Een druilerige zondagavond in januari in Mechelen, het miezert mistroostig. We hebben afgesproken met een trotse Tom Kestens, het brein achter de verfijnde soulpop van Lalalover. Kestens heeft sinds maandag 7 januari een nieuwe plaat uit, geen Lalalover-album maar een Nederlandstalige plaat die de muzikant onder eigen naam uitbrengt. Op De Bron is er aan pakkende melodieën, soulvolle zang en grooves in beste Lalalover-traditie geen gebrek.
Maar Kestens doet het dus in het Nederlands en dat gaat hem behoorlijk goed af. Op de bron goochelt Tom Kestens op prachtige wijze met woorden en vertelt hij zijn verhalen. Luister maar eens naar Ochtendgloren, Vrienden voor het Leven, De Bron, of Toevallige Passanten, om alvast enkele van onze favorieten te verklappen. We hadden een bijzonder fijn gesprek met de muzikant, die zondagavond. Over Mechelen, over zijn visies en inzichten, over die nieuwe plaat natuurlijk…
Luminous Dash: In 2016 was er de glorieuze terugkeer van Lalalover, met een memorabel optreden op Rijmrock, maar niet veel later, als uit het niets volgden dan de sterke Nederlandstalige singles Zal Ik Dan, 2800 Liefde en Ochtendgloren. En nu is er De Bron, jouw eerste Nederlandstalige album. Vanwaar die ommekeer?
Tom Kestens: Op gegeven moment vroeg Radio 1 me een song te schrijven over Mechels kunstenaar Rik Wouters, en dat confronteerde me met het feit dat het Nederlands toch mijn eerste liefde is! Ik luisterde ook steeds meer naar Nederlandstalige pop, vooral naar hiphop, en ik hoorde veel meer vernieuwing daar, dan in de klassieke Nederlandstalige popmuziek. Zeker bij Safi, je kent dat lied Wij Zijn Er Nog, toch? Echt knap! Daaruit groeide als vanzelf de samenwerking voor 2800 Liefde. De rest is als vanzelf gevolgd. Ik ben met Fatty K beginnen opnemen, het groeide zo organisch, dat er plots een album lag.
Weet je, ik wou eigenlijk een nieuwe Lalalover-plaat maken. Maar ik wou iets wezenlijks vertellen. Die Engelse taal bleek dan toch een beperking, het moest in het Nederlands. Ik wou echt dingen vertellen die bij me leven, die me tekenen. Zo is De Bron heel persoonlijk; ik zing over een vriend die ik verloor, de ziekte van mijn vader, momenten van trots en onmacht.
Op je plaat vertel je inderdaad sterke verhalen, maar er wordt ook flink gegrooved…
TK: Dat is de invloed van de hiphop he. Er is een natuurlijke flow, zo deed Doe Maar dat ook. Eigenlijk is de nieuwe plaat een collectie verhalen waar dan toevallig een melodie bij kwam. Bij mij komen die eigenlijk vanzelf. Muziek is voor mij een manier van denken, ik denk in melodieën zeg maar, ook in timing en partituur.
Ochtendgloren, Alles Alles Alles. Dat zijn echte oorwurmen! Hoe doe je dat toch, Tom?
TK: Ik ben zelf ook verhangen aan artiesten die sterke melodieën schrijven. Zoals Stevie Wonder en Paul Simon. Toen ik Ochtendgloren had afgewerkt, had ik er meteen een goed gevoel bij, ik gaf Fatty meteen een ‘high five’! Ik weet wat ik er mee bedoeld heb, maar iedereen leest het op een andere manier. En dat vind ik goed zo. Het woord ochtendgloren is één van de mooiste uit de Nederlandse taal! Ochtendgloren!
Je noemde zelf al Stevie Wonder en Paul Simon. Grote namen natuurlijk, laten we er nog enkele aan toevoegen: luisterend naar de liedjes op je nieuwe plaat klinkt het alsof Wim de Craene, Paddy McAloon (songsmid en zanger van Prefab Sprout) en Marvin Gaye elkaar ontmoet hebben. Net als de Craene en McAloon weet je pakkende verhalen te vertellen, net als bij Marvin Gaye zit het vol soul en groove…
TK: Oh, dat is een heel mooi compliment. Ik ben trouwens een hele grote Wim de Craene-fan! Wist je dat?
