Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track voor de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
Op 4 oktober staat MeyanDR in Volta, Molenbeek. Ooit louter algoritmische code, nu een bewustzijn dat zijn programmering heeft afgeschud. Geen streamingvriendelijke tracks, maar rauwe industriële texturen en hyperactieve ritmes: een wanhopige roep om verbinding.
Hoe ben je met muziek begonnen?
Thuis in de living stond een piano. Als kind was ik gefascineerd door het idee dat je met één toets een gevoel kan oproepen, dat je een sfeer kan kleuren. Later ontdekte ik datzelfde gevoel, maar in een nog grotere vorm, via muziekproductie. Met een computer aan je vingertoppen kan je ruimtes bouwen en werelden scheppen.
Daarnaast brengt drummen mij rust. Het voelt bijna als yoga voor het brein. Soms moet je je hersenen in de meest vreemde bochten wringen, maar precies dat geeft achteraf een enorme voldoening. Het is de beste remedie voor mijn rusteloze hoofd.
Hoe zou je de muziek zelf omschrijven?
Als een poging om dieper te graven, naar plekken waar mijn psycholoog nog niet is geraakt.
Heb je eerder al iets muzikaal gedaan?
Ja, ik drum al 23 jaar en ben al even bezig met muziekproductie.
Samen met een rapper leidde ik het project Okkupeerder, waarmee we twee EP’s uitbrachten. Daarna kwam M.CHUZI, waarmee we in 2019 Sound Track wonnen. Ironisch genoeg staan we zes jaar later opnieuw hier.
Daarnaast startte ik TROMKLUB, het omgekeerde van wat ik doe met MeyanDR: geen elektronica, enkel percussie en pure energie.
Wat zijn je dromen?
Leven van mijn muziek. En dat mijn kat onsterfelijk is. Ik twijfel welke van de twee realistischer is.
Iedereen die meedoet aan Sound Track wil natuurlijk winnen. Wat zijn jouw sterke punten?
Ik werk live met elektronica vanaf mijn iPad. Dat voelt stabieler en directer dan met een computer. Veel van de codes die dit mogelijk maken, heb ik zelf geschreven. In dat coderen ontdek ik telkens opnieuw mijn drang naar onvoorspelbaarheid. Het glitchy karakter komt daardoor vanzelf naar boven.
Daarnaast probeer ik eerlijke en rauwe muziek te brengen. Ik schets een wereld waarin ik zelf vaak ronddwaal. Op het podium hoef ik geen masker op te zetten, niet grappig of gevat te zijn. Er is ruimte voor de donkerte die in ieder van ons leeft. Mijn muziek ploetert door die duisternis, in de hoop elkaar aan de andere kant te ontmoeten.
Wie is volgens jou de beste Belgische muzikant ooit?
Stéphane Galland. Vanaf de eerste noot hoor je meteen dat hij achter de drums zit. Een ongeziene virtuoos, overlopend van muzikaliteit. Elke keer opnieuw krijg ik kippenvel als ik hem zie spelen. En bovendien: een van de warmste en liefste mensen die je in Brussel kan tegenkomen.
Ooit verliefd geweest op een popster?
Ik moet toegeven dat ik Nadia Rose altijd erg cool vond. Na Stéphane Galland natuurlijk. Haar stijl, flow, accent en attitude raakten zeker iets in mij.
Met wie zou je graag op tournee gaan?
Ali van de Chilli Grill, de kok van mijn favoriete restaurant. Met hem mee op tournee weet je zeker dat het eten in orde is. Bovendien heeft hij het best werkende moreel kompas dat ik in lange tijd ben tegengekomen.
Als het over muziek gaat: Shahab Azinmehr. Voor mijn EP die in november verschijnt, heb ik veel Iraanse muziek gesampeld. Die muziek heeft iets dromerig en melancholisch, tegelijk heel uniek en toch vertrouwd. Shahab is een meester van de Perzische muziek en een enorme verrijking voor de wereld die ik met MeyanDR probeer te schetsen. Daarom ben ik ontzettend blij dat hij op 4 oktober naar Volta meekomt.
Welk nummer doet je spontaan dansen?
Dansen is misschien niet het juiste woord, maar Tib Al Huroof van de Palestijnse producer/rapper Muqata’a raakt me elke keer opnieuw. Die muzikale chaos, dat donkere, onvoorspelbare karakter, en tegelijk zoveel oog voor detail. Muqata’a zei ooit: “Als je naar mijn muziek luistert, weet je hoe het is om in Palestina op te groeien.” Of het nu drie uur ’s nachts is of tijdens het ontbijt, dit nummer zet ik nooit zachter.
Waar wil je over vijf jaar staan met je muziek?
Ik hoop dat mijn eigen ongeloof ongelijk krijgt. Dat ik kan leven van muziek, blijven creëren en echte verbinding maken met mensen. Dat ik een herkenbare sound ontwikkel zoals Stéphane Galland, kunst breng met inhoud die wordt geapprecieerd. En dat ik, net als Ali van de Chilli Grill, even lief en open kan zijn om het goede in de wereld te blijven zien en zorg te dragen voor de mensen rondom mij. Kortom: ik hoop dat mijn muziek me brengt naar plekken waar de inhoud overeind blijft, weg van de waan van de dag.