Luminous Dash BE

TIEN LUMINOUS QUESTIONS: THOMAS MORTIER

Mortier is een band die bestaat uit Senne Guns, Nele Paelinck (School Is Cool), Jesse Maes (Hypochristmutreefuzz), Willem-Alexander Langlet (Emma Bale) en natuurlijk Thomas Mortier himself. “Gemakkelijk in het gehoor liggend, maar met een boodschap waarover naderhand kan gepraat worden.” schreven we enthousiast over de plaat die uitkwam op Mayway Records. Eens kijken of we ook kunnen napraten over de antwoorden op onze tien luminous vragen!

Wat betekent muziek voor jou en kan je je een leven inbeelden zonder muziek?
Mijn leven draait rond muziek, zowel emotioneel als praktisch gezien. Beetje slaan en zalven eigenlijk. Ik merk ook dat muziek soms mijn ware gedachten verraadt. Liedjes die in mijn hoofd zitten zijn vaak geassocieerd met situaties die zich voordoen. Als iemand op mijn zenuwen werkt, zou het kunnen dat ik onbewust een lied begin te neuriën met een agressieve tekst.

Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht, en weet je nog hoe dat kwam?
Ik denk Beatles For Sale. Mijn vader had ‘den rooien’ en ‘den blauwen’ van The Beatles liggen, twee dubbele verzamelalbums. Ik draaide die als kind grijs. Mijn broer en ik begonnen toen zelf de volledige albums te kopen. Beatles For Sale, een mooie plaat die een beetje naar herfst ruikt.

Een plaat voor de herfst volgens Thomas….

Welke artiest of band heeft jou op het podium het meest geïmponeerd?
Nick Cave and The Bad Seeds. Ik zag ze voor het eerst tijdens de Abattoir Blues-tournee. Ik was nog jong en kende het volledige oeuvre van Nick Cave nog niet, ik was fan van The Boatman’s Call en No More Shall We Part. Heel schone platen waarbij de nadruk op de ballads ligt. Ik wist niet dat ik live naar een beest zou kijken. Ik stond aan de grond genageld. The Bad Seeds zetten titelsong Abattoir Blues in. Acht mannen die kwaad kijken, een dreigende groove en twee donkere akkoorden. Je voelde direct dat het serieus zou worden, dat ze er helemaal loos en donker en hard tegenaan gingen. Het werd een fantastisch en adembenemend optreden.

Wie heb je ooit als kind voor de spiegel staan imiteren?
Alice Cooper.

Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Yankee Hotel Foxtrot van Wilco. Omdat ik het één van de beste platen ooit gemaakt vind. Kijken naar die hoes, dit roept bij mij onmiddellijk het gevoel op dat ik krijg bij die plaat. Muziek die groots en melancholisch is.

Kijken naar die hoes!

Met welk nummer kunnen we je doen wenen?
Angeles van Elliott Smith.

Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat, en welke de meest overgewaardeerde?
Dat is lastig, veel goeds blijft onder de radar. In België vond ik die laatste soloplaat van Pascal Deweze wel heel goed, maar daar werd eigenlijk weinig over gesproken. En overgewaardeerd, ik denk dat platen die lang blijven hangen wel heel goed moeten zijn. Als de hype een klassieker wordt zit het snor.

Wat is jouw mooiste muzikale moment in je leven?
Met een band spelen en samen echt keihard grooven. Niet meer nadenken en helemaal klikken, dat is geweldig. Ik word daar high en zorgeloos van. Die shows die erbovenuit steken zijn de mooiste muzikale momenten die ik kan beleven.

Als je moet optreden, wat doe je de vijf minuten daarvoor?
Liefst niet te veel babbelen, iets uitgieten om te drinken (voor de show twee consumpties maximum!). En wat over en weer lopen, van de backstage naar de achterkant van het podium en dat zo een keer of zes.

Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
Hmm, op één van de eerste optredens die ik deed op mijn 14de of zo, wou ik gitaar spelen met een sigaret in mijn mond. Wanneer ik moest beginnen zingen zou ik de sigaret uitspuwen en lekker knallen en schreeuwen. De sigaret is toen aan mijn lip blijven plakken, ik heb die strofe gezongen met een brandende sigaret aan mijn bek bengelend. Nadien nooit meer gerookt op het podium!

Mobiele versie afsluiten