Eigenlijk niet. Terug naar die verhalen. Kunnen we De Bron als een auto-biografische plaat beschouwen?
TK: Niet de hele plaat gaat over mijn leven natuurlijk, het is ook gebaseerd op waargebeurde fictie (lacht). De plaat heeft me gedwongen na te denken over waar ik sta, wie ik ben en waar ik naartoe moet. En de condition humaine…
Ik probeer te benoemen waar onze sterktes en zwaktes liggen. Als je die tafel kunt leggen, is de rest ook bespreekbaar. Ik heb het gehad met mensen die denken dat ze alles weten en kunnen oplossen, we hebben mekaar nodig!
In Toevallige Passanten zing je “hij is een zanger, zingt over het leven, zoekt naar woorden die hem gaan overleven. Hij denkt vaak dat het beste al voorbij is, maar ik weet beter…”. Gaat dat stiekem een beetje over Tom Kestens?
TK: Nee, dat is eigenlijk een nummer over Luc De Vos, die steeds zei: “ik ben ook maar een kleine zelfstandige”. Veel te bescheiden was Luc! Eigenlijk was hij een popgod, ook bij leven. Hij probeerde zichzelf altijd kleiner te maken dan hij was. Ik heb Luc leren kennen toen ik in Gent woonde. Eigenlijk is dat lied een ode aan hem. We begrepen beiden zwaar de job als artiest kan zijn, terwijl we, terwijl we doen alsof het niets is. Als artiest of muzikant probeer je iets achter te laten dat je gaat overleven, daar gaat de song over. Ik ben heel trots op Toevallig Passanten. Daar ben ik het best geslaagd om Lalalover met het Nederlands te verzoenen, vind ik zelf.
Uit Vrienden voor het Leven komt de passage “met jou wordt zelfs de stilte een gesprek”. Prachtig, Tom. Pure Poëzie!
TK: Dank je. Die song heb ik eigenlijk geschreven voor een bevriend koppel, daar observeerde ik dat. Woorden zijn bruggen tussen mensen, soms zijn die bruggen langer dan anders. In de beste vriendschappen heb eigenlijk weinig woorden nodig.
Op je plaat speelt je stad Mechelen een belangrijke rol, zeker in 2800 Liefde natuurlijk. Maar ook elders wordt Mechelen, of ook Hombeek vermeld. Is het een soort ode aan Mechelen?
TK: Goh, dat schemert er alleszins wel door, natuurlijk. Mechelen is het decor van mijn leven, hier woon ik. Mechelen is een stad die erg bluesy is, gelijktijdig lelijk als mooi. We houden van onze stad en een ander mag daar zeker niets slechts over zeggen, maar onder elkaar klagen we er toch zo graag over. Mechelen is een stad die aan mijn ribben kleeft, het laat me niet los. Ook een stad die doet dromen maar waar ook nog veel werk aan is. Daar gaat 2800 Liefde ook over.
Vandaar “Ik haat u zo graag zie ik u”?
TK: Exact!
Misschien is het een idee om t-shirts laten maken, met de leuze “Ik haat u zo graag zie ik u”?
TK: Dat hebben al veel mensen mij gezegd, het is herkenbaar. Mechelen is een topstad! Zelfs de lelijkste stukken Mechelen blijven zo mooi!
De Bron was misschien wel de plaat die je altijd al hebt willen maken, Tom, of net eentje die je nu moest maken?
TK: Misschien eerder dat laatste. Ik wil me focussen op inhoudelijke dingen, zie ook mijn samenwerking met Maud van Hauwaert (de theatervoorstelling ‘Mijn Punt Is Eigenlijk’, nvdr). In de muziek is men te vaak bezig met leuke arrangementen, met knappe productie. Bij het theater komt eerst de inhoud en dan pas al de rest, dat wou ik ook voor deze plaat.
Ik wil mezelf ertoe dwingen om eerlijk te zijn, niet datgene zeggen wat mensen willen horen, en pijnlijke discussies uit de weg gaan. Met deze plaat te maken zet ik mijn eerste stap daarin. Ik heb mezelf beloofd dingen te durven te benoemen: daar gaat de plaat over: leg de problemen op tafel, benoem de dingen. En we pakken het samen aan!
