The Cenozoic Implosion. Het is een iewat moeilijke titel voor een ep, maar de Vlaamse postrockers van WANHEDA leggen u het allemaal zelf uit. Een ep die je doet denken aan Mogwai, Explosions In The Sky en Hans Zimmer. Meer dan goed dus!
Verlos ons van het mysterie en vertel ons wie of wat WANHEDA is. Waar hebben jullie de naam vandaan?
We hebben lang een andere naam gehad, maar dat was voor we officieel naar buiten kwamen met onze muziek. Omdat die naam te lang en te ingewikkeld was, hebben we gebrainstormd naar een andere naam. WANHEDA is kort en krachtig, en past bij de muziek die we maken. Het komt uit de serie The 100 en betekent “commander of death”. Aan de betekenis van het woord en de serie hechten we niet zo veel belang. Het is een amusante serie en het verhaal in de serie past natuurlijk wel bij het concept van The Cenozoic Implosion, maar het is zeker geen ode.
Over de band zelf daar is weinig of niets van bekend, ik zou zeggen stel jullie zelf maar eens voor.
Het idee om een nieuwe band op te richten is ontstaan vanuit jamsessies tussen Jan P. (JP-gitarist) en Jan B. (JB-bassist). Wij kennen mekaar al van kleins af aan en speelden samen in Balances. We kregen opnieuw zin om iets te beginnen, voornamelijk in het stonerrock/sludge genre. JB speelde gitaar terwijl JP achter de drums kroop in het ouderlijke huis van JB.
Jan V. (JV-gitarist) heeft vroeger ook in Balances gespeeld en wilde graag mee doen. Hij had wat post-rocknummers geschreven en we zijn daar dan mee beginnen werken. Iets later, toen er een paar nummers goed vorm begonnen krijgen, vervoegde Maurits ons als drummer. We kenden elkaar reeds enige tijd via onze vorige bands. Vanaf dan waren we echt een band die regelmatig samenkwam om eerst nummers te schrijven en die later ook te repeteren. De muziek wordt hoofdzakelijk door JV geschreven en achteraf verfijnd en herschreven in groep tot het eindproduct. Gezien het voor ons allen een begin was binnen een nieuw genre, heeft het schrijfproces wat tijd in beslag genomen. Ongeveer één jaar nadat Maurits ons had vervoegd, kwam Jasper als toetsenist bij de band. Sindsdien, dat zal ongeveer 1,5 jaar geleden zijn, zijn we voltallig. We vinden het echt super om samen muziek te maken en focussen nu op het spelen van shows. Daarnaast schrijven we reeds aan onze tweede plaat.
Ik ben er nog niet uit of het nu post-rock of post-metal is. Hebben jullie een antwoord?
Why choose? We hebben elementen van allerhande stijlen muziek in onze nummers en pinnen ons niet vast op een bepaald genre. Voor het volgende album staat er wat jazz en blues klaar, wat klassieke gitaar, … We spelen instrumentale muziek, maar staan open voor zang. Als de muziek er om vraagt, zullen we niet aarzelen.
Ik hoor er zelfs invloeden van soundtracks in. Klopt dat? Muziek als die van Wanheda wordt wel eens omschreven als soundtracks voor onbestaande films. Wat hadden jullie zelf voor ogen toen jullie de muziek componeerden?
Wat we belangrijk vinden, is dat onze muziek emoties losmaakt. Wanneer we muziek schrijven, ‘voelen’ we het echt. Depressie, euforie, liefde, angst, … Het hangt van de gemoedstoestand af. Waar sommige mensen een bepaald nummer somber vinden klinken, zullen anderen schoonheid en geluk voelen bij hetzelfde nummer. Dit is nog meer zo bij instrumentale muziek. Je kan de muziek als het ware zelf een boodschap geven en iederen interpreteert deze op zijn of haar eigen manier. We zouden het natuurlijk geweldig vinden moest onze muziek gebruikt worden bij een documentaire of een film, maar het is niet dat we met die gedachte in mind muziek schrijven. We schrijven muziek zoals we ons voelen en forceren nooit.
Jullie hebben onlangs een eerste langspeler uitgebracht. Allemaal in eigen beheer, noodzaak of een weldoordachte keuze?
Het was echt een keuze, omdat deze ep nog maar een klein stukje voorstelt van wat we voor ogen hebben. Zo houden we ook alle deuren open om in de toekomst met labels samen te werken, waar we zeker voor openstaan, zolang we kunnen schrijven wat wij willen schrijven. Muziek eerst.
Hoe zijn de reacties tot nu toe op de release?
De releaseshow zelf was een geweldig succes, we hadden alleen maar durven dromen van zo een talrijke opkomst. Het was vooral met veel vrienden en familie, maar toch ook wat mensen die ons hadden gezien (gehoord) via Facebook of Instagram en afkwamen om ons te checken. Wanneer je achteraf de reacties hoort en leest, dat doet geweldig deugd. Wetende dat de laatste drie jaar in goede aarde valt en we steun krijgen van al die mensen, dat geeft ons een geweldige boost om nog meer te spelen en te schrijven.
De titel slaat op de laatste era uit de geologische geschiedenis tussen 66,0 miljoen jaar geleden en nu. Hoe kom je er in godsnaam op?
