Telex Rock Rally is een wedstrijd van de studenten aan het Gentse Conservatorium om jonge, getalenteerde bands de speelkansen te bieden die ze verdienen. Op 28 maart dingen de 5 finalisten naar de overwinning. Wij hadden een gesprek met één van hen: SAFRAN
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor.
Vier jaar geleden ontstond het idee op een zatte avond om een band te starten, omdat ik (Anly, vocals) het beu was alleen op een podium te staan. Enkele maanden later stond er een band om me heen en schreven we onze allereerste nummers. Het enige wat nog ontbrak was een bandnaam. Een aflevering Dagelijkse Kost van Jeroen Meus plantte het zaadje om iets met het woord saffraan te doen. De warme kleur, gecombineerd met de kruidigheid heeft me overgehaald. Mijn voorliefde voor de Franse taal resulteerde uiteindelijk in de Franse spelling ’Safran’. Bij het schrijven experimenteer ik ook af en toe met Franse teksten. Ons doel is dus eigenlijk om lekkere, kruidige muziek te maken.
Vertel eens iets over je muzikale geschiedenis.
Ik liep al vroeg muziekschool wat later uitmondde in een korte ‘carrière’ als singer-songwriter (lol). Al snel botste ik op mijn eigen limieten en wilde ik complexere muziek maken met een band.
Wanneer kwam het besef dat muziek spelen je passie is?
Ik groeide op in een gezin waar er in elke ruimte een radio stond te spelen. Zo ontdekte ik al snel dat muziek mij kon raken én dat ik heel graag meezong met van alles en nog wat. Ik kan mij nog levendig herinneren hoe ik op zo’n gigantische computer My Heart Will Go On van Céline Dion zat mee te kwelen. Lekker ‘cringey’. Momenteel doe ik dat nog steeds zonder schaamte, maar dan in de auto.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe kan jullie muziek het best omschreven worden?
Onze muziek kan je beschrijven als de eerste hap van een vers gemaakte lasagne. Warme vocals, een rond, groovy geluid en lyrics gemarineerd in een stevige portie introspectie.
Inspiratie halen we uit muziek die buiten de lijntjes kleurt. De jazzy akkoordenschema’s van Lianne La Havas en Joy Crookes, de oosterse toonladders van Tamino of de warme, je m’en foutistische productiekeuzes van Warhaus, fuck yes.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Joy Crookes. Een hilarische vrouw met zalige muziek. We zagen haar deze zomer op Pukkelpop en onze liefde is alleen nog maar gegroeid.
Wat maakt jullie muziekstijl uniek? Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Bij het schrijven graaf ik vrij diep in mezelf. Om te vermijden dat het allemaal intieme, breekbare liedjes worden, proberen we verschillende gevoelens te vertalen via uiteenlopende stijlen: zwoele neo-soul grooves, wholesome city pop refreinen, emotionele ballads, bijtende indie-strofes,…
Hoe zien jullie de toekomst van de band na deze wedstrijd en wat zijn jullie plannen qua nieuwe muziek en optredens?
We zijn volop bezig met het opnemen van ons allereerste (concept)album, waarin ik negen nummers lang doorheen mijn gedachten blader. Terwijl dat album stilletjes aan meer vorm krijgt, plannen we nog enkele try-outs voor we dit najaar het album releasen. We zijn heel hypet om onze nieuwe nummers te delen.