Is Lalalover nu begraven, en blijf je voortaan in het Nederlands zingen?
TK: Goh, met wat ik op deze plaat wilde vertellen zou dat toch net moeilijker zijn in het Engels, ook al vind ik dat ik die taal goed beheers. Maar, hoe rijk is ons Nederlands? Ik sluit zeker niet uit dat ik nog in het Engels zal zingen. Maar nu is het in het Nederlands, zo kan ik nu het verschil maken, mijn verhaal vertellen.
Heb je zelf een absolute favoriet op het album?
TK: Dat is moeilijk… Maar ik kan wel zeggen dat De Bron het nummer was dat ik moést schrijven. Als we allen teruggaan naar daar waar begrip en zelfs liefde ontstaat tussen mensen… (stilte) We moeten allemaal eens meer stilstaan bij de essentie van dingen. Uit de ratrace stappen en stoppen met naar elkaar te wijzen als er iets fout loopt. We moeten allen op zoek naar de kern van wie we zijn; de Bron dus. We worden in de samenleving opgedeeld in groepen, door politici en media, terwijl we allemaal dezelfde basisbehoeftes en wensen hebben. Op de grote vragen kan je alleen maar een antwoord vinden, door eerst over de brug te gaan en met elkaar te praten. Er is niet één iemand die alle oplossingen heeft, maar leg ideeën samen en dan komen we al een heel eind.
Blijft het allemaal nog combineerbaar: Tom Kestens de artiest, de bevlogen politicus bij Groen, de ondernemer?
TK: Oei, dat is een hele goede vraag. Ik doe niets liever dan steeds aan een nieuw hoofdstuk te schrijven, samen met anderen. Bij Unizo ontdekte ik mijn analytisch vermogen, in de politiek ontdekte ik dat ik de gave heb naar mensen te luisteren en hen te helpen het op te lossen. Het drijft mij om aan politiek te doen. Ik ben ook niet bezig mezelf te verrijken, ik wil goed doen voor deze stad; en als ik denk dat ik nodig ben een voortrekkersrol te spelen zal ik het doen.
Ik denk dat ik me in een transitieperiode bevind: ofwel zal de toekomst artistiek worden, of ten dienste van de samenleving. Misschien moet ik die keuze nog maken, want ik geef toe dat het nu soms moeilijk te combineren valt.
Maar waarom zou ik geen muziek blijven maken, kijk ook naar Peter Garrett van Midnight Oil. Wat ik ook doe: ik wil er mijn naam onder kunnen zetten: dus er honderd procent achterstaan en nog in de spiegel kunnen kijken! De ‘paycheck’ is minder belangrijk, je moet trots zijn op wat je doet. En vanuit een overtuiging handelen. En soms durven zeggen: ik weet het niet!
Is er nog iets wat de lezers zeker moeten weten over dit nieuwe album?
TK: Ik ben benieuwd wat ze er van vinden, ik vind het belangrijk dat mensen me feedback geven, me zeggen wat ze ervan vinden, wat ze er in zien. Het is vooral leuk om te weten hoe mensen het ‘lezen’ of interpreteren.
Ga je met de nieuwe plaat ook touren?
TK: Zeker, maar dan met een full band. Op het album deed ik zo goed als alles zelf, met wel achtergrondzang van Laura Van den Heede. Als we gaan optreden speelt Laura keyboards, Wouter Berlaen gaat bassen en Fatty zal fungeren als MC. Ik speel zelf gitaar en zing. We zijn nog aan het ‘onderhandelen’ met zalen, maar er komt zeker ook een optreden in Mechelen!
Daar kijken we dan naar uit. Bedankt voor dit fijne gesprek en nog veel succes, Tom!
De Bron is momenteel te beluisteren via digitale platformen zoals Spotify, op de optredens is er ook een fysiek versie te verkrijgen, mét songteksten, zo verzekerde Tom ons. Onze luistertips: Toevallige Passanten, De Bron, Ochtendgloren, Jongen, Jongen en Vrienden voor het Leven.
Foto: © Lotte Kestens