind. En die tenorstem komt ook binnen. Ik wou deze stiekem ook hier en daar toevoegen aan mijn plaat.
ABSYNTHE MINDED – My Heroics, Part One
Als ik de artiesten in kaart wil brengen die mij gevormd hebben, mag Absynthe Minded niet ontbreken. Al coverend leer je jezelf ontdekken. Je exploreert verschillende stemtimbres via imitaties. En bij dit nummer voelde ik het helemaal. My Heroics, Part One is weer zo’n liedje dat de juiste toon gezet heeft. De slepende sfeer geraak ik maar niet beu.
