Onlangs bracht Karolien Voets onder haar muzikaal alter ego Karo de mini-cd Mildiou uit. “Klassiek qua structuur, zonder dat ze oubollig klinken en één voor één oorwurmen” was ons verdict. Tijd om eens wat vragen te stellen over Sha-Na en de Spice Girls dachten we!
Wat betekent muziek voor je en kan je een leven inbeelden zonder muziek?
Muziek is samen met Frans mijn grote passie. Ik vond onlangs een vriendenboekje terug uit de lagere school en bij de vraag “Wat wil je later worden?” en ik had toen al “juffrouw of zangeres” genoteerd. Ik zong al mijn hele kindertijd en na drie jaar aandringen, mocht ik uiteindelijk starten op 11 jaar met muziekschool. Muziek is er altijd geweest in alle omstandigheden dus neen, ik kan me geen leven inbeelden zonder. Muziek heeft me geholpen toen ik het moeilijk had en als songwriter is muziek altijd een soort ontsnapping of een soort zelfhypnose als er iets moeilijk gaat. De nummers waarvan ik het meest tevreden ben, zijn gemaakt in zo’n periodes. Dan denk ik “ha, voilà, dat moment was dus toch goed voor iets”. Ik zou niet weten wat ik bijvoorbeeld met dat soort energie moest doen als die uitlaatklep er niet was voor mij.
Wat is de eerste plaat die je kocht, en weet je nog hoe dat kwam?
De eerste plaat heb ik gekocht (of heeft mijn moeder gekocht) toen ik 9 jaar was en dat was de volledige cd van Sha-Na. Ik was grote fan van Sha-Na en ik was zo blij met een volledige cd! Een hele hoop nummers die ik nog niet kende!
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Misschien dat dit na mijn Sha-Na-antwoord bij sommige mensen wenkbrauwen zal doen fronsen, maar dat waren de Spice Girls. Net zoals heel veel meisjes toen was ik een enorme fan van de Spice Girls. Een band die volledig uit vrouwen bestond die helemaal deden wat zij wilden. Toen ik 12 jaar was, kreeg ik een ticket cadeau om naar het Sportpaleis te gaan. Dat was mijn de eerste keer in zo’n grote concertzaal. Ik was enorm onder de indruk van dat gigantische podium, die grote massa en de hele show.
Wie heb je ooit als kind voor de spiegel staan imiteren?
Dat zullen weer de Spice Girls zijn! Ik voelde me Sporty Spice en stond haar vaak te imiteren in de spiegel, met de bijhorende pasjes. Of maak daar maar “pas” van want zij stampte af en toe in de lucht op het podium, wat ik dan ook deed, zij het iets minder elegant.
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Het is geen hoes en ook niet echt iconisch, maar er is wel een schijf aan welke ik spontaan moet denken, namelijk een single van The Blood Hound Gang. Ik denk dat ik de single kocht toen ik 12 jaar oud was en op de schijf zelf staat een naakte vrouw met open benen. Wanneer je dus je vinger in dat gat stopte om de schijf uit de hoes te halen, had je dus een speciaal effect, zeker wanneer je 12 jaar bent. Nu, hun nummers op zich waren ook niet de meest pedagogische, maar mijn Engels was toen nog niet goed genoeg om dat deftig te beseffen.
Met welk nummer kunnen we je doen wenen?
Dit heeft minder met nummer zelf te maken, maar met de situatie waar het gespeeld is. Ik hoorde vroeger heel graag Gabriel’s Oboe van de film The Mission. Mijn hobolerares heeft dit nummer samen met haar zoon op een prachtige manier vertolkt op de begrafenis van mijn vader. De hele begrafenis is als een roes voorbijgegaan, maar dit herinner me ik nog heel levendig. Dit heeft me toen enorm geraakt, maar jammer genoeg word ik nu steeds naar dat moment terug gekatapulteerd als ik dat nummer hoor.
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat, en welke de meest overgewaardeerde?
Ik vind het moeilijk om hier iets heel concreet op te antwoorden. Ik weet alleszins dat als ik thuis naar cd’s luister, ik vooral naar collega songwriters luister. Ik heb een grote collectie cd’s verzameld door ze na optredens aan te kopen. Als mensen met mij meerijden en ik heb eigen cd’s mee, zijn ze vaak wel ergens verrast.
Wat is jouw mooiste muzikale moment in je leven?
Mijn mooiste en warmste muzikale momenten zijn de Soundpaintmomenten. Dit heeft niet per se iets met optreden zelf te zien, maar Soundpainting heeft al veel betekend voor mij. Dit is een gebarentaal om te improviseren op tekens en is discipline-overschrijdend. Mijn eerste grote soundpaintingworkshop was in Parijs op het moment dat ik professioneel in een dieptepunt zat. Ik aarzelde nog om te gaan, maar dat weekend heeft me mentaal sterker gemaakt en doen beseffen dat er veel meer was. Het was alsof ik daar een hoop soortgenoten terugvond en ik voelde me er helemaal thuis. Ondertussen ben ik naar veel workshops geweest en zij brengen ook steeds inspiratie voor mijn andere projecten. Je kan daar volledig jezelf zijn, alles eruit flappen wat je denkt en het zal geapprecieerd worden.
Als je moet optreden, wat doe je de vijf minuten daarvoor?
Helemaal in het begin van mijn carrière, stond ik 5 minuten ervoor zeker klaar aan het podium, helemaal opgedraaid. Ik heb ook altijd het gevoel dat ik naar het toilet moet vlak voor het optreden. Silke, die mijn mede-Tigresse geweest is, noemde dat het stresskakje. Ondertussen ben ik zo goed als altijd heel rustig en besef ik vaak niet dat ik moet optreden. Een memorabel moment, om in het thema te blijven, was op de Koesterfeeste ’t Ename. We hadden een prachtige backstage, een gigantische kamer, maar het toilet was niet apart. Ik wachtte tot iedereen weg was en nam mijn moment. Net geïnstalleerd hoor ik ineens de presentator op het podium onze namen afroepen. Gelukkig kan je in cabaret met veel wegkomen en zei Silke gewoon de waarheid aan het publiek.
Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
Je zou misschien spontaan zeggen “dat staat hierboven” maar helemaal niet (lacht). Er zijn er wel een paar die spontaan in mijn hoofd opkomen. Eentje dateert van het begin van mijn muzikale carrière. Ik had een heel zware dag van rondhossen en toen ik eindelijk op het optreden was, net klaar met soundcheck, kreeg ik een gevoel van “nu is het klaar” over mij. Het was een soort black-out, maar zonder stress, alsof het me allemaal niks meer kon schelen en ik gewoon thuis in de zetel zat. Het was dus een rampzalig optreden en nét dan zat er blijkbaar een scout van Theater Aan Zee in de zaal. Die hebben we dus niet meer gehoord.