Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track voor de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
Op 26 september staat Marios Bellas in VK, Molenbeek. De Grieks-Nederlandse rapper, acteur en regisseur woont sinds 2016 in Brussel en bracht onlangs zijn debuutalbum Honger uit: een krachtig statement vol persoonlijke verhalen en politiek engagement, gedragen door een veelzijdige sound van boombap tot bouzouki. Als lid van collectief SOCHA en maker van de hiphopvoorstelling Vier Muren beweegt Bellas zich moeiteloos tussen muziek en theater. Wij spraken hem over zijn dromen en de rol van hiphop vandaag.
Hoe ben je met muziek begonnen?
Als kind drumde ik al, en van jongs af aan was ik een hiphop head. Ik zeg vaak dat hiphop mijn eerste echte opleiding was. Tupac, Appa, Guru, Typhoon, Winne, Mobb Deep en Nas stonden non-stop op repeat. Met vrienden freestylden we urenlang op het pleintje of thuis, vaak tussen de potjes FIFA door.
Toen ik met theater begon, rapte of zong ik wel eens in voorstellingen en bleef ik teksten schrijven. Maar pas eind 2022, toen ik bij multidisciplinair collectief SOCHA aansloot, begon ik echt op te treden als rapper. Junior Mthombeni spoorde me aan om vijf nummers als concert te brengen – en daarna was er geen weg meer terug.
Kort daarna begon ik ook met opnemen en producen. Nog geen jaar later bracht ik mijn eerste muziek uit.
Hoe zou je je muziek omschrijven?
Energiek, bloedeerlijk, rauw en doordrongen van een revolutionaire geest. Ik probeer het persoonlijke te verbinden met het maatschappelijke en toon wie ik ben – in mijn krachtigste maar ook in mijn donkerste momenten.
In alles wat ik maak, of het nu theater of muziek is, staat een strijd centraal. Ik hoor vaak dat ik radicaal ben, maar eerlijk gezegd vind ik dat een luie omschrijving. De manier waarop de wereld in elkaar zit, is veel radicaler. Dus ja, ik omarm die term maar.
Heb je eerder al iets muzikaal gedaan?
Na de eerste concerten met SOCHA maakte ik de muziektheatervoorstelling Vier Muren, die dit seizoen nog door België tourt. We noemen het een hiphopritueel: een mix van hiphop, rauwe gitaren, mantra’s en techno waarin we het publiek vragen hoe we omgaan met een vergaande wereld en hoe we een nieuwe kunnen vormen.
Daarnaast speelde ik het afgelopen jaar in muziektheatervoorstellingen Burning City (het paleis) en Hannibal (KVS), waarin ik als acteur ook rapte, zong en drumde.
Maar mijn muzikale hoogtepunt kwam in maart 2025, toen ik mijn debuutplaat Honger uitbracht. Een reis van ruim twee jaar waar ik ontzettend trots op ben en dankbaar dat ik dit deel van mijn leven met de wereld kan delen.
Wat zijn je dromen?
Ik probeer dromen te zien als een visie, iets tastbaars in plaats van een fantasie.
Hiphop is in hart en nieren zowel politiek als persoonlijk. Vaak lijkt het alsof er gekozen moet worden tussen inhoud en de nieuwste sound, maar ik geloof dat die twee perfect samen kunnen gaan. Ik wil meehelpen die beweging opnieuw groot te maken: dat het weer normaal wordt om politiek te zijn in hiphop. We kunnen niet stilzitten als we de wereld willen veranderen. Mensen zoals Netanyahu, Trump, Orbán, Wilders en Van Grieken doen dat tenslotte ook niet.
In mijn leven lopen theater en hiphop altijd hand in hand. Een van mijn concrete dromen is spelen in Epidavros, het grootste nog actieve amfitheater uit de oudheid. Ik was er afgelopen zomer en de magie is ongezien: 12.000 mensen passen erin. Daar een concert of voorstelling brengen, in het land van mijn vader, zou een droom zijn.
Iedereen die meedoet aan Sound Track wil winnen. Wat zijn jouw sterke punten?
Haha, zelfpromotie! Mijn band is dooope, de chemie is voelbaar. Ik geef elke vezel van mijn lichaam op het podium. De teksten hebben inhoud. Ik breng een theatraliteit die je zelden ziet in hiphop. En dit is hiphop die gemaakt is om live te knallen. Voilà, no shame.
Voor welke band zou je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Als Nas in België optreedt: bel mij.
Welke artiest kan je ontroeren?
Ik moet er twee noemen. Eerst mijn soulbrother Ivan Azazian: telkens wanneer ik met hem werk of hem hoor zingen, kom ik geïnspireerd thuis. Daarnaast Junior Mthombeni. Hij heeft me de afgelopen jaren diep geraakt, zowel als vriend, mentor en artiest. Hij heeft de gave om grote groepen samen te brengen, iedereen in hun kracht te zetten en muzikale powerhouses neer te zetten die kwetsbaar, politiek, complex en eerlijk zijn.
Welke muziek wil je horen als je wakker wordt?
The Abyssinians: de meest wholesome reggae ooit. Het maakt me altijd rustig.
Wat is het mooiste aan muziek?
Muziek kan mensen synchroniseren. Ons samen laten bewegen of juist samen stil laten zijn. Ons doen rebelleren of naar binnen laten keren. Het is magisch hoe al onze belevingswerelden, getriggerd door een gitaar of een stem, samenvallen in één gedeeld moment. Dat is waarom ik zo van live houd: omdat we onszelf kunnen overstijgen en iets groters kunnen voelen.
Wat hoop je te bereiken met je deelname aan Sound Track?
Ik wil mijn live-act verder uitbouwen en ervaren hoe mijn muziek werkt in grotere zalen. Meer mensen bereiken. Het publiek op mijn manier radicaliseren en politiseren. Mensen aansteken. Een community bouwen rond mijn muziek, en ervoor zorgen dat we die energie, liefde en strijdvaardigheid op zoveel mogelijk plekken kunnen verspreiden in de toekomst.