Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track voor de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
Benny Bøø ademt pure cosmic loser energy. Na een break-up herontdekt Ben Tanghe (monokimono) zijn liefde voor de gitaar en maakt hij digitale, zelfgeproduceerde gitaarmuziek vol catchy melodieën. Op het podium bouwt hij met zijn band en stemvervormer een ongepolijste, maar rake liveshow. Op 3 oktober speelt Benny Bøø in Pilar in Elsene.
Hoe is Benny Bøø ontstaan?
Ben: Eigenlijk had ik jarenlang geen gitaar aangeraakt. Alles waar gitaren in zaten, zette ik meteen weer uit. Mijn wereld draaide volledig rond hyperpop, elektronica, ambient en andere vreemde muziek van ’s ochtends tot ’s avonds. Gitaren voelden ineens passé, iets waar ik geen connectie meer mee had. Het leek alsof elk lied hetzelfde was.
Toen ging het uit in mijn relatie, werd mijn vader erg ziek en gebeurden er allemaal heftige dingen rondom mij. En toen kwam die gitaar vanzelf weer terug. Het schrijven van muziek voelde weer fris, alsof ik opnieuw kon beginnen. De songs stroomden eruit. Benny Bøø is eigenlijk geboren uit dat moment: het herontdekken van de gitaar, de zin om songs te maken, en de drang om een nieuwe stem te vinden.
Vanwaar komt de naam?
Mijn beste vriend vroeger heette ook Ben, we woonden een straat van elkaar af en waren onafscheidelijk. Waar hij ging, ging ik, en omgekeerd. Op de middelbare school noemde zijn vriendin hem Benny en hij vond dat vreselijk – hij vond het zo’n ongelooflijk foute Amerikaanse pooiernaam.
Ik vond Benny stiekem altijd wel lief klinken. Ik had nood aan een alter ego om deze muziek onder uit te brengen. En toen kwam Benny weer boven drijven.
Benny Bøø kan je op twee manieren uitspreken: ‘Benny Boe’ of ‘Benny Beu’ door de Noorse ø. Het afgelopen jaar was echt “boe” en ik ben het beu.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Jutta (piano, synths & trompet) ontmoette ik vorig jaar op een muzikantendag van VI.BE in de AB. Ik had een paar jaar lang alleen maar shtampmuziek en hyperpop gemaakt, en we spraken af voor een schrijfsessie. Ik was erg nerveus, omdat ik al lang geen ‘echte instrumenten’ meer had aangeraakt. Tijdens die sessie schreven we samen Part of a Part en ik voelde me heel vrij en verbonden met de muziek door haar energie. Het ging vanzelf. Ik dacht meteen: als ik hier een band rond wil bouwen, dan wil ik dat met Jutta doen.
Mien (drums) en Casandra (bas) ontmoette ik tijdens de vorige editie van Sound Track, toen we meededen met mijn ander project monokimono. Zij deden mee met Uwase en we hebben toen veel lol gehad backstage. Hun vrolijke en positieve energie is me bijgebleven.
Anton heb ik een DM gestuurd nadat ik hem in de moshpit had zien rondspringen en alles kapot zag spelen op het podium van Best Kept Secret met Kaat Van Stralen. Ik voelde gewoon dat hij ging viben met deze mensen, haha.
Hebben jullie al een muzikaal verleden of is dit je eerste band?
Dit is de eerste keer dat ik in het Engels schrijf, en om dat ineens met een band te brengen, is best spannend. De laatste jaren kwam ik uit een meer beat-context, met veel backing tracks, heel popgericht en dansvloergericht. Dit is iets totaal anders. Het is zalig om samen in een groove te vallen en iedereen te zien verdwijnen in hun instrument. Ik sta altijd met een brede glimlach op de repetities.
Hoe zou je je muziek omschrijven?
Benny Bøø is cosmic loser energy. Dagboekdemo’s op het podium gezet. Een situationship tussen een gitaar en een laptop, met E.T. die ineens de backingvocals doet.
Wat zijn jullie dromen?
Een einde aan de volkerenmoord in Soedan, Palestina, Congo, Oekraïne, Myanmar, Ethiopië en tegen de Uyghuren. Een globale, eerlijke belasting die het grootkapitaal aanpakt dat winst haalt uit conflict.
En tegelijk: touren door een eensgezind Europa, met een trotse Europese Unie die écht opkomt voor de principes waar ze voor staat.
Iedereen die meedoet aan Sound Track wil natuurlijk winnen. Wat zijn jullie sterke punten?
We doen mee in Brussel, wat ik spannend vind, omdat er in een grote stad veel goede, leuke en speciale acts rondlopen. Ik heb het gevoel dat Brussel ook wat meer durft experimenteren, en dat is echt zalig.
Wat Benny Bøø speciaal maakt, is de sterke connectie in de lyrics. Het gaat over dingen die we allemaal vroeg of laat meemaken. Live channel ik mijn inner cosmic loser energy. Ik laat zien dat losers soms ook kunnen winnen. Met het korte setje dat we op 3 oktober spelen in Pilar, laten we zien waar Benny Bøø voor staat qua sound en energie: ongepolijst maar raak, scherp en verrassend luid.
Op welk podium zou je ooit willen spelen?
Mijn droom is Dour. Mijn favoriete festival ter wereld qua sfeer en mensen. Ik ga er al sinds ik naar festivals kan en ontdek elk jaar fantastische nieuwe muziek en ontmoet een bende weirdos van over de hele wereld. I love it all.
Digitaal, vinyl, tape of cd?
Voor mij digitaal. Ik ben nooit echt mee geweest met de analoge hype. Ik hou juist van digitale imperfecties, lage bitrates en ruis. Voor mij is dát een heel nostalgisch geluid. Als tiener luisterde ik nachtenlang met zachte bitruis via mijn Aldi-MP3-speler. Ik had er dertig nummers op staan en luisterde ze non-stop in bed, veilig in het donker, avonden voor school, opnieuw en opnieuw tot ik in slaap viel.
Stel: aliens komen naar jullie optreden. Welk nummer spelen jullie om ze te imponeren?
It’s All Coming Back to Me Now van Céline Dion, en ik projecteer de officiële extended remastered HD videoclip op hun vliegende schotel. Het drama, de menselijkheid, alles zit erin.
Zijn socials overrated?
Love socials, maar ik breng er te veel tijd door, dus heb ik ze voor mezelf op slot gezet.
Wat hopen jullie te bereiken met Sound Track?
Onze allereerste show ooit! We kijken er superhard naar uit. Het zou heerlijk zijn om coaching te krijgen om Benny Bøø verder uit te bouwen, samen te werken met anderen, veel shows te spelen, op schrijfretraite te gaan en zelfs een Céline Dion-cover op te nemen voor een live alien crowd. We want it all.