Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track voor de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
Op 4 oktober speelt Lassie in JH Plug-in, Leopoldsburg. Wat begon als twee vrienden met te veel gitaren en voetpercussie, groeide uit tot een volledige band toen Bono en Zjef zich bij Lars (gitaar) en Jessie (zang/bas) voegden. Samen delen ze niet alleen hun liefde voor muziek, maar ook voor reverb, en zo was Lassie compleet.
Hun geluid? Een mix van indie en new wave met een flinke dosis 80s-flair: dromerige riffs, punchy baslijnen, vintage reverb en melodieën waarin je zowel kunt dansen als wegdromen. Vier vrienden maken muziek ergens tussen nostalgie en een dansvloer die net iets te donker is.
Hoe is Lassie ontstaan?
Jessie: De fundamenten van Lassie gaan terug naar 2012. In dat jaar gingen Lars en ik samen met onze ouders en hun vrienden op vakantie in Griekenland. We kenden elkaar toen nog niet zo goed, maar al snel ontdekten we dat we allebei muziekinstrumenten bespeelden: Lars speelde bas en ik gitaar. Niet lang daarna zaten we met onze instrumenten op het strand te jammen, tot groot plezier van de rest van de groep.
Een paar jaar later richtten onze vaders een band op. Op zoek naar gitaristen vroegen ze ons of we mee wilden doen, en zo ontstond de band Billy. Vier jaar lang speelden we samen, totdat de studies ons opslokten en repeteren onmogelijk werd. Dat betekende helaas ook het einde van Billy.
Pas toen we onze diploma’s op zak hadden, vonden Lars en ik opnieuw tijd en energie om samen muziek te maken. Dit keer gingen we verder als duo, met de focus op het schrijven van eigen nummers. Niet veel later kwamen Bono en Zjef erbij, waardoor ons verhaal weer een stukje rijker werd.
Vanwaar komt de naam?
Lassie is een samentrekking van ‘Lars’ en ‘Jessie’, en niet vernoemd naar de hond zoals velen denken.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Lars en ik ontmoetten elkaar dus op vakantie. Bono vonden we via Instagram: hij had Lassie ergens gehoord, begon ons te volgen en reageerde meteen toen we een drummer zochten. Zjef is de zoon van een familievriend van mijn vader; we troffen hem aan de toog van ons favoriete café in Zonhoven, The Pub.
Hebben jullie al een muzikaal verleden of is dit jullie eerste band?
Zoals eerder vermeld zaten Lars en ik samen in Billy, de band van onze vaders. Daarvoor speelde Lars nog in Sky, een coverband, en ik zong bij mijn eerste band The Black Knights, toen ik twaalf was. Bono zat in twee andere bands en bracht onafhankelijk een eigen nummer uit, I Just Wanna Get Away From Here, dat we nu gelukkig mogen spelen. Voor Zjef is dit zijn eerste band.
Hoe zou je jullie muziek omschrijven?
We zijn nog volop op zoek naar ons genre, dus vinden het lastig om het precies te benoemen. Onze eerste tracks hadden een nostalgisch zomergevoel. De nieuwe nummers zijn steviger en hebben een new wave/indierock karakter.
Wat zijn jullie dromen?
Onze grootste droom is onze passie voor muziek delen met een breder publiek. Daarnaast hopen we ooit op de radio van GTA 6 te worden gedraaid.
Iedereen die meedoet aan Sound Track wil natuurlijk winnen. Wat zijn jullie sterke punten?
Hoewel we nog niet lang als full band spelen, voelen we elkaar uitstekend aan. We zijn op korte tijd hechte vrienden geworden, wat de sfeer tijdens optredens en onze muziek alleen maar ten goede komt. Ondanks uiteenlopende muzikale interesses slagen we erin samen nummers te maken waar we trots op zijn. Sound Track is voor ons perfect: talentvolle muzikanten een kans geven om hun eigen muziek te creëren en over te brengen.
Als jullie band een dier was, welk dier zou het dan zijn en waarom?
Uiteraard een hond, maar geen Schotse herdershond zoals Lassie, eerder een ruige Shih Tzu met een ongekamde snor, zoals mijn hond Eddy.
Wat is het guilty pleasure-nummer dat jullie stiekem allemaal meezingen in de bus?
Een bus hebben we nog niet, maar in het repetitiekot klinkt vaak ‘OH WA A A A’, de iconische intro van Down With The Sickness van Disturbed. Daarnaast spelen we bij elk optreden Adio Adio van Corry en de Rekels – geen guilty pleasure, maar gewoon een dikke schijf.
Welke bands hebben jullie beïnvloed?
Iedereen heeft zijn eigen voorkeuren en invloeden. Onze inspiratie komt voornamelijk uit new wave, rock en metal. Soms laten we ons ook bewust beïnvloeden door specifieke nummers; bijvoorbeeld Run is sterk gebaseerd op Joy Division.
Op welk podium zouden jullie ooit willen spelen?
Elk podium is een droom, maar onze allergrootste wens is Pukkelpop. Sinds vorig jaar maken we tijdens Pukkelpop eigen promo-video’s op de wei waarin we Chokri zonder gêne taggen. We blijven volhouden tot we er zelf staan!
Wat hopen jullie te bereiken met Sound Track?
Meer optredens en zo een groter publiek bereiken met onze muziek. Daarnaast hopen we begeleiding te krijgen bij songwriting, aangezien we weinig ervaring hebben met mixen en masteren. Ons grootste doel blijft plezier maken op het podium.