The Cenozoic Implosion is afgeleid van The Cambrian Explosion. The Cambrian Explosion is een periode ongeveer 541 miljoen jaar geleden in het geologische tijdvak Cambrian waarbij talloze nieuwe diersoorten ontstonden. De diversiteit van het aantal soorten en de verschillende morfologieën namen enorm toe. Wij brengen een verhaal over de mensheid in het heden waardoor we spreken over het Cenozoicum, het geologische tijdvak tussen 66 miljoen jaar geleden en nu. Onze plaat spreekt over de “Implosion” omdat de mens van binnen uit in het mondiaal ecosysteem verantwoordelijk is voor het uitsterven van ontelbare diersoorten. Het album vertelt een algemeen verhaal over het falen en egoïsme van de mensheid, maar kan concreet duiden op verschillende wereldproblemen, falend beleid en dergelijke.
Is de muziek op de cd een weerspiegeling van jullie optredens? In feite wanneer kunnen we jullie zien?
We proberen onze muziek live te brengen zoals ze te horen is op cd. We hopen dan ook dat de muziek live even hard, of zelfs meer, binnenkomt als op plaat. Tot nu toe ziet onze planning er als volgt uit: op 6/07 openen we Paenhuys Parkhappening in Hoegaarden. In het najaar spelen we voorlopig drie keer samen met onze vrienden uit Noisedriver: 26/10 in Café Gonzo in Ninove, 1/12 in Roadhouse 69 in Lier en 14/12 in Rock Classic Bar in Brussel. We spelen heel graag, dus laat die shows maar komen!
Toen ik jullie muziek besprak ging mijn namedropping van Hans Zimmer tot Mogwai over Rachel’s. Wie en wat zijn jullie inspiraties of voorbeelden?
We hebben allemaal andere invloeden qua muziek, maar wel allemaal redelijk alternatief. Onze favoriete bands gaan van The Black Dahlia Murder tot de Red Hot Chili Peppers. Waar we allemaal collectief zo wel fan zijn binnen het genre, zijn Maybeshewill, If These Trees Could Talk, Yndi Halda, Wang Wen, Mono, Sigur Ros, Illuminine, Explosions In The Sky, Lost In Kiev, Silent Whale Becomes A Dream en nog zo veel meer. Maar ook muziek uit andere genres zoals Muse, Pink Floyd, Red Hot Chili Peppers, Mastodon, Queens Of The Stone Age, Gary Moore, Raketkanon, … JV haalt ook veel inspiratie uit soundtracks van Hans Zimmer (zoals die fantastische van Interstellar) en van de composities van de Argentijn Gustavo Santaolalla.
Het lijkt wel een sollicitatiegesprek, maar we willen nu eenmaal alles weten. Wat staat er in de toekomstplannen van Wanheda?
Shows spelen! En muziek schrijven natuurlijk. We zijn bezig aan nieuwe nummers, maar zijn helemaal niet zeker hoe of wat het gaat worden. Sneller een ep of langer afhouden en een full length releasen, we gaan wel zien. We hebben zoveel ideeën, maar hebben tijd nodig om alles een plaats te geven, ergens binnen een groter concept.
Dit moet je hopelijk niet antwoorden op een sollicitatiegesprek. Wat kies je seks, drugs of rock ’n roll?
Rock ’n roll sex on drugs.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
JB: Californication van de Red Hot Chili Peppers. Ik heb hen met die plaat op 8-jarige leeftijd leren kennen. De Peppers zijn mij sindsdien blijven inspireren in het spelen van gitaar en bas.
JV: Origin of Symmetry van Muse of Dark Side of The Moon van Pink Floyd. Naar Muse luister ik eigenlijk als sinds ik 13 ben. Al ben ik pas later echt grote fan geworden. Ik heb ze vier keer live gezien. Wat ik wel jammer vind, is dat ik hen nooit live heb gezien voor ze Black Holes and Revelations uitbrachtten. Ik ben namelijk vooral fan van hun oudere, vaak stevigere, maar ook klassiek geïnspireerde werk. Hun live show blijft natuurlijk fantastisch.
JP: Onmogelijk om maar één plaat te noemen. If These Trees Could Talk – Red Forest, Job For A Cowboy – Sun Eater, Between The Buried And Me – Colors, Queens Of The Stone Age – Lullabies To Paralyze, Explosions In The Sky – The Earth Is Not A Cold Dead Place, This Will Destory You – Young Mountain, en nog wel een paar.
Maurits: Axe To Fall van Converge. Wat een top band en top album! Deze kan ik altijd opzetten en van genieten.
Jasper: Muse, Showbizz. Omdat er doorheen het album een donkere sfeer hangt, die ik heel pakkend vind.
Met wie zou je het niet erg vinden om acht uur in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
JP: Will Putney (producer). Sowieso een interessante 8 uur!
JB: Met een lifttechnicus zodat ik geen 8 uur moet vastzitten. Wie wil dat nu?
JV: Ik sluit mij aan bij JB.
Maurits: Benjamin Koller of Alex Rudinger. Genoeg vragen voor die twee top drummers om 8 uur mee te vullen.
Jasper: Het is veel te druk om 8 uur in een lift te zitten.
Het laatste woord is aan jullie….
We willen iedereen bedanken die ons tot nu toe gesteund heeft. From the bottom of our hearts, thank you!